ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2322

อู๋เป่ยไอหนึ่งครั้ง แล้วพูดขึ้นว่า “หัวหน้าตระกูลหยวน ผมกับอิ่ง...”

หยวนตงเซิงโบกมือขึ้นตัดบท “เจ้าไม่ต้องอธิบายอีก ฉันยอมรับแล้ว ก่อนอื่นปล่อยเมียฉันออกไปก่อน”

อู๋เป่ยโบกมืออีกครั้ง แสงดำรอบหญิงสาวในชุดราชวงศ์จางหายไป หญิงสาวจ้องอู๋เป่ยด้วยสายตาแค้นใจ แล้วเดินไปหา หยวนตงเซิง ทำเสียงอ้อน “ตงเซิง เจ้าเห็นไหม คนนี้กล้าทำร้ายข้า ร้ายกาจเกินไปแล้ว!”

หยวนตงเซิงจ้องตอบ “ข้าสั่งให้เจ้าหว่านล้อมอิ่งดีๆ แล้วใครอนุญาตให้เจ้าใช้ความรุนแรงกัน?”

หญิงสาวน้ำตาคลอ “เจ้าก็ยังดุข้าอีก! ที่ข้าทำไป ก็เพื่อสำนักหยวา อิ่งถ้าไม่แต่งงานกับตระกูลศพ พวกศพมันจะปล่อยไปง่ายๆ เหรอ?”

หยวนตงเซิงตวัดเสียงเข้ม “อิ่งเป็นลูกสาวข้า เจ้าจะทำร้ายเธอด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ได้! กลับไปคิดทบทวนตัวเองสามเดือน ถ้าเจ้าออกมาซนอีก ข้าจะหักขาเจ้า!”

หญิงสาวยังอยากจะออดอ้อน แต่โดนสายตาของหยวนตงเซิงกดดันจนต้องก้มหน้า “ข้า...ขอโทษ ข้าผิดเอง”

“อู๋เป่ย เจ้ากับอิ่งคุยกันก่อน ให้เธอพาเจ้าชมรอบๆ” พูดจบ หยวนตงเซิงลากหญิงสาวออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากสองสามีภรรยาเดินไป อิ่งส่งเสียงครางเบา “พ่อฉันแค่แสดงละคร เขาคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ?”

อู๋เป่ยรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “อิ่ง พ่อเจ้าคงเข้าใจผิดใช่ไหม?”

อิ่งกอดแขนเขาแน่น “ไม่เข้าใจผิดหรอก พี่เป่ย ฉันเลือกเจ้าชัดเจนแล้ว!”

อู๋เป่ยพูดในใจอย่างเงียบๆ ว่า เรารู้จักกันแค่ไม่นานเอง เธอก็เลือกฉันแล้วเหรอเนี่ย?

เขาบอก “อิ่ง ฉันมีภรรยาแล้วนะ...”

อิ่งหัวเราะ “มีภรรยาแล้วทำไม? ในโลกเซียนบรรพกาล ใครมีชื่อเสียงในวงการบำเพ็ญเพียรไม่เมียหลายคน? พี่เทียน บ้านเจ้าโหดไหม? จะไม่มาทำร้ายฉันใช่ไหม?”

อู๋เป่ยถอนใจ “อิ่ง เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ เจ้าต้องคิดให้ดี”

อิ่งจ้องตาเขา “พี่เทียน รู้ไหม ตอนที่เจ้าเข้ามาช่วยฉัน หัวใจฉันมันก็เป็นของเจ้าแล้ว”

อู๋เป่ยถอนใจเบาๆ “เรื่องนี้ไว้ก่อนเถอะ แล้วกุ้ยจางกับหลี่จุ้นหรูล่ะ?”

อิ่งตบบ่าตัวเอง “เกือบลืม พวกเขาก็ถูกจับขังเหมือนกัน ไปช่วยกันเถอะ”

อิ่งพาอู๋เป่ยไปยังถ้ำภูเขาอีกแห่ง ในไม่ช้าก็เจอกุ้ยจางกับหลี่จุ้นหรู สองนางถูกขังในห้องคุมที่มีกำแพงต้องห้าม ปลดปล่อยออกมาไม่ได้

อิ่งรีบสั่งคนเฝ้าประตู ปรากฏว่าคนเฝ้าได้รับคำสั่งจากหยวนตงเซิงแล้ว จึงปล่อยตัวสองนางออกมา

เมื่อสองนางออกมา กุ้ยจางรีบถาม “พี่สาว เป็นอะไรไหม? พวกนั้นรังแกหรือเปล่า?”

อิ่งกอดกุ้ยจาง “ไม่เป็นไรหรอก ขอบคุณพี่เป่ยที่มาช่วยฉันทันเวลา”

ทั้งสองถอนใจโล่งอก หลี่จุ้นหรูพูด “ดีแล้วที่เจ้าไม่เป็นอะไร เราอยากจะออกไปช่วย แต่กำแพงต้องห้ามที่นี่แข็งแรงมาก”

อิ่งตอบ “แน่นอน ที่นี่เคยเป็นที่คุมขังนักบำเพ็ญระดับขอบเขตเต๋ามาก่อน”

หลี่จุ้นหรูหันมายิ้มให้อู๋เป่ย “พี่สาวเรียกพี่เป่ยแบบนั้น เราก็เรียกตามเลยละกัน”

อิ่งหัวเราะ “เอาล่ะ กลับไปบ้านก่อน มีเรื่องจะคุยกัน”

อู๋เป่ยกับสามสาวออกจากห้องขัง บินขึ้นไปยังภูเขาที่มีบ้านพักหลังเล็ก เป็นที่พักปกติของอิ่ง

ในบ้านมีบริวารหนุ่มสาวมากมาย เป็นสาวใช้ฉลาด บ้านหลังนี้ตกแต่งแปลกตา อู๋เป่ยไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน

เมื่อมาถึงห้องรับแขก หลี่จุ้นหรูถาม “พี่เป่ย เจ้าเพิ่งทะลุทะลวงใช่ไหม?”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ใช่ ที่ยอดเขาดาวเป็นสถานที่เหมาะกับการฝึกมาก ไม่กี่วันก็ทะลุทะลวงขึ้นสู่ระดับฟันผู่”

สามสาวตกใจมาก เห็นได้ชัดว่าไม่กี่วันทะลุทะลวงถึงสองครั้ง เป็นเรื่องน่าทึ่ง!