ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2361

หลังจากที่อู๋เป่ยกำจัดฟางเทียนหัวได้สำเร็จ ร่างกายของเขาก็ได้รับผลกระทบอย่างหนักเกินกว่าพลังแห่งขอบเขตเต๋าที่เป็นเสมือนชุดเกราะจะรับไหว มันแตกสลายกลายเป็นเศษชิ้นส่วน อาวุธเวทย์ระดับสูงที่ทรงพลังอย่างชุดเกราะเต๋านี้ ถูกเขาทำลายจนใช้การไม่ได้ในครั้งเดียว!

อิ่งมองอู๋เป่ยด้วยความกังวลพูดขึ้นว่า “พี่เป่ย หลังจากที่หินดาบตายไป ราชวงศ์หินจะต้องเกิดความวุ่นวายแน่นอน แถมศัตรูภายนอกก็คงจ้องจะเข้ามารุกราน เราควรกลับไปตรวจสอบสถานการณ์ที่นั่นสักครั้งดีกว่า”

หลังจากใช้เวลาราวครึ่งเดือนในการออกไปข้างนอก อู๋เป่ยกลับมายังเทียนหยวนอีกครั้ง ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นมากมายเกินคาด

เมื่อราชวงศ์หินหมดหัวหน้าที่แข็งแกร่งไปแล้ว เหลือแต่ซากของอาณาจักรอันแสนเปราะบาง กลายเป็นเหยื่อชั้นดีที่ถูกกลืนกินโดยกลุ่มอำนาจอื่น ๆ

ในบรรดาสี่ตระกูลใหญ่ ลี่ ฉาง และเหอ ต่างก็เปิดศึกแย่งชิงที่ดินของราชวงศ์หิน

โดยเฉพาะบรรพบุรุษแห่งตระกูลเหอ ทรงอำนาจเข้มแข็ง พ่วงด้วยการรวมกองกำลังห้าสาขา ทำให้สามารถกลืนกินครึ่งหนึ่งของอาณาเขตราชวงศ์หินไปได้

ส่วนที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง ก็ถูกตระกูลลี่และฉางแย่งชิงแบ่งกันไป

ในที่สุด เทียนหยวนก็ถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน ตระกูลเหอกลายเป็นผู้นำสูงสุด

หลังจากที่ตระกูลเหอได้ดินแดนใหม่ พวกเขาก็สั่งสร้างคฤหาสน์ขนาดใหญ่บนยอดเขาชิงริ เพื่อเป็นที่พักและที่อยู่อาศัยของอู๋เป่ยและเหอจื่อเฉิน

ยอดเขาชิงริตั้งอยู่เหนือเมืองชิงเทียน ซึ่งเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในเทียนหยวน

เมืองชิงเทียนนั้นไม่ได้เป็นของตระกูลใดตระกูลหนึ่งโดยเฉพาะ แต่มันเป็นเขตสาธารณะที่สี่ตระกูลใหญ่ออกเงินกันจัดตั้งขึ้น เพื่อเป็นพื้นที่ปลอดภัยและเจริญรุ่งเรือง

แต่เมื่อมีการผงาดขึ้นของตระกูลเหอ บรรยากาศในเมืองชิงเทียนก็เริ่มเต็มไปด้วยอิทธิพลของตระกูลเหออย่างชัดเจน

บรรยากาศในเมืองเทียนหยวนมีความแตกต่างจากเมืองเทพเจ้าในแดนเทพอย่างเห็นได้ชัด

อู๋เป่ยใช้เวลาหนึ่งวันที่ยอดเขาชิงริ เพลิดเพลินกับบรรยากาศ ก่อนจะทุ่มเทเวลาเสริมพลังยุทธ์ของตนให้มั่นคง

เขาพึ่งก้าวขึ้นสู่แดนเทพเจ้า จึงจำเป็นต้องทำความคุ้นเคยกับร่างกายและพลังของตน พร้อมกับดูดซับพลังอันยิ่งใหญ่จากมิติสูงสุด เพื่อเตรียมพร้อมก้าวเข้าสู่ดินแดนหมื่นภาพอย่างเต็มตัว

ระหว่างพักอยู่ที่ยอดเขาชิงริเป็นเวลาห้าวัน เขายังฝึกฝนพลังแห่งความรอบรู้และวิชาดาวอีกหลายแขนง จากนั้นผสมผสานเป็นวิชาที่ลึกล้ำยิ่งขึ้น เพื่อเสริมความแข็งแกร่งในเชิงรบ

ในวันนี้ เหอจื่อเฉินเดินทางมาหาเขา หลังจากช่วงวันที่ผ่านมายุ่งอยู่กับธุรกิจตระกูล ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาพบกับอู๋เป่ย

เธอพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “พี่เป่ย วันนี้เทียนเฉียวจะเปิดขึ้นอีกครั้ง มีผู้กล้าแปดคนจะเข้าสู่ภายในด้วย พี่จะไปด้วยไหม?”

อู๋เป่ยถามว่า “แปดคนนั้นเป็นผู้บำเพ็ญจากเทียนหยวนทั้งหมดไหม?”

เธอตอบว่า “ไม่ใช่ทั้งหมด มีสี่คนมาจากนอกเทียนหยวน และอีกสี่คนมาจากเทียนหยวน”

เขาคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ถ้าสักวันต้องไปอยู่แล้ว ก็ไปพบปะกับเยาวชนผู้มีฝีมือจากทั่วโลกกันเถอะ!”

‘เทียนเฉียว’ ตั้งอยู่ในหุบเขาลึก หุบเขานี้เคยถูกสี่ตระกูลใหญ่ร่วมกันดูแลรักษา แต่ตอนนี้ราชวงศ์หินล่มสลายไปแล้ว จึงเหลือเพียงสามตระกูลเหอ ลี่ และฉาง ร่วมกันบริหารจัดการ

ในเวลานี้ หุบเขาเทียนเฉียวเต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมาก มีพ่อค้าแม่ค้ารายย่อยเข้ามาขายของทำให้บรรยากาศเหมือนตลาดนัดขนาดใหญ่

อู๋เป่ยเห็นผู้คนมากมายขนาดนี้ จึงอดถามไม่ได้ว่า “คนมามากขนาดนี้เลยเหรอ?”

เหอจื่อเฉินหัวเราะ “การเปิดเทียนเฉียวเป็นงานใหญ่ มีผู้บำเพ็ญมากมายแวะเวียนมาเพื่อดูความคึกคัก และยังมีสำนักหลายแห่งส่งลูกศิษย์ฝีมือดีมาสมัครเข้าเป็นศิษย์ด้วย”

บริเวณทางเข้าของเทียนเฉียว มีผู้บำเพ็ญหนุ่มสาวยืนรออยู่แล้ว หนึ่งในนั้นมีลี่จิวเจี๋ยอยู่ด้วย ดูเหมือนทุกคนกำลังรอเวลาที่จะเปิดเทียนเฉียว พวกเขาทั้งภาคภูมิใจและประหม่าไปพร้อมกัน

เหอจื่อเฉินพูดว่า “อีกประมาณครึ่งชั่วโมงเทียนเฉียวจะเปิดแล้ว”

อู๋เป่ยยิ้มตอบ “งั้นก็ไม่ต้องรีบ เราไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า”

ที่นั่นมีร้านขายของกินเล่นมากมาย อู๋เป่ยเลือกซื้อข้าวเกรียบปากหม้อร้านหนึ่ง และนั่งกินกับเหอจื่อเฉินและอิ่งคนละชาม จากนั้นก็ไปลองอาหารจากร้านอื่น ๆ ที่รสชาติดีมาก

พอเวลาใกล้เข้าที่ เขาจึงเช็ดปากแล้วเดินมาที่ปากทางเทียนเฉียว

ผู้ดูแลจากตระกูลเหอที่รู้จักเขา รีบเข้ามาทักทายอย่างเป็นกันเอง “คุณชายอู๋ อีกสิบห้านาทีจะเปิดแล้ว มาถึงได้ถูกเวลาพอดีครับ”

อู๋เป่ยพยักหน้า แล้วยืนรออยู่ที่ทางเข้า

ข้างตัวเขา มีชายหนุ่มสวมชุดสีเหลืองคนหนึ่งทักขึ้นอย่างเย็นชา “เจ้าหน้าที่หมายเลขเก้า ดูเหมือนเรายังไม่เคยรู้จักกันนะ”

อู๋เป่ยมองกลับไปด้วยสายตาเรียบเฉย “ผมก็ไม่รู้จักคุณเช่นกัน”