ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2324

อู๋เป่ยไม่รู้จักสองคนนั้น และไม่ได้ตั้งใจจะสนใจพวกเขา แต่คนที่ไร้ยางอายคนนั้นพูดว่า มีคนที่เก่งกว่าตัวเขาถึงหมื่นเท่า แม้เขาจะใจเย็นแค่ไหนก็ทนไม่ได้ จึงตอบไปอย่างเย็นชา "คนที่เก่งกว่าฉันหมื่นเท่าเหรอ? ฉันอยากเจอเขาจริง ๆ"

ชายหนุ่มคนนั้นมองอู๋เป่ยด้วยสายตาดูถูกและพูดว่า "ไม่ต้องแล้ว เจอฉันก็เหมือนกัน พี่ชายของฉันแม้จะเก่งมาก แต่ก็ยังแพ้ฉันครึ่งหนึ่ง"

อู๋เป่ยตอบ "ถ้าอยากให้ชิงอิ่งเชื่อคุณ คุณต้องแสดงฝีมือที่แท้จริงให้เธอดูหน่อยสิ"

ชายหนุ่มยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "พูดถูกต้องมาก ให้ฉันแนะนำตัวเอง ฉันชื่อโหยวจือเซียน ได้เรียนปรุงยาจากปรมาจารย์ระดับ 5 เหลืองติง มีความรู้ในวิชาปรุงยาอย่างลึกซึ้ง! แค่เรื่องนี้ คุณยังสู้ไม่ได้เลย!"

อู๋เป่ยหัวเราะ "ปรุงยาหรือ? ผมก็เป็นปรมาจารย์ปรุงยาเหมือนกัน"

โหยวจือเซียนหน้าซีด "คุณเป็นปรมาจารย์ปรุงยาหรือ?"

อู๋เป่ยตอบ "ใช่ และระดับของผมสูงกว่าครูของคุณนิดหน่อยด้วย"

โหยวจือเซียนเยาะเย้ย "ระดับสูงกว่าครูของฉัน? คุณกล้าพูดจริง ๆ เหรอ!"

อู๋เป่ยหยิบเหรียญตราปรมาจารย์ปรุงยาออกมาอย่างใจเย็น "อันนี้คุณรู้จักไหม?"

เมื่อเห็นเหรียญตราที่มีหกหม้อน้ำเงินม่วงติดอยู่ โหยวจือเซียนตกใจพูดพึมพำ "นี่...เป็นไปได้ยังไง!"

เหอจือเฉินส่ายหัว "ตลกสิ้นดี! แค่ศิษย์ของปรมาจารย์ระดับ 5 เหลืองติงยังกล้าดูถูกปรมาจารย์ระดับ 6 ม่วงติง ใครให้ความมั่นใจเขา?"

หลี่ชุนหรูพูด "คนที่ไม่รู้ ไม่เคารพนับถือ นั่นไม่แปลกอะไร"

โหยวจือเซียนเหงื่อแตกเต็มหน้าผาก รู้สึกอายมาก รีบกราบอู๋เป่ย "เมื่อกี้ผมตาบอด อย่าถือสาผมเลยครับ ปรมาจารย์"

หยวนหลิงหยุนโกรธจัด "จือเซียน คุณไม่ต้องให้เกียรติเขามากนักหรอก แค่ปรมาจารย์ระดับ 6 ม่วงติงเอง มีอะไรดีนักหนา!"

เธอเห็นผู้ชายที่ชิงอิ่งเอามา รู้สึกอิจฉาในใจอย่างแรง

โหยวจือเซียนถึงจะหยิ่งผยอง แต่ก็ฉลาดและมีสติ ปรมาจารย์ระดับ 6 ม่วงติงที่ปรากฏในชินโจว ใคร ๆ ก็ต้องรีบหาไว้และอยากเก็บรักษาไว้ให้ดีที่สุด

เขาพูดเสียงเข้ม "หลิงหยุน ปรมาจารย์ระดับ 6 ม่วงติง แม้แต่หัวหน้าตระกูลของพวกคุณยังต้องให้เกียรติ แล้วผมจะไม่ต้องทำเหรอ?"

หยวนหลิงหยุนจะพูดต่อ แต่ชิงอิ่งพูดเย็นชา "พอแล้ว ไม่มีธุระอะไรแล้วก็ไปเถอะ!"

โหยวจือเซียนอยากคุยกับอู๋เป่ยอีกสักหน่อย แต่เพราะเขาเคยทำเรื่องเสียหายไว้ จึงไม่กล้าค้างนาน ต้องฝืนทนความไม่พอใจของหยวนหลิงหยุนแล้วจากไป

หลังจากทั้งสองคนจากไป ชิงอิ่งยิ้มพูด "พี่เป่ย คำพูดของโหยวจือเซียนทำให้ฉันนึกขึ้นได้ พ่อฉันยังไม่รู้ว่าคุณเป็นปรมาจารย์ระดับ 6 ม่วงติง ถ้ารู้คงให้เกียรติคุณมากกว่านี้ แต่พ่อฉันก็ไม่ใช่หัวหน้าครอบครัวที่แท้จริง ฉันจะพาคุณไปพบ 'บรรพบุรุษหยวน'!"

บรรพบุรุษหยวน คือผู้สร้างฐานะของตระกูลหยวนในชินโจว เป็นยอดฝีมือระดับสุดยอดในอดีต ชื่อหยวนหู่โหรงปัจจุบันไม่ค่อยยุ่งเรื่องงาน ใฝ่ฝึกฝนตนเองอย่างเดียว

อู๋เป่ยถาม "ทำไมต้องไปหาบรรพบุรุษหยวนด้วย?"

ชิงอิ่งตอบ "ตอนบุกเบิกชินโจว บรรพบุรุษเก็บสมุนไพรและสมบัติล้ำค่าหลายอย่างไว้ ถ้าท่านรู้ว่าฉันจะแต่งงานกับพี่เป่ย ท่านคงดีใจมาก ของขวัญต้อนรับจะต้องไม่ขาดแน่นอน และถ้ามีบรรพบุรุษหยวนเป็นที่พึ่ง เราก็จะมีสถานะมั่นคงในตระกูลหยวน พ่อฉันก็ต้องให้เกียรติคุณมากขึ้น"

อู๋เป่ยคิดแล้วเห็นว่า ถ้ามีสมุนไพรล้ำค่าแบบนั้น เขาไม่ควรพลาด จึงตอบ "งั้นไปพบบรรพบุรุษหยวนกัน"

เตรียมตัวเล็กน้อย คนอื่นอยู่ที่เดิม ชิงอิ่งกับอู๋เป่ยเดินทางไปขอพบบรรพบุรุษหยวน

บรรพบุรุษหยวนฝึกฌานในถ้ำหยวน โดยมีวานรขาวเฝ้าทางเข้า วานรขาวตัวสูงสองเมตร นั่งสง่างามเหมือนเทพผู้พิทักษ์

ถึงวานรขาว ชิงอิ่งกล่าวอย่างสุภาพ "ท่านวานรขาว ข้าชิงอิ่ง สามปีก่อนเคยมาที่นี่ ช่วยแจ้งบรรพบุรุษหยวนให้ด้วย"

วานรขาวพยักหน้า มองเข้าไปในถ้ำ สองสามวินาทีจึงถอยออก เปิดทาง