ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2358

ระหว่างที่สนทนากัน แสงสวรรค์หนึ่งสายก็ร่วงลงมาอีกครั้ง บรรพบุรุษปรากฏกายต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง ครานี้ผิวหนังที่เคยเปื่อยผุพังกลับงดงามดุจหยกหรูอวี้ ใบหน้าก็กลับคืนสู่รูปโฉมวัยกลางคน ท่วงท่าสง่างามดุจเซียน ลมปราณพุ่งสูงเชื่อมถึงฟ้าดิน

บรรพบุรุษประสานมือคำนับอู๋เป่ย “สหาย ขอบคุณมาก”

อู๋เป่ยกล่าว “บรรพบุรุษไม่ต้องเกรงใจ”

บรรพบุรุษเอ่ยด้วยความซาบซึ้ง “ฉันเป็นคนใกล้ตาย หากไม่ใช่เพราะแกหามหาเทพโอสถที่มีจิตวิญญาณนี้ให้ ฉันย่อมไม่มีทางทะลุทะลวงได้ หากไม่อาจทะลุทะลวง ฉันก็อยู่ได้อีกไม่นานก่อนจะสิ้นชีพ”

จากนั้นเขาหันไปมองเหอเจิ้งฮ่าว เอ่ยเสียงเรียบ “ต่อไป แกจะเป็นผู้นำตระกูลร่วมของทั้งห้าสาขาแห่งตระกูลเหอ”

คำพูดของบรรพบุรุษ ไม่มีผู้ใดกล้าขัด ต่างขานรับพร้อมกัน

เหอเจิ้งฮ่าวและบุตรชายก็ถูกปล่อยตัวออกมา พอดีกับการจัดงานประชุมตระกูลใหญ่ของตระกูลเหอ ทำให้สถานะผู้นำตระกูลของเหอเจิ้งห่าวได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการ

บรรพบุรุษไม่ได้มีส่วนร่วมมากนัก เขาพาอู๋เป่ยกับพวกไปพูดคุยกันอยู่ไม่ไกล

เมื่อรู้ว่าอู๋เป่ยเป็นปรุงยาจื่อฉีติ่ยาระดับเจ็ด บรรพบุรุษก็ชื่นชมยิ่งนัก “พรสวรรค์ของสหาย หมื่นปียากจะมีสักคนหนึ่งที่เทียบได้ ที่จื่อเฉินได้แต่งกับแก เป็นวาสนาของนาง และเป็นโชคดีของตระกูลเหอเรา”

เหอจื่อเฉินจึงเอ่ยขึ้น “บรรพบุรุษ สามารถให้พี่เป่ยเฉันไปในฟ้าสูงได้หรือไม่”

บรรพบุรุษหัวเราะ “ฟ้าสูงหรือ นั่นคือสถานที่ลึกลับที่สุดของเทียนหยวน และเป็นต้นกำเนิดของทุกอำนาจในเทียนหยวน หากสหายได้ไป อาจได้สิ่งที่เกินกว่าที่ฉันได้รับเสียอีก”

เขาหันไปถามเหอจื่อเฉิน “ปีนี้เรายังมีโควต้าเข้าสู่ฟ้าสูงเหลืออีกกี่สิทธิ์”

เหอจื่อเฉินตอบ “บรรพบุรุษ เหลืออีกสองสิทธิ์”

บรรพบุรุษพยักหน้า “งั้นมอบหนึ่งสิทธิ์ให้สหายอู๋”

อู๋เป่ยมาในครั้งนี้ก็เพื่อฟ้าสูงอยู่แล้ว จึงถาม “บรรพบุรุษ ฟ้าสูงนั้นเป็นเช่นไร และท่านได้เรียนรู้อะไรจากที่นั่น”

บรรพบุรุษยิ้ม “ฟ้าสูงไม่ใช่เทียนหยวน และก็ไม่ใช่โลกแห่งเซียนบรรพกาล มีแค่มันเปิดประตูหนึ่งเหนือเทียนหยวน ทุกปีจะอนุญาตให้คนกลุ่มหนึ่งเข้าไป ฟ้าสูงไม่ใช่สถานที่สืบทอดวิชา แต่เป็นเวทีที่ครอบคลุมทั้งดินแดนพลังยุทธ์ ที่นั่นแกสามารถท้าทายยอดฝีมือทุกคนในทำเนียบเซียน และทุกครั้งที่ชนะ จะได้รับรางวัล ยิ่งท้าทายผู้ที่อันดับสูง รางวัลก็ยิ่งมหาศาล”

อู๋เป่ยถาม “ตอนนั้นท่านท้าทายผู้มีอันดับเท่าใด”

บรรพบุรุษตอบ “ทำเนียบเซียนแบ่งเป็นสองระดับ ระดับสูงคือทำเนียบมหาเซียน ระดับรองคือลำดับเซียนรอง เช่น โลกแห่งเซียนบรรพกาลของเราอยู่ในเขตมังกรสีน้ำเงินของทำเนียบเซียนรอง ชื่อว่าลำดับมังกรสีน้ำเงิน ตอนนั้น ฉันท้าทายผู้ที่อยู่ลำดับที่ 200 ของมังกรสีน้ำเงิน และเอาชนะได้ ได้รับรางวัลเป็นวิชายุทธหนึ่งชุด และอาวุธเวทมนตร์หนึ่งชิ้น อาศัยสิ่งนี้ ตระกูลเหอจึงรุ่งเรือง และด้วยวิชายุทธนี้เอง ฉันจึงกลายเป็นหนึ่งในสิบยอดฝีมือแห่งโลกแห่งเซียนบรรพกาลในปีนั้น”

เหอจื่อเฉินอุทาน “แค่ลำดับ 200 ของทำเนียบเซียนรองยังได้รางวัลถึงเพียงนี้ แล้วทำเนียบมหาเซียนคงยิ่งน่าทึ่งนัก”

บรรพบุรุษกล่าว “แน่นอน มีข่าวลือว่ามีผู้จากโลกแห่งเซียนไท่อี้สามารถบุกเข้าไปติดอันดับ 200 แรกของทำเนียบมหาเซียนได้ ภายในเวลาเพียงไม่กี่สิบปี ตระกูลของเขาก็กลายเป็นอำนาจอันดับหนึ่งของโลกแห่งเซียนไท่อี้”

อู๋เป่ยถามต่อ “เมื่อเข้าไปแล้วสามารถท้าทายได้ทันทีหรือไม่”

บรรพบุรุษส่ายหัว “ไม่ใช่ ต้องเข้าร่วมการแข่งคัดเลือกก่อน ต่อสู้กับยอดฝีมือหนุ่มสาวจากทุกดินแดน แข่งคัดเลือกจะสุ่ม 300 คนต่อกลุ่ม หากแกเข้าสิบอันดับแรกของกลุ่ม จะได้สิทธิ์ท้าทายผู้ติดอันดับ 300 แรกของทำเนียบเซียนรอง หากชนะก็จะได้สิทธิ์ท้าทายอีกเรื่อยๆ จนกว่าจะแพ้ แต่หากแพ้ก็ไม่ใช่ว่าจะหมดสิทธิ์ เพียงแต่ต้องรอสามปีจึงจะท้าทายได้อีก”

อู๋เป่ยถาม “แล้วจะท้าทายทำเนียบมหาเซียนได้อย่างไร”

บรรพบุรุษตอบ “ต้องไต่ขึ้นติด 50 อันดับแรกของทำเนียบเซียนรองก่อน จึงจะได้สิทธิ์ท้าทายอันดับที่ 100 ถึง 300 ของทำเนียบมหาเซียน และถ้าสำเร็จก็จะได้สิทธิ์ท้าทายทุกอันดับ”