ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2359

“อารองของฉัน พลังยุทธ์ถึงขอบเขตแห่งเต๋าเจ็ดขั้นแล้ว ขอให้ท่านไปหาเขา บอกเขาอย่าได้เชื่อศิษย์ซือจงเจี้ยน ฟางชิงชิงขอคารวะขอบคุณ!”

เมื่ออ่านจดหมายจบ เยวี่ยชิงอิ่งก็ถอนหายใจยาว “นางหนีมาที่นี่จนหมดแรง ไม่อาจรอให้เรากลับมาได้”

ที่อยู่ของเรือนหลังนี้ เป็นสิ่งที่อู๋เป่ยเคยบอกฟางชิงชิงไว้ก่อนจากกัน เพื่อให้นางมาหาได้หากเกิดเรื่อง ไม่คิดว่ากว่าจะได้พบกันอีก กลับต้องแยกจากเป็นความเป็นความตาย

“พี่เป่ย แล้วเราจะทำอย่างไร ไปทะเลสาบอู๋ซวงหรือไม่”

อู๋เป่ยพยักหน้า “แน่นอนต้องไป อิ่ง ทะเลสาบอู๋ซวงเป็นสถานที่เช่นไร เหตุใดจึงมีชื่อเสียงนัก”

เยวี่ยชิงอิ่งตอบ “ในทะเลสาบอู๋ซวง มีเกาะเล็กแห่งหนึ่งชื่อเกาะอู๋ซวง รอบเกาะมีค่ายกลต้องห้ามที่แข็งแกร่ง ไม่มีผู้ใดเฉันใกล้ได้ แม้แต่ตระกูลฟางเองก็ไม่เคยเหยียบขึ้นเกาะ”

“การมีอยู่ของเกาะนั้น ทำให้พวกเวทย์ปีศาจและอันธพาลไม่กล้าเข้าใกล้ จึงค่อนข้างปลอดภัย จนมีคนย้ายมาตั้งถิ่นฐาน และตระกูลฟางก็ค่อยๆ เติบโตขึ้นที่นั่น”

“ยิ่งไปกว่านั้น ทะเลสาบอู๋ซวงอุดมสมบูรณ์ ปลาทุกตัวในนั้นเป็นปลาวิญญาณ กินบ่อยๆ สามารถเพิ่มพรสวรรค์ได้ อีกทั้งก้นทะเลสาบยังอุดมด้วยหินคริสตัลเซียน ซึ่งเป็นวัตถุดิบหลักในการสร้างเหรียญเต้า ตระกูลฟางก็ร่ำรวยจากการขุดและขายหินคริสตัลเซียนนี้”

เมื่อได้ฟัง อู๋เป่ยก็พยักหน้า “ถ้าเช่นนั้นอย่าชักช้า บอกลาจื่อเฉินแล้วคืนนี้เราจะออกเดินทางทันที”

เยวี่ยชิงอิ่งพยักหน้า “ตกลง!”

ทั้งสองบอกลาเหอจื่อเฉิน แล้วเร่งเดินทางกลางคืนไปยังทะเลสาบอู๋ซวง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเทียนหยวน เพียงครึ่งชั่วยามก็ถึง

ขณะบินอยู่กลางอากาศ ก็เห็นทะเลสาบใหญ่เบื้องหน้า พื้นน้ำเป็นรูปจันทร์เสี้ยว รอบๆ มีทะเลสาบเล็กมากมายราวดวงดาวรายล้อม

เห็นภาพนั้น อู๋เป่ยก็หยุดกลางอากาศ สังเกตครู่หนึ่งก่อนเอ่ย “อิ่ง ทะเลสาบอู๋ซวงนี้ไม่ธรรมดา ทั้งทะเลสาบใหญ่และเล็กโดยรอบรวมกัน กลายเป็นค่ายกลดวงดาวและจันทร์เสี้ยว”

เพราะอู๋เป่ยเชี่ยวชาญในการดูดซับพลังแห่งดวงดาว ความเข้าใจต่อค่ายกลดวงดาวย่อมเหนือกว่าผู้บำเพ็ญทั่วไป เขาจึงมองออกอย่างรวดเร็ว

เยวี่ยชิงอิ่งประหลาดใจ “ค่ายกลดวงดาวหรือ อย่างนี้ต้องมีคนตั้งใจสร้างไว้แน่”

อู๋เป่ยเห็นว่าเกาะเล็กกลางทะเลสาบเป็นศูนย์กลางค่ายกล “นี่คือค่ายกลป้องกัน เกาะนั้นเป็นจุดควบคุม ผู้ที่อยู่บนนั้นสามารถบังคับค่ายกลได้”

เยวี่ยชิงอิ่งถาม “เพื่อป้องกันตัวหรือ”

อู๋เป่ยตอบ “ถ้าป้องกันตัวอย่างเดียวก็ไม่จำเป็นต้องทำใหญ่โตขนาดนี้ อาจเป็นเพราะต้องการปกปิดบางสิ่ง หรือปกป้องของสำคัญมากก็เป็นได้”

เยวี่ยชิงอิ่งตื่นเต้น “พี่เป่ย แล้วมันคืออะไร”

“ไม่แน่ใจ ตอนนี้ยังไม่ต้องสนใจ ไปตระกูลฟางก่อน”

ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งสองก็มาถึงตระกูลฟางแห่งทะเลสาบอู๋ซวง

ที่นั่นกำลังจัดงานศพของเซียนหอก ฟางเทียนฮว่า อู๋เป่ยและเยวี่ยชิงอิ่งเข้าไปคารวะในศาลากลางงานศพ

ทั้งสองมีอำนาจบารมีจนผู้ต้อนรับไม่กล้าซักถาม จนกระทั่งคารวะเสร็จจึงมีผู้ดูแลเข้ามากล่าว “เชิญทั้งสองไปดื่มชาที่ห้องโถง”

อู๋เป่ยกล่าว “รบกวนด้วย เราอยากพบกับนายท่านรอง”

นายท่านรองก็คือฟางเทียนฉือ น้องชายคนรองของฟางเทียนฮว่า และเป็นอารองของฟางชิงชิง

ผู้ดูแลตอบ “ได้ เชิญทั้งสองรอที่ห้องโถงสักครู่”

ไม่นาน ชายหนุ่มผู้บำเพ็ญหน้าคมดวงตาเรียวก็เร่งมาถึง คารวะแล้วเอ่ย “ทั้งสองมีธุระอะไรกับฉัน”

อู๋เป่ยลุกขึ้น “นายท่านรอง เราเป็นเพื่อนของฟางชิงชิง ได้รับฝากฝังให้มาบอกเรื่องสำคัญ”

ฟางเทียนฉือถาม “ชิงชิงอยู่ที่ไหน”

อู๋เป่ยยื่นแหวนเก็บสมบัติให้ “ข้างในมีตราสัญลักษณ์ของฟางชิงชิง และตำราดาบที่เดิมจะมอบให้ศิษย์ซือจงเจี้ยน”