ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2347

ระดับเต๋าขั้นที่สี่ เรียกว่า ขอบเขตทารกศักดิ์สิทธิ์ ช่วงนี้ต้องก่อกำเนิดครรภ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งมหาธรรมขึ้นมา จากขั้นที่สามไปสู่ขั้นที่สี่ โอกาสสำเร็จต่ำมาก ในผู้บำเพ็ญระดับเต๋าขั้นที่สามราวสามสิบถึงสี่สิบคน จะมีเพียงหนึ่งคนเท่านั้นที่ทำได้

แน่นอน ต่อให้ล้มเหลว ก็ยังกลับมาฝ่าด่านขึ้นสู่ขอบเขตทารกศักดิ์สิทธิ์ได้อีกครั้ง ครั้งแรกมีอัตราสำเร็จสูงที่สุด พอยิ่งลองครั้งต่อๆ ไป อัตราสำเร็จกลับยิ่งต่ำลง เพราะฉะนั้น ถ้าพลาดครั้งแรก โอกาสสำเร็จในภายหลังแทบจะน้อยนิดจนเลือนลาง

เยวี่ยชิงอิ่งเอ่ยอย่างทึ่งว่า “ไม่น่าเชื่อว่าจะมียาแบบนี้ด้วย! วิถีโอสถช่างน่าทึ่งจริงๆ ค่ะ!”

อู๋เป่ยมอบยาอายุวัฒนะให้เยวี่ยชิงอิ่ง แล้วยิ้มพูดว่า “เธอนำไปให้คุณลุงเยวี่ยเถอะ ช่วงนี้ท่านอยู่ระดับเต๋าขั้นที่สาม พอถึงจังหวะทะลุทะลวง จะได้กินเม็ดนี้พอดีครับ”

เยวี่ยชิงอิ่งชะงัก ก่อนส่ายหน้า “พี่เป่ย มันล้ำค่าเกินไป ฉันรับไว้ไม่ได้ค่ะ”

อู๋เป่ยยิ้ม “ก็เพราะมันล้ำค่านี่แหละ ผมถึงอยากมอบให้เธอครับ”

เยวี่ยชิงอิ่งตื้นตันใจอย่างยิ่ง โผกอดเขาแน่นแล้วพูดว่า “พี่เป่ย ขอบคุณค่ะ!”

อู๋เป่ยบีบแก้มสวยของนางเบาๆ “รีบไปเถอะ คุณลุงเยวี่ยต้องดีใจมากแน่ครับ”

เยวี่ยชิงอิ่งว่า “ไปกับฉันด้วยนะคะ”

อู๋เป่ยครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วว่า “ถ้างั้นรออีกนิด ผมจะปรุงโอสถหกพรอีกหนึ่งครั้ง เอาไปพร้อมกันครับ”

โอสถหกพรเป็นหนึ่งในโอสถสามชนิดที่เขาสัญญาจะปรุงให้เย่ว์สือ ถือว่าล้ำค่าที่สุด ยาอายุวัฒนะระดับสาม มูลค่าอย่างต่ำก็หลายแสนล้าน

ตอนนี้พลังยุทธ์ของเขาเพิ่มขึ้นมาก ครั้งแรกที่ปรุงก็ได้ระดับสอง เขาจึงหยิบโอสถหกพรระดับสองมาสองเม็ด แล้วไปพบเยวี่ยตงเซิงพร้อมกับเยวี่ยชิงอิ่ง

ขณะนั้น เยวี่ยตงเซิงนั่งจมอยู่ในห้องหนังสือ สีหน้าไม่ค่อยดี ที่แท้ในการประชุมตระกูลเมื่อวาน บรรดาผู้นำสาขาหลายสาขาร่วมมือกันคัดค้านเขา เหล่าผู้อาวุโสมีท่าทีคลุมเครือ ดูเหมือนไม่อยากหนุนหลังเขาต่อ

เดิมทีเขาคิดจะไปหาท่านบรรพชนแห่งสกุลเยวี่ย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไป ท่านบรรพชนเยวี่ยประกาศไว้นานแล้วว่า ความขัดแย้งภายในตระกูลจะไม่ก้าวก่าย ใครจะได้เป็นท่านประมุขก็ให้วัดกันด้วยความสามารถ

เยวี่ยตงเซิงนึกถึงหลายปีที่ทุ่มเททำงานเพื่อเย่ว์สืออย่างสุดกำลัง ทำการด้วยความยุติธรรม ลงโทษและให้รางวัลชัดเจน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนพวกนั้นถึงต้องคัดค้านเขา แล้วกลับไปสนับสนุนคนที่สู้ความสามารถเขาไม่ได้!

พ่อบ้านรีบรุดมา ยิ้มแล้วเอ่ยว่า “นายท่าน คุณหนูและคุณชายอู๋มาถึงแล้วครับ”

เยวี่ยตงเซิงคลายความอึดอัดในอกทันที ยิ้มพูดว่า “ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ”

ในห้องรับแขก อู๋เป่ยนั่งได้ไม่นาน เยวี่ยตงเซิงก็มา เขายิ้มพูดว่า “เจ้าหนูอู๋ กินข้าวเที่ยงหรือยัง? มากินด้วยกันตอนเที่ยงนะ จะได้พบคนในครอบครัวของผมด้วยครับ”

เยวี่ยชิงอิ่งยิ้ม “ท่านพ่อ เรื่องกินยังไม่รีบ ก่อนอื่นดูนี่ก่อนค่ะ”

นางประคองยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่งไว้ในฝ่ามืออันงาม แล้ววางต่อหน้าเยวี่ยตงเซิง

เยวี่ยตงเซิงเองก็พอมีความรู้เรื่องยาอายุวัฒนะ เห็นเม็ดยารูปคล้ายทารกน้อย เขาก็เผลออุทานออกมา “นี่คือ…ยาอายุวัฒนะสำหรับระดับเต๋าหรือครับ?”

เยวี่ยชิงอิ่งยิ้มภาคภูมิ “ใช่ค่ะ! แถมยังเป็นยาที่ช่วยให้ท่านพ่อทะลุทะลวงขึ้นสู่ขอบเขตทารกศักดิ์สิทธิ์ ชื่อว่า ‘โอสถมหาเต๋าแห่งร่างศักดิ์สิทธิ์’ ค่ะ!”

เยวี่ยตงเซิงตกตะลึง มองอู๋เป่ยแล้วถามว่า “จริงหรือครับ?”

อู๋เป่ยพยักหน้ายิ้ม “แน่นอนว่าจริงครับ”

เยวี่ยตงเซิงรับยาอย่างระมัดระวัง ถามอู๋เป่ยว่า “เจ้าหนูอู๋ ยานี้ระดับไหน ผมกินได้ไหมครับ?”

อู๋เป่ยว่า “ผู้ที่ปรุงโอสถนี้ฝีมือสูงส่ง เป็นยาอายุวัฒนะชั้นเลิศ รับประทานได้แน่นอนครับ”

เยวี่ยตงเซิงหัวเราะลั่น “ฟ้าช่างเมตตาผมจริง! รอให้ผมทะลุทะลวงขึ้นสู่ระดับเต๋าขั้นที่สี่ก่อน คอยดูว่าพวกเขายังกล้าคัดค้านผมอีกไหม!”

ได้ยินดังนั้น เยวี่ยชิงอิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย “ท่านพ่อ เกิดอะไรขึ้น ใครคิดจะคัดค้านท่านคะ?”

เยวี่ยตงเซิงกล่าวอย่างเคืองแค้น “ผู้นำสาขาย่อยหลายสายกับผู้อาวุโสบางคน พวกเขาคงจับมือกันแล้ว ตั้งใจจะเสนอคนอื่นขึ้นเป็นผู้นำตระกูล!”

เยวี่ยชิงอิ่งฉลาดหลักแหลม คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “หรือว่าเป็นเยี่เซิ่งเฟยคะ?”