ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2274

กลับมายังจักรวาลเจิ้นตั้นอีกครั้ง อู๋เป่ยพบว่าตนเองอยู่ในส่วนลึกของจักรวาลเจิ้นตั้น เขาสามารถมองเห็นแผ่นดินที่อยู่ไม่ไกลได้

ทันใดนั้นก็รู้สึกไม่สบายอย่างรุนแรง ร่างกายของเขาไม่สามารถผสานเข้ากับจักรวาลรองที่ให้กำเนิดเขาได้เลย

ในขณะที่เขากำลังพยายามปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมรอบข้าง ท้องฟ้าก็ปรากฏวังวนยักษ์ขึ้นกะทันหัน พร้อมแรงดูดอันรุนแรง เขาถูกดูดเข้าไปโดยไม่อาจต้านทาน

หลังจากเวียนหัวตาลายอยู่พักหนึ่ง เขาก็พบว่าตนเองมาอยู่ในขอบเขตแห่งเต๋า ซึ่งขอบเขตแห่งเต๋านี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าโลกห้าธาตุเสียอีก เป็นโลกแห่งแท่นบูชาจิตวิญญาณที่อยู่ในขั้นเต๋าชั้นที่สิบ !

ในโลกนี้ก็มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่มากมาย เพียงแต่ว่าพวกเขาถูกตัดขาดจากโลกภายนอก

“แปลกจริง! ด้านหลังของจักรวาลเจิ้นตั้นกลับซ่อนอยู่ด้วยโลกในขอบเขตแห่งเต๋าชั้นที่สิบแบบนี้ ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?” เขาคิดไม่ออกว่า ผู้มีพลังยิ่งใหญ่ที่สร้างจักรวาลเจิ้นตั้นขึ้นมา ทำไมถึงต้องทำเช่นนี้

ขณะที่เขาครุ่นคิด พลันมีประตูบานหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้า ด้านหลังประตูนั้นก็คือจักรวาลเจิ้นตั้น โลกที่เขาคุ้นเคยนั่นเอง เขากำลังคิดว่าจะก้าวข้ามไปดีหรือไม่ ทันใดนั้นแสงเงาหนึ่งก็แยกตัวออกจากร่างเขา พุ่งเข้าไปในประตู กลับสู่จักรวาลเจิ้นตั้น ที่แท้ แสงเงานั้นก็คือเศษหนึ่งของจิตที่แยกออกมาจากของเขา แปลงจากสิ่งลวงเป็นสิ่งจริง พอดีกับการตอบสนองต่อจักรวาลเจิ้นตั้น

หลังจากแสงเงานั้นเข้าสู่จักรวาลเจิ้นตั้น ก็พลันกลายเป็นรูปลักษณ์ของอู๋เป่ย และกลายเป็นยอดฝีมือระดับจักรวาลในทันที

ร่างอวตารของอู๋เป่ยกลับมายังบ้านเกิด ช่วงเวลาที่เขาหายไป จักรวาลเจิ้นตั้นก็ล่วงเลยผ่านไปหลายปี จักรวรรดิที่เขาอาศัยอยู่ ภายใต้การบริหารของปรมาจารย์โอสถหลี่เย่าซือได้พัฒนาอย่างก้าวกระโดด กลายเป็นหนึ่งในอำนาจระดับสูงสุดแล้ว

ในสวนดอกไม้ ถังจื่อยี่กำลังนั่งชมดอกไม้จิบชาร่วมกับเถาหรูเสวี่ย และถังปิงอวิ๋นสองพี่น้อง พลันเห็นบุรุษผู้หนึ่งตกลงมาจากฟากฟ้า ก็คืออู๋เป่ยนั่นเอง

เมื่อได้เห็นสามีกลับมา เหล่าสตรีต่างก็ปลื้มปิติยินดี

อู๋เป่ยสวมกอดภรรยาเหล่านั้นแน่น แล้วเอ่ยว่า “ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ลำบากพวกเจ้าแล้ว”

ถังจื่อยี่กล่าวว่า “จะว่าเหนื่อยก็ไม่เชิงหรอก เพียงแต่พอเจ้าไม่อยู่หลายปี เราก็ไม่มีเสาหลัก ต้องตัดสินใจทุกอย่างกันเองหมด”

อู๋เป่ย “ดีที่ข้ากลับมาแล้ว ช่วงที่ข้าไม่อยู่ บ้านเราทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?”

ถังปิงอวิ๋น “ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมาก แม้ท่านพี่ไม่อยู่ แต่วิทยาลัยเซียนชั้นเลิศก็ยังฝึกฝนยอดคนออกมาทุกปี กำลังของพวกเราก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นทุกปี อีกทั้งชื่อเสียงของท่านพี่ก็เป็นที่กล่าวขาน ไม่มีใครกล้ารังแกพวกเราเลย”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ข้ามาคราวนี้ ก็อยากจะพาพวกเจ้าจากที่นี่ ไปใช้ชีวิตอยู่ในจักรวาลระดับขอบเขตแห่งเต๋า”

ถังจื่อยี่ตกใจ “จะจากที่นี่ไปหรือ? แต่ที่นี่มีทั้งประชาชนมากมาย กับธุรกิจที่เราสร้างขึ้น จะต้องทิ้งหมดเลยหรือ?”

อู๋เป่ย “นั่นก็เลี่ยงไม่ได้ อีกอย่าง ข้าก็ไม่สามารถพาทุกคนไปได้ทั้งหมด ก่อนจากไป พวกเจ้าต้องเพิ่มระดับพลังยุทธ์ให้สูงเสียก่อน สร้างระบบการฝึกตนขึ้นใหม่ในร่างกาย”

เขาหยุดนิดหนึ่ง แล้วกล่าวอีกว่า “ตอนนี้ข้าเป็นแค่ร่างอวตาร ถ้าพวกเจ้าไปที่นั่นแล้ว มีพลังยุทธ์สูงพอ ก็สามารถแยกร่างอวตารลงมาปกครองแทนได้เช่นกัน”

ไม่นาน ครอบครัวก็ได้กลับมาพบหน้ากันอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกัน ร่างแท้ของอู๋เป่ยก็กำลังสำรวจโลกใหม่อยู่ โลกนี้คือจักรวาลระดับขอบเขตแห่งเต๋าชั้นที่สิบ ซึ่งใกล้เคียงกับจักรวาลจริงยิ่งกว่าโลกห้าธาตุที่อยู่ในชั้นที่เก้าเสียอีก สิ่งที่ทำให้อู๋เป่ยประหลาดใจคือ ที่นี่ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ใบหญ้า ล้วนมีตัวตนอยู่จริง!

ตอนนี้เขาอยู่ในพื้นที่รกร้าง เขาขยายพลังจิตออกไป แล้วพบว่าอยู่ห่างออกไปราวหลายร้อยลี้มีถนนหลวง รถม้าเดินทางกันขวักไขว่ คึกคักยิ่งนัก

เขากระโจนขึ้นฟ้า แล้วมุ่งหน้าไปยังถนนหลวง ไม่นานก็มาถึง พอลงพื้นได้ไม่นาน ก็มีรถม้าคันหนึ่งซึ่งมีตราสัญลักษณ์รูปเปลวไฟวิ่งมาด้วยความเร็วสูง เขารีบโบกมือให้สารถีหยุดรถ แต่คนขับรถม้าไม่แม้แต่จะมองเขา กลับรีบขับผ่านไป

ทันใดนั้นเอง เสียงหวานใสของหญิงสาวก็ดังออกมาจากในรถ “หยุดรถก่อน”

คนขับรถม้าจึงดึงบังเหียนหยุดม้าลงตรงหน้าอู๋เป่ย

อู๋เป่ยประสานมือแล้วกล่าวว่า “ไม่ทราบว่าพอจะขอติดรถไปด้วยได้ไหม?”