ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2325

พูดจบ เขามองไปที่อู๋เป่ยว่า "น้องหนุ่ม เจ้าสามารถปรุงยานี้ได้ไหม?"

อู๋เป่ยจริง ๆ แล้วสามารถลองได้ แต่เขาไม่ได้ทำทันที เพราะยานี้สำคัญมาก หากปรุงผิดพลาด อาจทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายได้ เขาตอบว่า "บรรพบุรุษ ข้าต้องรอจนกว่าจะก้าวสู่ขอบเขตเต๋าก่อน จึงจะตัดสินใจได้ว่าข้าจะปรุงยาได้หรือไม่ ตอนนี้ยังทำไม่ได้แน่นอน"

หยวนหู่โหรงตาเป็นประกาย "อย่างนั้นหมายความว่า ถ้าเจ้าทะลุขอบเขตเต๋าได้ ก็มีความมั่นใจบ้างใช่ไหม?"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ใช่"

หยวนหู่โหรงยิ้มอย่างดีใจ "เยี่ยมมาก ชิงอิ่งเจ้าคิดถูกแล้วที่หาเขาเป็นลูกเขยให้หยวนตระกูล!"

ชิงอิ่งยิ้มตอบ "บรรพบุรุษ ข้าจำได้ว่าท่านมีสมุนไพรล้ำค่าหลายชนิด ขอให้ท่านมอบให้พี่เป่ยบ้างได้ไหม?"

หยวนหู่โหรงหัวเราะ "อืม สมุนไพรเหล่านี้อยู่กับข้า ก็เปล่าประโยชน์ ขอให้เจ้าชายหนุ่มเอาไปทั้งหมดเลย"

พูดจบ เขาหยิบเสี่ยวติงสีเขียวเล็ก ๆ ออกมาจากอกเสื้อ "นี่คือหม้อวิเศษหม้อหมื่นยาด้านในมีพื้นที่สำหรับปลูกสมุนไพรหลากหลาย เจ้าชายหนุ่มเอาไปเถิด"

อู๋เป่ยรีบปฏิเสธ "นี่ล้ำค่ามาก ข้าไม่กล้ารับ"

หยวนหู่โหรงว่า "แน่นอนของดีไม่ได้ให้เปล่า เจ้าต้องช่วยหยวนตระกูลปรุงยาโดยเฉพาะยาที่ภายนอกไม่มีด้วย!"

อู๋เป่ยรับเสี่ยวติงมา พร้อมใช้พลังจิตตรวจสอบ พบทันทีว่าพื้นที่ภายในใหญ่กว่าทุ่งยาของหลี่ชุนหรูถึงสิบเท่า เขารีบบอก "นั่นแน่นอนอยู่แล้ว!"

บรรพบุรุษหยวนหัวเราะ "ดีแล้ว พวกเจ้ากลับไปเถิด หากมีปัญหาใด ๆ ใช้ยันต์หยกนี้ติดต่อข้าได้"

ชิงอิ่งรับยันต์หยกมา แล้วทั้งสองก็ถอยออกมา

ออกจากถ้ำหยวน หยวนชิงอิ่งยิ้ม "บรรพบุรุษใจดีจริง ๆ ให้หม้อหมื่นยามาเป็นของพี่เป่ยเลย"

อู๋เป่ยตอบ "ใจดีจนข้ารับไม่ไหว"

ในใจเขารู้ดีว่า ของที่ได้มา ต้องมีภาระตามมาในอนาคต หยวนตระกูลหากต้องการยาจะต้องมาหาเขาแน่นอน

กลับไปที่บ้านพักชิงอิ่ง เห็นพ่อของเธอหยวนตงเซิงรออยู่

"ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋!" คราวนี้หยวนตงเซิงพูดจานอบน้อมและยิ้มแย้มให้

"ชิงอิ่ง พวกเจ้าพบบรรพบุรุษหรือ? ท่านว่ากระไร?"

ชิงอิ่งหัวเราะ "บรรพบุรุษชมพี่เป่ยและบอกว่าจะสนับสนุนเรา" พร้อมโชว์ยันต์หยกให้ดู

หยวนตงเซิงตาเป็นประกาย "นี่คือยันต์ประจำบรรพบุรุษ หยวนตระกูลมีแค่สามคนเท่านั้นที่มี!"

ชิงอิ่งถาม "พ่อลูกมาได้อย่างไร?"

หยวนตงเซิงหัวเราะ "แค่มาดูปรมาจารย์อู๋เอง ชิงอิ่ง เจ้าไม่บอกพ่อว่าอู๋ปรมาจารย์เป็นนักปรุงยาระดับหกติงนี่ ทำให้พ่อทำตัวไม่เหมาะสมกับท่านหลายครั้ง!"

ชิงอิ่งหัวเราะ "ตอนนี้พ่อก็รู้แล้วไม่ใช่หรือ?"

อู๋เป่ยตอบ "ท่านผู้นำตระกูลหยวน ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น"

หยวนตงเซิงพูดอย่างจริงจัง "อู๋ปรมาจารย์ ถ้าไม่รังเกียจ เรียกข้าว่ายายหยวนได้ไหม?"

อู๋เป่ยยิ้ม "ได้ครับยายหยวน"

หยวนตงเซิงยินดีมาก "อู๋น้อย เจ้าถือที่นี่เป็นบ้านได้เลย มีอะไรบอกข้าและชิงอิ่ง เราจะพยายามช่วยเต็มที่!"

ชิงอิ่งหน้าชา "พ่อ ถ้ามีอะไรพูดตรง ๆ ก็ได้"

หยวนตงเซิงหัวเราะ "มีเรื่องเล็กน้อย ตระกูลหยวนเราซื้อยาจากสำนักปรมาจารย์ปรุงยาแห่งอ้าวซื่อมาตลอด แต่ว่าปีหลังราคาขึ้นสูงมาก จากยาราคา 5 แสนเซียนบิ๋น เพิ่มเป็น 2 ล้านเซียนบิ๋น ทำให้ต้องลดปริมาณการซื้อ"

อู๋เป่ยถาม "ยายหยวนต้องการให้ข้าช่วยไหม?"