ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2338

อู๋เป่ยลุกขึ้นยืน ขณะที่ลายสักบนหลังของเขายังคงเปล่งแสงสว่างจาง ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เลือนหายไป แต่กลิ่นอายแห่งพลังยังคงอยู่ ไม่จางหายไปไหน

เจ้าของร้านยังคงจ้องมองอู๋เป่ยด้วยสายตางุนงง พร้อมกล่าวว่า “ลายสักนี้ ยังไม่เคยมีใครใช้มาก่อนเลย คนที่แข็งแกร่งที่สุดก่อนหน้าคุณชาย เคยสักลายหมายเลขสิบเก้า เขาเคยลองลายหมายเลขยี่สิบ แต่พอสักไปได้แค่ครึ่งเดียว ก็ต้องอาเจียนเป็นเลือดจนได้รับบาดเจ็บสาหัส จึงต้องเปลี่ยนใจสักลายสิบเก้าแทน”

อู๋เป่ยถามด้วยความสนใจ “ลายสักนี้มีชื่อไหม?”

เจ้าของร้านพยักหน้า “มี ชื่อลายเทพมารผู้ยิ่งใหญ่”

“เทพมารผู้ยิ่งใหญ่หรือ?” อู๋เป่ยพยักหน้า “นี่คือห้าล้านเหรียญเซียน”

เจ้าของร้านส่งมอบเหรียญหยกให้เขาหกเหรียญ ทำให้อู๋เป่ยมีกองเหรียญหยกรวมถึงยี่สิบเหรียญในมือ

ใบหน้าของเย่อู๋จี๋แปรเปลี่ยนไปอย่างซับซ้อน เขาคิดจะเข้ามาหยุดยั้งแต่ก็ลังเล สุดท้ายถอนหายใจอย่างหนักใจ

เยวี่ยชิงอิ่งก็รู้สึกถึงบางอย่างผิดปกติด้วย เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “พี่เป่ย เหรียญหยกพวกนี้น่าจะมีความหมายบางอย่าง ยิ่งได้มากยิ่งดีแน่ ๆ”

อู๋เป่ยกล่าว “งั้นก็เก็บมาให้มากกว่านี้เลย”

เขาเดินไปยังแผงขายของตรงข้าม แต่เจ้าของร้านกลับยืนขึ้นอย่างทันทีพร้อมบอกยิ้ม ๆ “คุณชาย ที่นี่ไม่มีเหรียญหยกครับ”

เขาถามตามร้านอื่นอีกหลายแห่ง ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ไม่มีรางวัลแจกให้

เขารู้สึกแปลกใจ และพูดเบา ๆ ว่า “ดูเหมือนฉันจะได้แค่ยี่สิบเหรียญหยกเท่านั้นสินะ”

เขาส่ายหน้าแล้วกลับมานั่งที่ศาลาริมทางอย่างเงียบ ๆ รอบตัวมีคนมากมายอยากเข้าใกล้ แต่สุดท้ายก็กลัวไม่กล้าเข้ามา

มีชายคนหนึ่งสวมชุดเทา เดินเข้ามาอย่างสุภาพ พร้อมรอยยิ้ม

“สหาย ขออนุญาตนั่งด้วยได้ไหม?”

อู๋เป่ยตอบ “เชิญตามสบาย”

ชายชุดเทานั่งลงแล้วถามด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร “สหายรู้หรือไม่ว่าเหรียญหยกมีไว้ทำอะไร?”

อู๋เป่ยมองเขาอย่างระแวดระวัง แม้กระทั่งเย่อู๋จี๋ก็ไม่รู้เรื่องนี้ แล้วชายคนนี้จะรู้ได้ยังไงกัน?

ชายชุดเทาพูดต่อ “บรรพบุรุษของฉันครั้งหนึ่งเมื่อสามร้อยปีก่อน เคยขึ้นไปบนภูเขานั้น มือเขาก็ถือเหรียญหยกสองเหรียญอยู่”

เขาหันมองอู๋เป่ย รอให้อีกฝ่ายถามต่อ

แต่ดูเหมือนอู๋เป่ยไม่มีท่าทีจะถามอะไรเพิ่ม เพราะเขามีเหรียญหยกอยู่ในมือแล้ว พอขึ้นภูเขาเองก็จะรู้เองว่าเหรียญหยกเหล่านี้มีค่าอย่างไร ไม่ว่าคนนี้จะพูดหรือไม่ก็ตาม ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก

ชายชุดเทาเริ่มใจร้อน ไอเบา ๆ ก่อนจะเล่าให้ฟังต่อ “หลังจากขึ้นภูเขา เหรียญหยกมีประโยชน์มากมาย หลังผ่านการทดสอบ บรรพบุรุษฉันเข้าไปในถ้ำที่เต็มไปด้วยสมบัติ ภายในนั้นของที่วางขายจะใช้เหรียญหยกซื้อได้ ราคาถูกสุดคือหนึ่งเหรียญหยก ส่วนแพงสุดคือสิบเหรียญหยก และยิ่งไปกว่านั้น เหรียญหยกยังสามารถซื้อชีวิตได้อีกด้วย”

เมื่อได้ยินคำว่าซื้อชีวิต อู๋เป่ยเริ่มสนใจ “ซื้อชีวิตคืออะไร?”

ชายชุดเทายิ้ม “หลังงานประชุมยอดวีรบุรุษ การทดสอบต่อไปอันตรายมาก เหรียญหยกสามารถใช้ซื้อยันต์คุ้มภัยได้ หนึ่งเหรียญต่อหนึ่งชิ้น ซื้อได้สูงสุดสามชิ้น”

อู๋เป่ยถาม “บรรพบุรุษลิ่งสามารถทนถึงที่สุดไหม?”

ชายชุดเทาส่ายหัว “ตอนนั้นบรรพบุรุษลิ่งไม่มีเหรียญหยกเหลืออยู่แล้ว จึงต้องยอมแพ้ในการทดสอบ นั่นเป็นสิ่งที่เขาเสียใจที่สุด”

อู๋เป่ยถามกลับ “ทำไมคุณถึงบอกฉันเรื่องนี้?”

ชายชุดเทายิ้มตอบ “เพราะฉันก็มาเข้าร่วมงานประชุมยอดวีรบุรุษเหมือนกัน และอยากเป็นมิตรกับคุณ”

อู๋เป่ยตอบสั้น ๆ “อืม” โดยไม่แสดงความเห็นใด ๆ

ชายชุดเทากล่าวอย่างสุภาพ “ฉันชื่อหลิวเซียนเย่ สหายชื่อว่าอะไรหรือ?”

“อู๋เป่ย” เขาตอบสั้น ๆ

หลิวเซียนเย่ยิ้ม “พี่อู๋ถือเหรียญหยกถึงยี่สิบเหรียญ แบบนี้ช่างน่าอิจฉาจริง ๆ!”

อู๋เป่ยถามกลับ “แล้วคุณก็มีเหรียญหยกใช่ไหม?”

หลิวเซียนเย่ถอนใจ “มีแค่เหรียญเดียวเอง ไม่เท่าปู่ของฉัน แต่ก็พอใจแล้ว ขอแค่ได้เข้าถ้ำสมบัติและเลือกของดีสักชิ้นออกมา ก็ถือว่าสำเร็จ”

“แต่ละคนได้สูงสุดแค่ยี่สิบเหรียญใช่ไหม?” อู๋เป่ยสงสัย

“ใช่ นั่นเป็นหนึ่งในกติกา” หลิวเซียนเย่ตอบ “แต่เมื่อวานนี้มีคนหนึ่งได้มากกว่านั้น เขาได้สิบห้าเหรียญ”