ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2339

อู๋เป่ยยกมือขวาขึ้น รับมือกับหมัดที่ตรงเข้ามาในทันที เมื่อสัมผัสกันในเสี้ยววินาที มือของเขาก็จับหมัดคู่ต่อสู้ไว้ได้ ส่วนหมัดอีกข้างก็พุ่งออกไปเป็นดวงเงาร้อยดวงพุ่งตรงใส่ร่างของนักบำเพ็ญผู้หนึ่งอย่างรวดเร็ว

“ปัง ๆ ๆ ๆ!”

นี่คือหนึ่งในเคล็ดวิชาลับที่อู๋เป่ยฝึกฝน หมัดร้อยดาวโกลาหล! เพียงแค่หนึ่งหมัดเดียวเท่านั้น ขอบเขตแห่งเต๋าขั้นที่สองก็ถูกทุบจนแหลกละเอียด ร่างล้มตายคาที่

อีกฝั่ง ขอบเขตแห่งเต๋าขั้นแรกเห็นเหตุการณ์หน้าซีด รีบถลาเข้าหาท้องฟ้าเพื่อหนี แต่ไม่ทัน อู๋เป่ยพุ่งตามทันในชั่วพริบตา หมัดหนึ่งลูกทุบเข้าที่หลัง ส่งร่างนั้นไปสู่ความตายทันที

ขอบเขตแห่งเต๋าระดับเต๋าห้าคน ถูกอู๋เป่ยจัดการไปแล้วสามคน เหลือแค่สองคนที่รู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ดี ต่างร้องคำรามดังลั่น แล้วพากันถอยหนีไปพร้อมกับกลุ่มผู้คนจากสำนักมาร

เย่เทียนกำลังจะไล่ตามไป แต่เยวี่ยตงเซิงพูดขึ้น “เสี่ยวอู๋ ไม่ต้องตามแล้ว ครั้งนี้เป็นบทเรียนที่ดี สำนักมารคงไม่กล้าบุกอีกในเร็ววันนี้หรอก”

กลุ่มคนที่สู้สุดใจ ต่างพากันมาสักการะเยวี่ยตงเซิงอย่างเคารพ เยวี่ยตงเซิงกล่าว “พวกคุณทุกคนเจ๋งมาก! ที่ร่วมกันปราบสำนักมารได้ถือเป็นความสำเร็จยิ่งใหญ่ ทุกคนจะได้รับรางวัลอย่างเหมาะสม ผู้ที่เสียชีวิต ลูกหลานจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี”

ในขณะเดียวกัน บนดินแดนของตระกูลเยวี่ย กลุ่มหัวหน้าตระกูลเยวี่ยต่างประชุมกัน พวกเขาตกลงกันว่าจะไม่ส่งทหารออกไปช่วยเหลือเลย เพราะหากไม่มีพวกเขาช่วย เยวี่ยตงเซิงคงรับมือกับการบุกของสำนักมารไม่ได้ การสูญเสียป้อมปราการและสมาชิกตระกูลเยวี่ยครั้งนี้จะเป็นข้ออ้างให้พวกเขาออกโรง

พวกเขาจะใช้โอกาสนี้กดดันให้เยวี่ยตงเซิงพ้นตำแหน่ง แล้วส่งเยวี่ยเซิ่งเฟยขึ้นแทน

ผู้นำตระกูลเยวี่ยผู้หนึ่งผมขาวหัวเราะเยาะ “เซิ่งเฟย พอเยวี่ยตงเซิงกลับมา จะต้องเป็นนายที่ออกโรงก่อน พวกเราจะหนุนหลังนาย ดูซิว่าเขาจะยังนั่งอยู่ตรงนั้นได้หรือไม่!”

เยวี่ยเซิ่งเฟยเป็นชายหนุ่มมาดเข้ม เขายิ้มตอบ “ขอบคุณที่ไว้ใจฉัน เมื่อถึงเวลานั้น ภายในห้าปี รายได้จากสาขาต่าง ๆ จะไม่ต้องส่งขึ้นส่วนกลาง พวกคุณสามารถบริหารจัดการเองได้เต็มที่”

ทุกคนยิ้มแย้มชื่นใจ เพราะเยวี่ยตงเซิงดูแลเข้มงวดมาก ต้องส่งรายได้ครึ่งหนึ่งให้ส่วนกลาง แต่เยวี่ยเซิ่งเฟยกลับเปิดโอกาสนี้ให้

ในขณะที่ทุกคนกำลังวาดฝันถึงอนาคต เสียงระฆังดังกึกก้องขึ้นมา เยวี่ยเซิ่งเฟยขมวดคิ้ว “นั่นคือสัญญาณเรียกประชุมของหัวหน้าตระกูล จะเป็นไปได้ไหมที่เยวี่ยตงเซิงจะแพ้เร็วขนาดนี้? รีบไปดูเถอะ!”

หัวหน้าตระกูลและผู้เฒ่าทั้งหลายรีบเดินทางไปยังตำหนักประชุม

ขณะนั้น เยวี่ยตงเซิง อู๋เป่ย เยวี่ยชิงอิ่ง และลูกน้องที่จงรักยืนอยู่ในห้องประชุม

เมื่อทุกคนมารวมกัน เยวี่ยตงเซิงกล่าว “เมื่อสักครู่ สำนักมารบุกชายแดน ฉันกับลูกน้องสู้ด้วยชีวิตจนได้ชัย ปราบนักบำเพ็ญขอบเขตแห่งเต๋าได้สามคน และนักบำเพ็ญระดับพลังแห่งความรอบรู้อีกสี่สิบเก้าคน!”

ทุกคนฝั่งเยวี่ยตงเซิงทั้งตื่นเต้นและดีใจ ต่างส่งเสียงปรบมือชื่นชม ส่วนฝ่ายตรงข้ามมีสีหน้าแปลกใจและผิดหวัง

เยวี่ยเซิ่งเฟยอดไม่ได้กล่าว “ด้วยฝีมือของคุณจะสังหารนักบำเพ็ญขอบเขตแห่งเต๋าสำนักมารได้ถึงสามคนจริงหรือ?”

เยวี่ยตงเซิงนิ่ง ๆ “ฉันคนเดียวทำไม่ได้ โชคดีที่เสี่ยวอู๋เข้ามาช่วย” พร้อมตบไหล่อู๋เป่ยเบา ๆ

จากนั้นใบหน้าของเขาก็เคร่งเครียดขึ้น “สำนักมารบุกเข้ามา เสียงระฆังเตือนดังขึ้น แต่มีคนเลือกนิ่งเฉย ดูดายให้เผ่าพันธุ์ตนถูกฆ่าฟัน คนแบบนี้ ยังมีสิทธิ์อยู่ในตระกูลเยวี่ยอีกหรือ?”

เยวี่ยเซิ่งเฟยขมวดคิ้ว “เยวี่ยตงเซิง นายหมายความว่ายังไง?”

เยวี่ยตงเซิงจ้องเยวี่ยเซิ่งเฟยอย่างเย็นชา “คนที่สั่งให้พวกเขานิ่งเฉย คือนาย เยวี่ยเซิ่งเฟย!”

เยวี่ยเซิ่งเฟยเยาะเย้ย “เยวี่ยตงเซิง อย่าพูดเกินจริง มีหลักฐานมั้ย?”

เยวี่ยตงเซิงตอบ “อยากได้หลักฐานหรือ? ฉันจะให้!”

เขาส่งมือออกไปทันที สองผู้กล้าเดินมา จับชายกลางคนคนหนึ่งกดลงกับพื้น ดาบจ่อคอ

เยวี่ยตงเซิงก้าวเข้าไป เย็นชาว่า “นายเป็นหัวหน้าตระกูลสาขาที่สองของฝ่ายเหนือ ใกล้เหตุการณ์ที่สุด ทำไมรับสัญญาณเตือนไปแล้วไม่ไปช่วย?”