ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2348

เหอเจิ้งคุน เก็บซ่อนความรู้สึกอันซับซ้อน สูดลมหายใจแผ่วหนึ่งก่อนกล่าว“ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋ ฉันขอถามหน่อย ท่านสืบทอดวิชามาจากผู้ใด?”

อู๋เป่ย : “สายสืบทอดของฉัน ถึงบอกไปท่านก็คงไม่รู้จัก”

เหอเจิ้งคุน : “การที่ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋มาที่ตระกูลเหอของเรา ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งของเรา”

เขากำลังจะหาโอกาสผูกไมตรีกับ อู๋เป่ย แต่จู่ๆ ก็มีคนเข้ามารายงาน

“การประชุมใหญ่ตระกูลกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ขอให้ทุกท่านไปยังสถานที่ประชุมทันที!”

ครั้นมองออกไป ภายนอกท้องฟ้าสว่างจ้า การประชุมใหญ่ตระกูลกำลังจะเปิดฉาก

เหอเจิ้งคุน : “ทุกคน รีบไปเข้าร่วมการประชุมเถอะ”

ทุกคนจึงมุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดการประชุมใหญ่ อู๋เป่ย ก็เดินตามไปด้วย ในฐานะนักปรุงยาจื่อฉีติ่ยาเจ็ดติ่ง ไม่มีใครกล้าทักท้วง กลับมองว่าเป็นเกียรติของตระกูลเหอเสียอีก

ไม่นาน หัวหน้าสายต่างๆ และบรรดาผู้อาวุโสก็ทยอยมาถึงครบ

หัวหน้าสายแรกก้าวออกมากล่าววาจาอ้อมค้อมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนน้ำเสียงจะเข้มขึ้น

“หัวหน้าสายที่สาม ได้แอบเก็บงำยาล้ำค่าที่สุดของตระกูลเหอไว้โดยไม่ยอมส่งมอบ ไม่ว่าจะเกลี้ยกล่อมอย่างไรก็ไม่ยอม ดังนั้น หลังจากที่ฉันกับหัวหน้าสายอื่นๆ และเหล่าผู้อาวุโสปรึกษากันแล้ว มีมติเอกฉันท์ให้ถอดถอนตำแหน่งหัวหน้าสายของ เหอเจิ้งห่าว ทำลายพลังยุทธ์ ขับไล่ออกจากตระกูล! ส่วนผู้อาวุโส เหล่าเหอซ่างหยวน ก็ให้ถอดถอนตำแหน่งและขับไล่ออกไปเช่นกัน! ที่ดินและทรัพย์สินของสายที่สาม จะถูกแบ่งให้สี่สายที่เหลือ!”

พูดจบ เหอเจิ้งห่าว บิดาของ เหอจื่อเฉิน และ เหอซ่างหยวน ปู่ของนาง ก็ถูกคุมตัวออกมา

เหอเจิ้งห่าว ผู้มีรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาสง่างามเอ่ยเสียงดัง“จื่อเฉิน ความอยุติธรรมที่บิดาแบกรับไว้ แกต้องชำระให้สิ้น!”

หัวหน้าสายแรกตวาดกลับทันที“เหอเจิ้งห่าว! แกก็ยังไม่สำนึกอีกหรือ?”

เหอจื่อเฉิน ก้าวออกมากล่าวเสียงดัง“ฉันมีหลักฐานพิสูจน์ได้ว่า ยาอายุวัฒนะมิได้ถูกสายที่สามของเรายักยอก!”

ทุกคนหันมามองนางทันที

เหอเจิ้งเย่า หัวหน้าสายแรกขมวดคิ้ว“เหอจื่อเฉิน แกต้องรับผิดชอบต่อคำพูดของตน หากบังอาจพูดเท็จ ฉันจะลงโทษอย่างไม่ปรานี!”

เหอจื่อเฉิน : “หากฉันพูดเท็จ ฉันยอมตายต่อหน้าทุกคน!”

เหอเจิ้งเย่า จ้องนางครู่หนึ่ง“ดี! งั้นก็เอาหลักฐานที่แกว่ามา!”

อู๋เป่ย : “หลักฐานอยู่ที่ฉัน”

เขาเดินมายังกลางหอประชุม หยิบขวดสองขวดออกมา“ขอแนะนำตัว ฉันชื่อ อู๋เป่ย นักปรุงยาจื่อฉีติ่ยาเจ็ดติ่ง ว่าที่คู่หมั้นของ เหอจื่อเฉิน”

คำพูดนี้ไม่ทำให้ใครตกใจนัก เพราะข่าวได้แพร่ไปก่อนหน้านี้แล้ว

อู๋เป่ย กล่าวต่อ“ครั้งนั้น เหอซ่างหยวน เพื่อเก็บรักษายาอายุวัฒนะล้ำค่าสองเม็ดนี้ ได้ซ่อนไว้ในห้วงเวลาเร้นลับในร่างกาย ต่อมา ยาก็หายไป เหลือเพียงชี่โอสถสองสาย”

ว่าแล้วเขาเปิดขวดหนึ่งออก ชี่โอสถบางเบาพุ่งออกมา เขาตบฝ่ามือเบาๆ ชี่นั้นก็รวมตัวเป็นรูปร่างยาอายุวัฒนะ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเด็กชายราวสามขวบ ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง

ทุกคนตะลึงงันกับภาพตรงหน้า

อู๋เป่ย อธิบาย“ยามิได้สูญหายไปไหน เพียงแต่เกิดจิตวิญญาณ ฝึกฝนจนบรรลุ กลายเป็น ดานจิง — วิญญาณยา! เมื่อยากลายเป็นวิญญาณ พลังโอสถจะเพิ่มขึ้นหลายเท่า ดังนั้นมันยังอยู่ครบ”

เหล่าผู้อาวุโสพยักหน้าอย่างเข้าใจ

มีคนถามว่า“ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋ แล้วเช่นนี้ยังสามารถกินได้หรือไม่?”

อู๋เป่ย : “แน่นอน เพียงแต่ต้องใช้วิธีพิเศษ”

เขาควบคุมมือให้ร่างเด็กกลับคืนเป็นยา แล้วเก็บลงขวด จากนั้นก็โชว์อีกเม็ดหนึ่งให้เห็นเช่นเดียวกัน

สีหน้าของหัวหน้าสี่สายอื่นๆ เริ่มไม่สู้ดี เพราะเมื่อยามิได้หาย พวกเขาก็หมดข้ออ้างเอาผิด เหอเจิ้งห่าว ความพยายามตลอดหลายวันก็เท่ากับสูญเปล่า