ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2344

สถานการณ์เช่นนี้ดำเนินต่อไปประมาณครึ่งชั่วยาม (ราวหนึ่งชั่วโมง) กว่าอู๋เป่ยจะเริ่มจับทางได้ เขาจึงทุ่มเทสุดกำลัง ครุ่นคิดถึงความลี้ลับที่ประตูหยวนสือเผยไว้

ที่เขาก้าวหน้าได้ ก็เพราะนำแนวทางของยอดธรรมแห่งสวรรค์มาใช้ ยอดธรรมแห่งสวรรค์นั้นเป็นขีดสุดของขั้นลึกซึ้งชั้นสูง แทนความหมายลึกซึ้งแห่งสรรพสิ่งในฟ้าดิน

เวลาล่วงไปทีละวินาที เผลอแป๊บเดียวก็สามวัน อู๋เป่ยที่นิ่งแข็งเป็นหินมาตลอด ในที่สุดก็ขยับคอเล็กน้อย ใบหน้าเผยรอยยิ้ม พึมพำว่า “แท้จริงนี่แหละหลักธรรมปฐมกาล!”

ต่อมาอีกสองวัน สายตาอู๋เป่ยละจากประตูหยวนสือ เขาดูเหมือนจะได้อะไรบางอย่าง และก็เหมือนไม่ได้อะไรเลย ความหยั่งรู้ที่เกิดขึ้น ณ ที่นี่ จะส่งอานิสงส์มหาศาลยามเขาทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแห่งเต๋า

วันที่ห้า เขาก้าวออกจากตำหนัก กวาดแดนปฐมด้วยพลังจิต ไม่นานก็จับตำแหน่งของสี่สายสืบทอดที่เหลือได้ อยู่กระจัดกระจายกันไปทั้งสี่ทิศ—ทิศตะวันออก ทิศเหนือ ทิศตะวันตก และทิศใต้—ต่างประจำอยู่แต่ละทิศ

เขาเหินขึ้นสู่ฟ้า เพียงปลดปล่อยหลักธรรมปฐมกาลที่ตรัสรู้ได้เล็กน้อย สัตว์เทพทั้งสี่ก็ถูกดึงดูด บินพุ่งมาทางเขา

มังกรสีน้ำเงิน หงส์แดง เสือขาว และซวนหวู่ เกือบจะบินเข้าสู่ร่างอู๋เป่ยพร้อมกัน หลอมรวมกับเทพทารกภายใน กลายเป็นสี่สายสืบทอด

สี่สายสืบทอดนี้สอดคล้องพอดีกับดินแดนดวงดาวทั้งสี่ของอู๋เป่ย เหมาะอย่างยิ่งต่อการฝึกตนศาสตร์เวทย์ลึกล้ำอันทรงพลัง!

ครานั้น อู๋เป่ยเพียงขับพลังเบาๆ ก็มีแสงออร่าเก้าสายผุดขึ้นด้านหลัง นั่นหมายถึงเก้าสายสืบทอดของปรมาจารย์บรรพกาล

ทว่าเขาไม่อยากออกตัวแรง จึงซ่อนแสงออร่าห้าสายไว้ เผยให้เห็นเพียงประกายของสัตว์เทพทั้งสี่

เขารู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อ จึงบีบยันต์หยกในมือจนแหลก ลำแสงหนึ่งพุ่งลงจากฟ้าโอบคลุมทั่วกาย ถัดมาเสี้ยวอึดใจ เขาก็ปรากฏตัว ณ ทางเข้าแดนปฐม

นักพรตชุดน้ำเงินยังรออยู่ เห็นเขาออกมาเร็วเช่นนี้ก็ชะงักเล็กน้อย ถามว่า “คุณชายอู๋ ท่านพอมีอะไรติดมือบ้างไหม”

อู๋เป่ยว่า “ผมตรัสรู้สี่สายสืบทอดครับ”

นักพรตชุดน้ำเงินแย้มยิ้มดีใจ “ตรัสรู้ถึงสี่สายหรือ แล้วแต่ละสายตรัสรู้ถึงระดับไหน”

โดยทั่วไป แทบไม่มีผู้บำเพ็ญคนใดตรัสรู้สายสืบทอดได้ครบถ้วน หากตรัสรู้ได้เจ็ดในสิบหรือแปดในสิบ ก็ถือว่าเป็นยอดคนเหนือคนแล้ว

อู๋เป่ยว่า “ผมตรัสรู้ครบถ้วนครับ”

ท่านเต๋าชิงอีถึงกับนิ่งไป หลายวินาทีจึงพึมพำว่า “ครบถ้วนทั้งหมด! จริงดอกหรือ”

อู๋เป่ยว่า “ไม่กล้าหลอกลวงท่านครับ”

ท่านเต๋าชิงอีหัวเราะ “ดีเยี่ยม! ตามกฎ เพียงเข้าใจแก่นของสายสืบทอดได้หนึ่งสาย ก็สามารถเข้าสู่สภาผู้อาวุโสของภูเขาปฐมกาล เป็นรองผู้อาวุโสได้”

อู๋เป่ยไม่คาดคิดว่าฝ่ายนั้นจะชวนเขาเข้าสภาผู้อาวุโส จึงถามว่า “ท่านผู้เฒ่า สภาผู้อาวุโสมีผู้อาวุโสกี่ท่าน แล้วมีตำแหน่งสูงในภูเขาปฐมกาลไหมครับ”

ท่านเต๋าชิงอีว่า “สภาผู้อาวุโสเป็นองค์กรอำนาจสูงสุดของภูเขาปฐมกาล ผู้อาวุโสมีรวมแปดคน รอจนพลังยุทธ์ของเจ้าถึงขอบเขตแห่งเต๋า เจ้าจะได้เข้ามาแทนผู้อาวุโสที่อาวุโสที่สุด กลายเป็นผู้อาวุโสคนที่แปด!”

อู๋เป่ยว่า “เมื่อเป็นผู้อาวุโสแล้ว ต้องมีผลประโยชน์บ้างสินะครับ”

ท่านเต๋าชิงอีหัวเราะตอบ “เบี้ยหวัดของผู้อาวุโสสูงมาก และยังสามารถขีดแบ่งพื้นที่หนึ่งส่วนเป็นอาณาเขตส่วนตัวของตนเอง มีสิทธิ์จัดเก็บภาษีได้ด้วย”

อู๋เป่ยว่า “นี่คือเป้าหมายของการจัดงานประชุมยอดวีรบุรุษหรือครับ”

ท่านเต๋าชิงอีว่า “เดี๋ยวเหล่าผู้อาวุโสจะอธิบายให้ฟังอย่างละเอียด เชิญตามข้ามา”

ตอนนี้เขาก็ให้เกียรติอู๋เป่ยไม่น้อย จึงเชิญขึ้นสู่ภูเขาปฐมกาล ในบรรดางานประชุมยอดวีรบุรุษที่จัดมาทั้งหมด อู๋เป่ยคือคนที่สามที่ได้เหยียบภูเขาปฐมกาล เข้าไปถึงพระราชวังปฐมกาล

ปลายยอดภูเขาปฐมกาล เมฆขาวล่องลอยโหมล้อมพระราชวังอันโอ่อ่าสง่างาม สูงหลายพันเมตร นั่นคือพระราชวังปฐมกาล

ครั้นก้าวเข้าสู่พระราชวังปฐมกาล อู๋เป่ยก็เห็นผู้บำเพ็ญแปดตน สูงหนึ่งพันเมตร นั่งอยู่บนเก้าอี้สูงเด่น พนักเก้าอี้สูงถึงสองพันเมตร

อู๋เป่ยเดินเข้ามาเหมือนมดตัวหนึ่ง ส่วนยักษ์ทั้งแปดต่างจ้องเขาเขม็ง