ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2254

อู๋เป่ย : “ผมต้องปรุงยาอายุวัฒนะอะไรบ้าง มีรายการให้ดูไหม?”

หนานกงหลิ่งอีหยิบสมุดเล่มเล็กสีขาวออกมาส่งให้อู๋เป่ย พูดว่า “ยาอายุวัฒนะที่อยู่ในนี้ล้วนเป็นยาที่พวกนักปรุงยาของเราปรุงไม่ได้ หรือปรุงได้แต่คุณภาพไม่ถึงมาตรฐาน ทั้งหมดเป็นยาที่ลูกค้าต้องการ ยาอายุวัฒนะที่อยู่ในนี้ ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋เลือกได้ตามใจชอบ ไม่ว่าจะปรุงได้ชนิดไหน ก็เป็นสิ่งที่หอโอสถซานชีต้องการที่สุด”

อู๋เป่ยรับสมุดมา พยักหน้าว่า “ดี ผมจะลองดู หากปรุงสำเร็จแล้ว ค่อยมาคุยเรื่องหุ้นส่วนกัน”

หนานกงหลิ่งอีส่งแผ่นหยกให้อู๋เป่ย พูดว่า “นี่คือจดหมายเวทย์ของฉัน หากมีเรื่องอะไรสามารถติดต่อผมได้โดยตรง”

นี่เป็นครั้งที่สองที่อู๋เป่ยได้รับจดหมายเวทย์จากคนอื่น ครั้งแรกคือหมิงเชียน ครั้งนี้คือหนานกงหลิ่งอี

รับจดหมายเวทย์แล้ว อู๋เป่ยพูดว่า “ดี”

หนานกงหลิ่งอียิ้มว่า “ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋ ต่อไปหวังว่าเราจะได้ติดต่อกันบ่อยๆ”

หลังจากหนานกงหลิ่งอีจากไป หยวนติ้งจื้อยิ้มพูดว่า “ดูเหมือนว่าปรมาจารย์ใหญ่หนานกงจะให้ความสำคัญกับน้องศิษย์มาก”

หมิงเชียน: “จะไม่ให้ความสำคัญได้อย่างไร? ศิษย์น้องเป็นเครื่องจักรสร้างเงิน หากผมเป็นเธอ ผมจะกระตือรือร้นกว่านี้อีก”

หยวนติ้งจื้อ: “เราหาที่ไปดื่มสุราคุยกัน ปรึกษาเรื่องหอสมุนไพรร้อยรสกันดีกว่า”

หมิงเชียน: “ไปบ้านผมเถอะ”

ทั้งหกคนมาถึงที่อยู่ของหมิงเชียน จานเล็กสองสามจาน หม้อสุราร้อนหนึ่งหม้อ ทุกคนนั่งด้วยกัน พูดคุยเรื่องแผนการในอนาคต

ในจำนวนนั้นมีชายเสื้อเทาคนหนึ่ง สวมหมวกนักปราชญ์ หน้าผากกว้างตาเล็ก ชื่อจางฝูเวย รับผิดชอบการเงินขององค์กร เขาพูดว่า “ต้องบอกให้ศิษย์น้องฟังเรื่องรายรับรายจ่ายของหอสมุนไพรร้อยรส ครึ่งปีแรกของปีนี้ หอสมุนไพรร้อยรสมีรายได้สองพันห้าร้อยเจ็ดสิบหกล้านห้าแสนเงินเซียน รายจ่ายสองพันหนึ่งร้อยสามสิบเก้าล้านสี่แสนหกหมื่นเงินเซียน กำไรสุทธิสี่ร้อยสามสิบเจ็ดล้านสี่หมื่นเงินเซียน รายจ่ายส่วนใหญ่เป็นเงินแบ่งให้กับนักปรุงยา มีทั้งแบ่งสามต่อเจ็ดส่วนและสองต่อแปดส่วน”

หยวนติ้งจื้อ: “ชื่อเสียงของหอสมุนไพรร้อยรสของเรายังไม่ดังมากนัก ขั้นต่อไปต้องทำให้ชื่อเสียงของเราดังขึ้น”

หมิงเชียน: “หากจะพูดถึงการทำให้ชื่อเสียงดัง อีกไม่นานจะมีงานแสดงยาอายุวัฒนะ คือการประชุมโอสถเก้าตะวัน เราสามารถสมัครเข้าร่วมได้”

หยวนติ้งจื้อ: “เว้นแต่เราจะปรุงยาอายุวัฒนะที่อยู่ในอันดับยาวิญญาณได้ ไม่งั้นเข้าร่วมแล้วก็ไม่มีอิทธิพลอะไร”

พูดจบ คนเหล่านี้ก็มองมาที่อู๋เป่ย

อู๋เป่ยลูบจมูกแล้วพูดว่า “พวกคุณคิดว่าควรปรุงยาอายุวัฒนะชนิดไหนเหมาะสม?”

หมิงเชียน: “ปรมาจารย์ใหญ่หนานกงไม่ได้ให้สมุดคุณแล้วหรอ? คุณก็ปรุงตามที่อยู่ในนั้นก็ได้ แน่นอน หากสามารถปรุงยาในอันดับยาวิญญาณได้อีกสักกี่ชนิดก็จะดีกว่า”

จางฝูเวย: “ในงานแสดงยาอายุวัฒนะทุกครั้ง จะมีการจัดอันดับยาอายุวัฒนะคุณภาพสูง หากเข้าได้ในสามอันดับแรก ก็เท่ากับการโฆษณาระดับซุปเปอร์”

อู๋เป่ย: “การเข้าสามอันดับแรกยากไหม?”

จางฝูเวย: “ยากมาก ผู้เข้าร่วมงานแสดงไม่ใช่แค่นักปรุงยาในแดนจิ่วหยาง ยังมีนักปรุงยาจำนวนมากจากจักรวาลหลัก คนเก่งในโลกมีมากมาย หากจะเข้าสามอันดับแรก อย่างน้อยก็ต้องมีความสามารถระดับนักปรุงยากระถางครามระดับหกของสำนักเรา แต่ในความเป็นจริง สำนักปรมาจารย์แห่งการปรุงยาของเรายังไม่เคยมีนักปรุงยากระถางครามระดับหกเลย”

“ในบรรดาผู้เฒ่าก็ไม่มีเหรอ?” อู๋เป่ยถาม

หมิงเชียน: “ปรมาจารย์ใหญ่ที่มีชื่อเสียงโดยทั่วไปไม่เข้าร่วมงานแสดงแบบนี้ เพราะไม่จำเป็น มีแต่นักปรุงยาที่ยังไม่มีชื่อเสียงแต่มีความสามารถเท่านั้นที่เข้าร่วม”

อู๋เป่ย: “ยาหลิงเป่าเสวียนหมิงที่ผมปรุงไว้ก่อนหน้านี้ เข้าสามอันดับแรกได้ไหม?”

หยวนติ้งจื้อ: “มีโอกาส สามอันดับแรกไม่แน่ใจ แต่ห้าอันดับแรกน่าจะมั่นใจได้”

อู๋เป่ย: “งั้นก็เพิ่มความยากขึ้นอีกหน่อย ปรุงยาอายุวัฒนะที่อยู่ในห้าสิบอันดับแรกของอันดับยาวิญญาณ”

หมิงเชียน: “ศิษย์น้องไม่ต้องรีบร้อน ยังเหลือเวลาอีกครึ่งเดือนก่อนงานแสดง ค่อยๆ ทำไป”

ตอนนี้หยวนติ้งจื้อถาม “ตอนนี้ศิษย์น้องอยู่ในระดับพลังยุทธ์ไหน?”

อู๋เป่ย: “แดนทารกพลังลับ”

หมิงเชียน: “แดนทารกพลังลับก็เพียงพอสำหรับการปรุงยาแล้ว แต่แดนมี่อิงจะช่วยยกระดับการปรุงยาขึ้นอย่างมาก”

อู๋เป่ย: “ช่วงนี้น่าจะทะลุถึงแดนมี่อิงได้แล้ว” ต่อไปเขาจะต้องทำการเก้าแปรปรวนให้สำเร็จ แล้วจึงทะลุทะลวงไปสู่แดนมี่อิง

ดื่มสุราคุยกัน ผ่านไปอีกจนถึงกลางดึก ทุกคนแยกย้ายกลับไป