ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2326

โอสถเม็ดที่สาม ลอยเด่นอยู่กลางอากาศ แสงทองเปล่งประกายห่อหุ้มเอาไว้ ภายในรัศมีนั้นปรากฏอักษรยันต์ลัทธิเต๋าหกลาย ล้วนแล้วแต่ซ่อนพลังลึกลับและคุณสมบัติมหัศจรรย์ในตัว

อู๋เป่ยมองแล้วเอ่ยขึ้นว่า “นี่คือโอสถหกลาภ ลาภที่ว่ามาจากยันต์ทั้งหก ซึ่งในกระบวนการปรุงต้องหลอมพลังของยันต์ลัทธิเต๋าหกลายนี้เข้าไปในเม็ดยา เมื่อผู้ใดได้กินก็เท่ากับได้รับพรพลังจากยันต์ทั้งหกนี้โดยตรง”

เขาชี้แจงต่อ “ยันต์หกนั้นได้แก่ ยันต์พลังมหึมา ยันต์เกราะเทพ ยันต์จิตฟ้า ยันต์เร้นสูญ ยันต์ปกป้อง และยันต์โจมตีรุนแรง หากได้รับการเสริมพลังทั้งหกพร้อมกัน แม้เป็นเพียงผู้บำเพ็ญธรรมะธรรมดา ก็จะพลันกลายเป็นยอดฝีมือในระดับเดียวกัน แถมยังมีโอกาสสังหารศัตรูที่เท่าเทียมได้ในพริบตา”

เยว่ตงเซิงพยักหน้าเห็นด้วย “ถูกต้อง โอสถหกลาภนี้มีอานุภาพร้ายกาจยิ่ง แต่ในขณะเดียวกันก็ยากเย็นในการปรุงอย่างมาก สำนักปรมาจารย์โอสถแห่งอ้าวซื่อในแต่ละปีสามารถปรุงได้เพียงไม่กี่สิบเม็ด แถมคุณภาพส่วนใหญ่ก็ไม่สูงนัก หากโชคดี ตระกูลเยว่ของเราจะได้มาสักสองหรือสามเม็ดต่อปี แต่ถ้าดวงไม่ดี… บางปีก็ไม่ได้แม้แต่เม็ดเดียว”

อู๋เป่ยถาม “แล้วราคาล่ะ แพงมากไหม?”

เยว่ตงเซิงตอบ “โอสถหกลาภระดับสี่ ราคาประมาณหนึ่งแสนล้านเหรียญเซียนต่อเม็ด ส่วนระดับสาม ต้องนำไปประมูล ราคามักทะลุสามแสนล้าน”

อู๋เป่ยเลิกคิ้ว “โอสถล้ำค่าเพียงนี้ พวกท่านซื้อไปให้ใครกิน?”

“แน่นอนว่ามอบให้แก่บุตรหลานในตระกูล” เยว่ตงเซิงว่าอย่างไม่ปิดบัง

เขาหันมามองอู๋เป่ย “แล้วเจ้า… ปรุงโอสถหกลาภได้หรือไม่?”

อู๋เป่ยยิ้มบาง “ขอลองดู หากข้าทำได้ คุณภาพย่อมเหนือกว่าระดับสี่แน่นอน”

ความยากของโอสถชนิดนี้อยู่ตรงที่ ผู้ปรุงต้องชำนาญการสร้างยันต์อย่างแท้จริง ในอดีตเคยมีด่าน ‘แดนยันต์แท้’ หากฝึกฝนแดนนี้ไม่สมบูรณ์ ก็ไม่อาจปรุงโอสถได้สำเร็จ

เยว่ตงเซิงหัวเราะ “ถ้าเช่นนั้นก็ดีมาก! วัตถุดิบโอสถทั้งสามชนิดนี้ ตระกูลเยว่ได้เตรียมไว้พร้อมแล้ว!”

อู๋เป่ยจึงกล่าว “ท่านลุงเยว่ ข้าว่าเราเปิดร้านโอสถก่อน จากนั้นค่อยเริ่มปรุงจะดีกว่า”

เยว่ตงเซิงเห็นด้วยทันที “ได้ ทุกอย่างตามเจ้าว่า ตระกูลเยว่าจะสนับสนุนอย่างเต็มที่”

เมืองหลักของตระกูลเยว่นครจันทร์สว่าง นครนี้มีประชากรนับร้อยล้าน ส่วนใหญ่เป็นผู้บำเพ็ญที่มั่งคั่ง เขตการค้าที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองถือว่าราคาที่ดินแพงลิบ ร้านค้าเล็ก ๆ ยังต้องใช้เงินสิบถึงหลายสิบล้านเหรียญเซียน หากเป็นร้านขนาดใหญ่พร้อมลานและคฤหาสน์ ราคาก็ยิ่งสูงล้ำ แถมต่อให้มีเงินก็ใช่ว่าจะซื้อได้

อู๋เป่ยมาถึงย่านการค้าพร้อมเยว่ตงเซิงและเยว่ชิงอิ่งเพื่อเลือกทำเลร้าน ที่สี่แยกใหญ่แห่งหนึ่ง เขาเห็นอาคารเจ็ดชั้นขนาดมหึมากำลังประกาศให้เช่า ด้านหลังมีคลังสินค้า สวน และสระน้ำครบครัน ทำเลดีอย่างยิ่ง แต่กลับปล่อยร้างมานาน

“ทำไมร้านดี ๆ เช่นนี้ถึงไม่มีคนเช่า?” อู๋เป่ยสงสัย

คนติดตามตอบ “เพราะร้านนี้เป็นของตระกูลโหว พวกเขามักขึ้นค่าเช่าบ่อยเกินไป จึงไม่มีใครอยากเช่า”

เยว่ตงเซิงสั่ง “ไปเรียกหัวหน้าตระกูลโหวมา”

ไม่ถึงสามนาที ชายร่างท้วมวัยกลางคนรีบวิ่งมาพร้อมคำนับ “ท่านเยว่ มีอะไรให้ข้ารับใช้หรือไม่?”

หลังทักทายกัน เยว่ตงเซิงกล่าวตรง ๆ “ข้าเห็นร้านนี้ร้างมานาน เลยคิดจะซื้อไว้ จะได้ช่วยเจ้าแก้ปัญหา”

หัวหน้าตระกูลโหวรีบตอบอย่างแสร้งซาบซึ้ง “ขอบคุณท่านเยว่ ข้าอยากขายมานานแล้วแต่ไม่มีคนซื้อ หากท่านจะเอา ข้าซาบซึ้งยิ่งนัก” ทั้งที่ความจริงในประกาศเขียนชัดว่า “ให้เช่า” และไม่เคยตั้งใจจะขาย