ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2253

ทันใดนั้นผู้อาวุโสท่านหนึ่งก็ได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับประกาศว่า “ทุกท่าน ท่านนี้เป็นหนึ่งในสุดยอดปรามาจารย์แห่งการปรุงยาของสำนักปรมาจารย์แห่งการปรุงยาแห่งอ้าวซื่อ หนานกงหลิงอี”

หลักจากนั้นก็มีการแนะนำตัวกัน อู๋เป่ยที่ฟังได้ชั่วครู่ก็หันไปกระซิบถาม “ปกติมีการสอนแบบนี้บ่อยไหม？”

ศิษย์พี่หยวนผู้นั้นมีนามว่าหยวนติ้งจื้อ ได้ยินดังนั้นก็ยกยิ้ม “ศิษย์น้อง วิชาแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยนักหรอก แต่ปกติแล้วที่นี่จะมีการสอนโดยนักปรุงยาของพวกเราเองในทุกๆสามวัน เหล่าศิษย์ใหม่ไปเข้าร่วมกันเยอะ”

อู๋เป่ยไม่เคยเข้าเรียนวิชาพวกนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว เขาจึงทำตัวไม่ค่อยถูกนัก “ไม่เคยมีใครบอกผมเลย”

หมิงเชียนยิ้ม “นายเป็นถึงปรมาจารย์ระดับจื่อ วิชาพวกนี้นายไม่จำเป็นสำหรับนายหรอก คนอื่นก็จะคิดว่านายต้องการมัน แต่วิชาที่สอนโดยปรมาจารย์ปรุงยาที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ค่อยคุ้มค่าสำหรับนายหน่อย”

เมื่อแนะนำตัวกันเรียบร้อยแล้ว การสอนก็ได้เริ่มขึ้น หนานกงหลิงอีถามขึ้น “ในขณะที่ปรุงยานั้นมีท่านไหนเคยพบกับเหตุการณ์ที่คุณสมบัติของยานั้นหายไปบ้าง ？และเมื่อพวกท่านรู้สึกว่าอาจจะลืมใส่ส่วนผสมยาลงไปและในตอนที่เตรียมจะลงมือปรุงยา ก็พบว่าคุณสมบัติของยานั้นหายไป”

เมื่อได้ยินคำถามของเธอ มีศิษย์หนึ่งในสามที่ยกมือขึ้น พวกเขาล้วนเคยประสบกับเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วทั้งนั้น และแน่นอนว่าอู๋เป่ยเองก็เคยพบเจอมาเช่นกัน ซึ่งเขาไม่ใช่แค่พบเจอกับเหตุหารณ์นี้ แต่เขาเองยังพบสาเหตุอีกด้วย

“เมื่อพวกท่านเจอเหตุการณ์เช่นนี้แล้ว แสดงว่าพวกท่านก็ต้องมีการวิจัยใช่หรือไม่ แล้วถ้ามีการวิจัยแล้ว ก็ต้องเจอสาเหตุใช่หรือไม่？”

เมื่อถามถึงการสืบเสาะมีคนยกมือสิบกว่าคน แต่เมื่อถามถึงการพบเจอกับต้นตอของสาเหตุที่เกิดขึ้นกลับไม่มีคนยกมือเลยแม้คนเดียว

ทันใดนั้นหมิงเชียนก็ได้สะกิดลงไปบนไหล่ของอู๋เป่ย พร้อมกับกระซิบถาม “ศิษย์น้องหาสาเหตุได้หรือยัง？”

อู๋เป่ยพยักหน้าลงเบาๆ เธอจึงพูดขึ้นทันที “งั้นถ้านายตอบขึ้นท่ามกลางทุกคน ก็จะให้กลุ่มพวกเราได้หน้านะ”

อู๋เป่ยไม่อยากชิงดีชิงเด่น จึงส่ายหัวเบาๆ แต่ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆหมิงเชียนจะยกมือขึ้น พร้อมกับพูดขึ้นเสียงดัง “ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋น่าจะพบคำตอบแล้วค่ะ”

หนานกงหลิงอีที่เกือบจะถอดใจไปแล้ว แต่เมื่อเห็นเช่นนั้น เธอก็ถามขึ้นทันที “ท่านไหนคือปรมาจารย์ปรุงยาอู๋คะ？”

อู๋เป่ยไม่มีทางเลือก จึงทำได้เพียงแค่ยืนขึ้น เขามองไปหมิงเชียนที่กำลังขยิบตาให้เขา

อู๋เป่ยกระแอมเล็กน้อย จากนั้นจึงพูดขึ้น “เรียนท่านปรมาจารย์ ตอนแรกที่ผมปรุงยา ผมไม่ได้เจอเหตุหารณ์เช่นนี้ครั้งแรก ผมเลยคิดว่าเป็นเพราะอุณหภูมิสูงเกินไป จึงทำให้คุณสมบัติของยาหายไป แต่เมื่ออุณหภูมิของหม้อเย็นลง ก็ยังคงเกิดเหตุการณ์ลักษณะเดิม หลังจากการศึกษาของผมนั้นก็พบว่าคุณสมบัติยาที่หายไปนั้น อาจจะเกิดจากสภาพแวดล้อมในเตายาที่อยู่ในจุดที่เป็นไปตามเงื่อนไขของการที่คุณสมบัติของยาบางชนิดแยกตัวออกจากกัน จึงทำให้คุณสมบัติของยากลายเป็นสารตั้งต้น”

แววตาของหนานกงหลิงอีเป็นประกายขึ้นมาทันที นี่เป็นแนวทางที่เธอศึกษาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีใครรู้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาเจออู๋เป่ย ที่ตอบคำถามได้ถูกต้อง

“ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋ คำตอบของคุณนั้นเหมือนกันกับการค้นพบของฉันเลย ขอถามหน่อยว่าหลังจากนั้นคุณแก้ปัญหายังไง？”

อู๋เป่ย “เรียนท่านปรมาจารย์ จากการทดลองของผมพบว่าการแยกตัวของคุณสมบัติยานั้นไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายอะไร เพราะการแยกตัวนั้นมันสามารถคืนสู่สถานะเดิมได้ ซึ่งเมื่อพวกเราได้รู้ถึงเงื่อนไขนี้แล้ว ก็ทำให้เราสามารถใช้โอกาสนี้ในการทำให้คุณสมบัติของยาบริสุทธิ์นั้น เพิ่มระดับของยาอายุวัฒนะได้”

หนานกงหลิงอีแอบตกใจเล็กน้อยกับคำตอบของเขา วิธีการแก้ไขของเธอคือแค่ใช้ส่วนผสมยาอื่นมาแทน และเติมเข้าไปในน้ำบริสุทธิ์ คาดไม่ถึงเลยว่าอู๋เป่ยจะมีคำตอบที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้

หมิงเชียนรู้ว่านี่เป็นโอกาสในการโปรโมตอู๋เป่ย จึงได้พูดขึ้น “ท่านปรมาจารย์ ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋เพิ่งจะปรุงยาอายุวัฒนะขึ้นมาได้ โดยใช้วิธีนี้นี่แหละค่ะ”

หนานกงหลิงอีเริ่มสนใจขึ้นมา “โอ้ ยาอายุวัฒนะอะไรเหรอ？”

“ยาหลิงเป่าเสวียนหมิง”

หลังจากที่ได้ยินดังนั้น ทุกคนต่างพากันตกใจ ยาหลิงเป่าเสวียนหมิง！ทุกคนต่างรู้ดีว่าการปรุงยาอายุวัฒนะนั้นยากมากแค่ไหน และที่สามารถปรุงสำเร็จแล้ว นอกจากอู๋เป่ยก็ไม่มีใครแล้ว

หนานกงหลิงอีถามต่อ “มียาอยู่ที่ตัวไหม？”

หมิงเชียนส่งยาหลิงเป่าเสวียนหมิงไปตรงหน้าของหนานกงหลิงอี