ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2280

หลี่ชื่อผิงทั้งตกใจและดีใจ “ คุณชายรักษาอาการของข้าได้หรือไม่?”

อู๋เป่ยพยักหน้า พูดว่า “ สำหรับข้าไม่ใช่เรื่องยาก”

หลี่ชื่อผิงรีบคำนับที่พื้น “ ขอบคุณคุณชายมาก! ชื่อผิงจะโขกศีรษะคำนับท่าน!”

อู๋เป่ยประคองเขาลุกขึ้น ยิ้มและพูดว่า “ เจ้าไม่ต้องเกรงใจ”พูดแล้วเขาก็ใช้พลังเซียนรักษาให้เขา

เขาให้หลี่ชื่อผิงพับขากางเกง จากนั้นก็ใช้เท้าเหยียบบนหัวเข่าของเขา แค่แวบเดียว เขาก็สัมผัสได้ถึงไอปีศาจ ทำให้ขาของเขาหดเกร็งไม่ได้ แค่เอาไอปีศาจออกได้เขาก็จะกลับมาเป็นปกติแล้ว

ทันใดนั้นบนมือของเขาก็มีแสงไฟประกายออกมาจากนั้นเขาก็ใช้มือกดไปที่ขาของหลี่ชื่อผิง หลี่ชื่อผิงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ

แต่ผ่านไปไม่กี่วินาที ไอปีศาจที่อยู่ด้านในก็ระเหย กลายเป็นควันดำพวยพุ่งออกมา ทั้งเหม็นทั้งคาว

นายท่านสวนลูกแพร์ได้ยินเสียงจึงรีบมาดู เขาเห็นอู๋เป่ยจับขาลูกชายไว้ เขานึกว่าอู๋เป่ยจะทำร้ายลูกชาย เขาจึงตะคอกเสียงดังแล้วโจมตีไปทางอู๋เป่ย คนทั้งคนลอยอยู่บนอากาศ มือของเขามีมีดสั้นหมายจะแทงแผงอก

แต่ตอนที่เขาอยู่ไม่ไกลจากอู๋เป่ย เขาก็ใจสั่น ดึงมีดสั้นกลับมาและมาหยุดอยู่ข้างกายอู๋เป่ยกับลูกชาย

เขาเห็นหลี่ชื่อผิงดึงขากลับ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน และกระโดดอยู่บนพื้นหลายหน นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความดีใจและไม่อยากจะเชื่อ “ ข้าหายดีแล้ว ท่านพ่อ ขาของข้าหายแล้ว!”

พูดจบเขาก็รีบวิ่งไปมาอย่างรวดเร็ว และร่างกายของเขาก็ไม่ได้เอียง ไม่มีความแตกต่างอะไรกับเด็กปกติเลย

นายท่านสวนลูกแพร์เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาทิ้งมีดสั้นและ “ โผ”คุกเข่าพูดว่า “ ขอบคุณท่านมากที่ช่วยชีวิตเขาไว้!”

อู๋เป่ยพูดอย่างราบเรียบว่า “ ไม่ต้องเกรงใจ ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ”

นายท่านหลีหยวนทำความเคารพ และพูดว่า “ ข้าน้อยหลี่เหวย บุญคุณใหญ่หลวงจนไม่อาจตอบแทนได้จึงได้แต่จดจำไว้”

ขาของลูกชายเขาได้รับบาดเจ็บตั้งแต่ยังเด็กจากลูกชายของคนที่แย่งชิงสวนลูกแพร์ไป มันเป็นความเจ็บปวดในใจของเขามาตลอด ตอนนี้มันหายดีแล้ว เขามีความสุขมาก!

อู๋เป่ยมองมาที่แขนเขาและพูดว่า “ บาดแผลของท่าน ถูกไฟอินเผา พิษของไฟยังอยู่ในร่างกาย ถ้าไม่มีพิษนี้ ท่านอาจจะทะลุทะลวงดินแดนลับได้”

หลี่เหวยตกตะลึงพรึงเพริด รีบพูดว่า “ พลังจักษุของคุณชายสุดยอดมาก ไอ้คนเลวไม่อยากให้ข้าทะลุทะลวงได้ เลยจงใจใช้พิษไฟกดข้าไว้ จะได้ให้ข้าดูแลสวนลูกแพร์แทนเขา เป็นขี้ข้าเขา!”

อู๋เป่ย “ บาดแผลของท่าน ข้ารักษาได้ แต่ข้ามีข้อสงสัยหนึ่ง ถ้าท่านทะลวงแล้ว ท่านใช่คู่ต่อสู้ของคนผู้นั้นหรือ?”

หลี่เหวยตาเป็นประกายพูดว่า “ คนผู้นั้นมีเพียงพลังยุทธ์ดินแดนลับ อีกอย่างสี่ห้าปีมานี้ไม่เคยทะลวง ถ้าข้าทะลวงได้ ฝีมือไม่เป็นรองเขาแน่นอน!”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ งั้นดี ข้าจะช่วยท่าน”

จากนั้น เขาก็ใช้เวลาเพียงสั้นๆไม่กี่นาทีขับไล่ไฟพิษออก และใช้ยาสามชนิดรักษาอาการบาดเจ็บของเขา

แขนที่ก่อนหน้านี้ดำคล้ำ ตอนนี้กลับมาเป็นปกติแล้ว แต่ผิวมีความนิ่ม ไม่เหมือนกับแขนอีกข้าง

เมื่อรู้สึกได้ว่าพิษหายไปแล้ว กำลังแขนก็กลับมาเป็นปกติ หลี่เหวยดีใจเป็นอย่างมาก

อู๋เป่ยโบกมือ “ ท่านรีบไปฝึกตนเถอะ ถ้าคนผู้นั้นกลับมาก่อน อาจจะทำร้ายท่านอีกก็ได้”