ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2345

อู๋เป่ย: “ลุงเยวี่ยชมผมเกินไปแล้วครับ”

คุยกันพอหอมปากหอมคอ อู๋เป่ยถูกเชิญเข้าหอใหญ่ เยวี่ยตงเซิงจึงไต่ถามถึงประสบการณ์ในการเดินทางครั้งนี้ พอได้ยินว่าเขากวาดสมบัติมาไม่น้อย ใจก็พลอยยินดีแทน เขากล่าวว่า “ที่เจ้าสามารถได้รับการยอมรับจากภูเขาปฐมกาล ถือเป็นเรื่องดีมาก คุณสมบัติของเจ้าดีเหลือเกิน เทพทารกก็ทรงพลัง อนาคตการใช้ทรัพยากรก็จะยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีเงิน นั่นเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”

อู๋เป่ยก็รู้อยู่ชัดเจนว่าคุณสมบัติที่ดี ย่อมหมายถึงการสิ้นเปลืองที่มากขึ้น ตัวอย่างเช่น เทพทารกของเขาแข็งแกร่งกว่าของผู้บำเพ็ญทั่วไปหลายหมื่นเท่า การใช้ทรัพยากรก็ต้องมากกว่าผู้บำเพ็ญทั่วไปหลายหมื่นเท่าเช่นกัน

ยกตัวอย่างแดนทางเทพ ขั้นต่อไปของการฝึกตน การสร้าง “ประตูเทพ” ต้องใช้วัตถุสวรรค์พิภพที่ราคาแพงยิ่ง ชื่อว่า “ศิลาเทพ” ศิลาเทพมีผลผลิตจำกัด แหล่งผลิตก็มีน้อย ราคาตามท้องตลาดของศิลาเทพหนึ่งก้อนอยู่ที่มากกว่า 10,000 เงินเซียน แม้ผู้บำเพ็ญระดับเทพทารกทั่วไปจะอยากสร้าง “ประตูเทพ” ให้ครบถ้วน ก็ต้องใช้ศิลาเทพราวสามถึงห้าล้านก้อน! คิดเป็นค่าใช้จ่ายราวสามหมื่นล้านถึงห้าหมื่นล้านเงินเซียนเลยทีเดียว

พอเปรียบเทียบกับอู๋เป่ย การใช้ศิลาเทพของเขาต่ำสุดก็ต้องมากกว่าตัวเลขข้างต้นถึงหกหมื่นเท่า! นั่นหมายความว่า ต่อไปเขาต้องใช้เงินราวยี่สิบล้านล้านถึงสามสิบล้านล้านเงินเซียน เพื่อซื้อศิลาเทพมาฝึกตน!

นี่ยังเป็นเพียงแดนทางเทพเท่านั้น วัตถุที่ต้องใช้สำหรับระดับหมื่นสภาพยิ่งแพงกว่าเดิมอีก ค่าใช้จ่ายมากกว่าระดับแดนทางเทพถึงสามเท่าหรือแม้แต่ห้าเท่า!

นี่แหละเหตุผลว่าทำไมตอนนี้อู๋เป่ยถึงต้องการเงินอย่างหนัก เขาแข็งแกร่งเกินใคร แต่ค่าใช้จ่ายก็สูงลิบลิ่ว จึงต้องหาเงินอย่างไม่หยุดยั้ง

คุยกันที่ตระกูลเย่ว์อยู่พักหนึ่ง เขาก็กลับบ้าน

หายไปจากบ้านช่วงหนึ่ง คนในบ้านต่างก็สบายดี ช่วงนี้หอโอสถปิดทำการ ทุกคนทุ่มเทฝึกตน ยกระดับพลังยุทธ์

ด้วยยาอายุวัฒนะที่อู๋เป่ยจัดหาให้ การฝึกตนของพวกเขาไม่ถือว่ายากนัก อย่างหงส์เพลิงน้อย, สี๋เป่า และคนอื่นๆ ตอนนี้ต่างมีพลังยุทธ์ถึงขั้นลี้ลับแล้ว แถมก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว พวกเขาเหมือนกับอู๋เป่ย ต่างก็มาจากจักรวาลรอง ความเข้าใจเรื่องการบำเพ็ญจึงลึกซึ้งกว่าผู้บำเพ็ญในโลกนี้มาก

ช่วงที่อยู่บ้าน เขาก็ปรุงยาเพิ่มอีกหลายชนิด เติมสต็อกให้หอโอสถ วันที่สองหอโอสถกลับมาเปิดทำการต่อ

สามวันให้หลัง ระหว่างที่อู๋เป่ยกำลังปรุงยา อยู่ๆ ใจเขาก็สะดุ้งวาบ รู้สึกเหมือนมีสายตาแอบจับจ้องเขาอยู่ในเงามืด ตอนนี้เทพทารกของเขาไวต่อสัญญาณอย่างยิ่ง แม้มีคนอยู่ไกลสุดสายตาเพียงมองเขาแวบเดียว หรือแค่ปักใจคิดร้ายต่อเขาเล็กน้อย เขาก็รับรู้ได้ทันที

ทันใดนั้นเขาหยุดปรุงยา ใช้พลังจิตที่ทรงอำนาจกวาดค้นไปรอบทิศ ไม่นานก็เจอคนที่กำลังลอบสอดแนม นั่นคือผู้บำเพ็ญคนหนึ่งแต่งกายเหมือนคนธรรมดาเดินถนน เขาควบคุมฝูงนกกับแมลง ใช้มันแอบส่องทั่วตระกูลหลี่

“ตูม!”

เสียงระเบิดสะท้าน อู๋เป่ยชูฝ่ามือจากฟากฟ้ากดลงมา กดจนหัวจมกับพื้น ความกดดันอันน่าสะพรึงทำให้ยอดฝีมือระดับพลังแห่งความรอบรู้ขั้นที่สิบหน้าซีดเผือด ร้องขอชีวิตสั่นระริก “ขอชีวิตด้วย!”

อู๋เป่ยปรากฏตัวตรงหน้า ยกเท้าขึ้นเหยียบบนใบหน้ามัน ถามเย็นชา “เจ้าคือใคร ทำไมถึงแอบสอดแนมข้า?”

ไอ้คนนั้นรู้อยู่แก่ใจว่าถ้ากล้าพูดโกหกแม้แต่นิดเดียว คนตรงหน้าจะเหยียบกะโหลกมันแตกทันที จึงรีบโพล่งออกมา “ข้าจะบอก! ตระกูลหงส่งข้ามา!”

“ตระกูลหง?” เขานึกถึงคนชื่อหงจวี่ แล้วถามต่อ “ตระกูลหงคิดจะทำอะไร?”

มันตอบ “ข้าก็เป็นแค่หนึ่งในพวกที่ถูกส่งมา ตระกูลหงส่งยอดฝีมือมาเป็นชุดๆ จะจับครอบครัวของท่านไปเป็นตัวประกัน จากนั้นบีบให้ท่านออกจากแผ่นดินเทพ แล้วค่อยหาโอกาสกำจัดท่าน”

อู๋เป่ยหัวเราะเย็น “ข้าบอกไปแล้วว่า ถ้ามันกล้าทำให้ข้าเดือดร้อนอีก ข้าจะเหยียบย่ำรังมันให้ราบ ตระกูลหง! ข้าจะล้างบางให้สิ้น!”

คนใต้เท้าใบหน้าซีดขาว นี่มันแข็งแกร่งอะไรกัน แม้ผู้แข็งแกร่งขอบเขตแห่งเต๋าขั้นหนึ่งยังเทียบไม่ติด!

พูดจบ เขาบังคับให้มันบอกตำแหน่งของพวกที่มาอีก แล้วไล่ล็อกเป้าหมายทีละคน สังหารหมดสิ้น จากนั้นเขาหิ้วศพเป็นสิบๆ ร่าง มุ่งหน้าไปตระกูลหง

ก่อนหน้านี้ เขาให้เยวี่ยชิงอิ่งส่งคนไปสืบเรื่องตระกูลหงไว้หมดแล้ว ไม่นานก็มาถึงหน้าประตูตระกูลหง เขายืนกลางอากาศ ประกาศด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คนของตระกูลหง ออกมารับความตายซะ!”

ภายในตระกูลหง ยอดฝีมือหลายสิบคนทะยานขึ้นฟ้า ในจำนวนนั้นมีผู้แข็งแกร่งระดับขอบเขตแห่งเต๋าสามคน สองคนเป็นระดับเต๋าขั้นที่สอง อีกหนึ่งคนเป็นระดับเต๋าขั้นที่สาม

พอเห็นอู๋เป่ย ผู้แข็งแกร่งระดับเต๋าขั้นที่สามคนนั้นกล่าวเสียงกร้าว “แกนี่แหละอู๋เป่ยใช่ไหม? เราตามหาแกมาตลอด แต่พอแกหดหัวอยู่ในแผ่นดินเทพ เราก็ลงมือยาก ไม่คิดเลยว่าแกจะอวดดีถึงขั้นมายืนท้าทายหน้าประตูตระกูลหง ดี! วันนี้ ข้าจะทำให้แกอยากอยู่ก็อยู่ไม่ได้ อยากตายก็ตายไม่ลง!”