ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2273

อู๋เป่ยกล่าวอย่างเย็นชา “อย่ามาตบตาฉันเลย ต่อให้โชควาสนาใหญ่แค่ไหน เมื่อเทียบกับฝีมือของผู้แข็งแกร่งในขอบเขตแห่งเต๋าแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องน่าพูดถึงด้วยซ้ำ”

เสี่ยวหมิงตอบ “แล้วแต่คุณจะตัดสินใจว่าจะช่วยฉันไหม เพราะสมบัติวิญญาณนั้นไม่ใช่ใครก็มีได้ ข้างในนั้นบรรจุการสืบทอดแก่นแท้ของผู้แข็งแกร่งระดับขอบเขตแห่งเต๋าชั้นสี่เลยนะ”

อู๋เป่ยตอบสั้น ๆ “เรื่องนี้ฉันขอคิดดูก่อน แล้วค่อยบอกคุณทีหลัง”

จากนั้นเขาก็ไม่สนใจเสี่ยวหมิงอีก และตรงไปหา จางกูเยว่ ทันที

เมื่อเขาเห็นจางกูเยว่ในตอนนั้น อีกฝ่ายบาดเจ็บสาหัส กำลังนั่งรักษาแผลอยู่ในห้องลับ คนที่อยู่ข้างกายเขาก็ได้รับบาดเจ็บหนักเช่นกัน บางคนอาการรุนแรงยิ่งกว่าจางกูเยว่เสียอีก

เมื่อเห็นอู๋เป่ย จางกูเยว่ฝืนยิ้มที่ดูแย่ยิ่งกว่าร้องไห้ “ซวนเป่ย… ในที่สุดเธอก็มาแล้ว”

โฉวกวางไท่อยู่ข้างๆ ก็พูดอย่างอ่อนแรงว่า “ซวนเป่ย ไม่รู้ว่าเจ้าไปฝึกตนในจักรวาลระดับสูงเป็นยังไงบ้าง เอ่อ…ที่จริงเราก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่เรียกเจ้ากลับมาหรอก”

อู๋เป่ยตกใจมาก เพราะ พรรคเสวียนหมิง คือพลังอำนาจที่แข็งแกร่งที่สุดในแถบนี้ เต็มไปด้วยผู้แข็งแกร่งระดับพลังแห่งความรอบรู้ แล้วใครกันที่สามารถทำร้าย จางกูเยว่ ได้ถึงขนาดนี้?

“ท่านอาจารย์ เกิดอะไรขึ้น? ใครทำร้ายพวกท่าน?”

โฉวกวางไท่ตอบ “ไม่รู้ว่าทำไม อยู่ ๆ ก็มีผู้ฝึกตนจากจักรวาลชั้นเจ็ดในขอบเขตแห่งเต๋าเดินทางมาที่พรรคเสวียนหมิงของเรา พอรู้ว่าเขามาจากจักรวาลสูง พวกเราก็ไม่กล้าละเลย ทุกคนก็เลยคอยปรนนิบัติเขาอย่างกับหลานชาย!”

“แต่ใครจะรู้ว่าหมอนั่นยังไม่พอใจ วันหนึ่งกลับบุกรุกเข้าไปในที่พักของซวนเป่ย เจอเข้ากับ จูชิงเฉิง และ จูเชียนเม่ย เขากล้าพูดว่าจะทำเรื่องล่วงเกินพวกเธออีก! พอข้ารู้ก็รีบไปหยุดเขา ไม่คิดว่าเขาจะโหดเหี้ยมขนาดนั้น ลงมือทำร้ายทั้งข้าและคนที่ไปด้วยกัน! แม้แต่พ่อตาข้าก็ลงมือ แต่ก็ยังถูกเขาทำร้าย!”

อู๋เป่ยหรี่ตาลง ถามเสียงเย็น “เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่?”

จางกูเยว่ตอบอย่างอับจน “เพิ่งจะเมื่อครู่นี้เอง… ผู้ฝึกตนจากจักรวาลระดับสูงนี่แข็งแกร่งจริง ๆ พลังยุทธ์ของเขาดูไม่สูงนัก แต่ฉันก็ยังสู้ไม่ได้เลย!”

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ “แค่ผู้ฝึกตนขอบเขตแห่งเต๋าชั้นเจ็ด ยังกล้าทำกร่างในที่ของฉัน!”

คำพูดยังไม่ทันจบ ร่างของเขาก็หายวับไปในทันที

โฉวกวางไท่และคนอื่นต่างตกใจ แล้วรีบพูดขึ้นพร้อมกันว่า “รีบตามไปเร็ว!”

ณ ยอดเขากู่ซิ่ว ของพรรคเสวียนหมิง

ชายหน้าลิงจมูกแหลมคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้กลางห้องรับรอง รอบตัวเขา — จูชิงเฉิง, จูเชียนเม่ย, อวิ๋นซ่าง, ฟางฟาง และเหล่าสาวใช้หน้าตาสะสวยอีกมากมาย — ต่างก็คุกเข่าอยู่กับพื้น

ชายผู้นั้นแสดงสีหน้าหยิ่งผยอง พูดอย่างโอหังว่า“พวกเจ้ากลุ่มคนต่ำต้อย กล้าดีอย่างไรถึงกล้าขัดขืนคำสั่งของข้า? ให้พวกเจ้ามาอยู่กับข้า นั่นคือข้าให้เกียรติพวกเจ้า เข้าใจไหม?”

จูชิงเฉิงกัดฟันพูดว่า “ถ้านายท่านของพวกเรามา คุณก็คงไม่กล้าทำกร่างแบบนี้หรอก!” ในสายตาของพวกเธอ อู๋เป่ยคือยอดฝีมือที่ไร้เทียมทาน คนคนนี้เทียบกับเขาไม่ได้เลย

ชายคนนั้นหัวเราะ “ฮ่าๆ นายท่านของพวกเธองั้นเหรอ? ถ้าเขากล้ามา ฉันจะลอกหนังเขาต่อหน้าพวกเธอ แล้วปูบนพื้นใช้แทนพรม!”

“เหรอ?”

ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏตรงหน้าเขา ห่างกันไม่ถึงหนึ่งเมตร

ชายคนนั้นตกใจ พยายามจะลงมือโดยสัญชาตญาณ แต่ร่างกลับถูกพลังมหาศาลตรึงไว้ ขยับไม่ได้แม้แต่นิด

เขาตกใจมาก ก่อนจะสัมผัสได้ถึงกลิ่นอาย ที่น่าสะพรึงจากตัวอู๋เป่ย ซึ่งเป็นลมปราณที่เขาเคยพบในจักรวาลเจิ้นตั้นระดับเก้าของขอบเขตแห่งเต๋า ระดับจิ่วหยาง

เขาสั่นเทาถาม “ไม่ทราบว่าท่านมาจากที่ใด?”

อู๋เป่ยตอบ “ฉันมาจากโลกห้าธาตุ”

“ตึ้ง!”

ร่างของชายคนนั้นร่วงลงจากเก้าอี้ คุกเข่าทันที ขาสั่นไร้เรี่ยวแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ข้าน้อยผิดไปแล้ว ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านมาจากโลกห้าธาตุ!”

อู๋เป่ย “ฆ่าตัวตายซะ”

ชายคนนั้นร้องไห้ “โปรดไว้ชีวิตเถิด! ถ้าท่านไม่ฆ่าข้าน้อย ข้าน้อยยอมเปิดเผยความลับให้!”

อู๋เป่ย “ความลับอะไร?”