ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2281

อู๋เป่ยทะลวงดินแดนลับอาณาจักรธาตุทั้งห้าขั้นที่เก้าสำเร็จ กลิ่นอายเขาสอดคล้องกับธาตุทั้งห้าของสวรรค์และโลก และถ้ำความลับชิงหลิงกดเขาจนเขานั้นอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด หากพลังควบคุมก่อนหน้านี้เป็นสิบ ตอนนี้เขาเหลือเพียงหนึ่งเท่านั้น

เวลานี้ พลังจิตของเขาแพร่กระจายออกมาและกวาดมองบริเวณโดยรอบ ห่างจากเขาไปมากกว่าร้อยเมตรมีทะเลสาบแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนมากมายอยู่ริมทะเลสาบ

หัวใจของเขาเต้นแรง เขารีบทยานไปยังทะเลสาบพร้อมกับแสงเซียนห้าสี ไม่นานนัก เขาก็ร่อนลงมาหยุดห่างจากชายฝั่งทะเลสาบไปหลายร้อยเมตร แล้วเดินตรงไปยังชายฝั่ง

เพิ่งจะเดินได้ไม่กี่ก้าว เสียงคนตำหนิก็ดังมาแต่ไกลว่า “ ทำอะไรนะ?”

อู๋เป่ยเหลือบมองฝ่ายตรงข้ามแวบหนึ่ง และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ แค่มาดู”

“ทะเลสาบนี้คุณชายของพวกเราเหมาแล้ว อยากดูต้องจ่ายเงิน”

อู๋เป่ยขมวดคิ้วเป็นปม “ ถูกเหมาแล้ว?”

“ไม่ผิด!”คนคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ เขามองอู๋เป่ยตั้งแต่หัวจรดเท้า “ อยากจะเข้าไป ต้องจ่ายหนึ่งหมื่นเงินเซียน”

อู๋เป่ยมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นไม่มีใครสนใจทางด้านนี้ เขาจึงต่อยหน้าคนผู้นั้น “ พรู่ว์” หน้าคนผู้นั้นบุ๋มเป็นแอ่ง และล้มลงบนพื้น

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเยือกเย็น “ คิดจะขู่กรรโชกข้าหรือ!”

ผู้บำเพ็ญนอนไม่ได้สติ เขาเดินไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง จนมาถึงขอบชายฝั่งทะเลสาบ เวลานี้เขาพบว่าทุกคนบนฝั่งกำลังถือไม้ไผ่และจ้องมองไปที่น้ำใกล้ชายฝั่ง

เขาเดินมาตรงหน้าผู้บำเพ็ญ และถามว่า “ ศิษย์พี่ ทำอะไรอยู่หรือ?”

คนผู้นี้มองอู๋เป่ยแวบหนึ่ง จากนั้นพูดว่า “ น้องชายเพิ่งจะมาถึงสินะ เลยไม่รู้ว่าที่นี่เกิดอะไรขึ้น ทะเลสาบแห่งนี้มีความพิเศษ น้ำในนี้ไม่เชี่ยว ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ตกลงไปในน้ำล้วนจะจม ในทะเลสาบนี้มีปลามากมาย เนื้อปลาก็อร่อยและเหมาะแก่การฝึกฝนบำเพ็ญด้วย พวกเราไม่สามารถลงน้ำไปตกปลาได้ จึงต้องเสี่ยงโชคบนฝั่งเท่านั้น เมื่อเห็นปลาว่ายขึ้นมาบนฝั่ง เราก็ใช้ไม้ไผ่ฟาดมันจนสลบไปเลย”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า “ บนฝั่งมีแต่คน แบบนี้ก็จับปลาได้ไม่เยอะหรอก”

“ใช่ อยู่นี่มาครึ่งค่อนวันแล้ว ไม่เห็นปลาสักตัวเลย”

อู๋เป่ยพูดว่าต่อ “ ให้น้ำไม่เชี่ยว ก็กลั้นหายใจไว้ได้ ทำไมถึงไม่มีใครลงไปล่ะ?

คนผู้นี้ส่ายหน้า “ มีมังกรดุร้ายในทะเลสาบ ใครจะกล้าลงไป? ก่อนหน้านี้มีคนไม่รู้เลยลงไป สุดท้ายก็ถูกกิน”

ได้ยินว่าปลามีรสชาติดี อู๋เป่ยตื่นเต้น เขาหยิบสายเบ็ดขึ้นมา ผูกเบ็ดไว้ที่ปลายข้างหนึ่ง แล้วสะบัดเบาๆ พลังภายในของเขาถูกผูกติดกับสายเบ็ด เขาจึงรีบพุ่งตัวเบ็ดสู่ทะเลสาบทันที

สายที่อยู่ในมือของเขายาวมาก ยาวประมาณหนึ่งถึงสองเมตรได้ สายเบ็ดดูเหมือนจะมีตา มันกำลังหาปลา ไม่นานนัก เขาก็พบปลาตัวใหญ่อ้วนท้วนตัวหนึ่ง เบ็ดกำลังเกี่ยวอยู่ที่ปากพอดี วินาทีต่อมา เขาดึงสายเบ็ด ปลาตัวใหญ่ก็ลอยขึ้นมาจากน้ำ และตกลงมาอยู่ในมือของเขาพอดี

ปลาตัวนี้ อย่างน้อยก็คงหนักห้ากิโลกรัม คนบริเวณโดยรอบต่างอิจฉา มีคนหนึ่งเดินมาถามว่า “ ข้าว่านะสหาย ปลาตัวนี้เจ้าขายหรือไม่?”

อู๋เป่ยเห็นมีคนอยากจะซื้อ เขาเลยถามว่า “ เจ้าจะให้เท่าไหร่?”

คนผู้นี้มองปลาแวบหนึ่ง จากนั้นยกมือขึ้นสามนิ้ว “ สามพันเงินเซียน ว่าไง?”

อู๋เป่ยส่ายหน้า แล้วอุ้มปลาไปอีกด้านหนึ่ง หมายจะเตรียมชิมปลาตัวนี้

แต่เขาเดินได้ไม่ถึงสองก้าว ก็มีผู้บำเพ็ญมาล้อมเขาไว้สองคน กลิ่นอายของบุคคลนี้ลึกลับมาก ชัดเจนว่าเป็นผู้ฝึกตนแบบสายดำ

คนที่อยู่ด้านซ้ายมีเคราจ้องอู๋เป่ยด้วยสายตาเย็นชา “ ปลาที่อยู่ในทะเลสาบนี้ เจ้ามีสิทธิจับด้วยหรือ?”

อู๋เป่ยสีหน้าเรียบเฉย เมื่อกี้เขาได้ยินคนเหล่านั้นพูดคุยเล่นกัน เห็นบอกว่าทะเลสาบนี้ไม่มีเจ้าของ แต่ก็มีพวกวางอำนาจชอบมาขู่กรรโชก คนก่อนหน้านี้ก็ใช่ สองคนนี้ก็ใช่!

“ทำไมข้าจะจับไม่ได้”อู๋เป่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ชายเคราเฟิ้มพูดว่า “ ปลาลง แล้วจ่ายค่าปรับมาหนึ่งหมื่นเงินเซียน ไม่อย่างนั้นอย่าคิดจะมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้”

อู๋เป่ยยิ้มและถามว่า “ มีแค่พวกเจ้าสองคนหรือ?”

ชายมีหนวดเคราเลิกคิ้ว “ แค่พวกข้าสองคนก็สามารถจัดการเจ้าได้แล้ว!”

“ครืน!”