ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 239

ทว่าถังปิงอวิ๋นพวกเขาชินนานแล้ว แม้แต่เข่ออ้ายก็หยิบซิการ์สำหรับผู้หญิงขึ้นมาจุด เธอถาม：“จินกัง ตอนนั้นนายแก้แค้นให้คนในครอบครัวนายยังไงเหรอ?”

สายตาจินกังเต็มไปด้วยความแค้น：“ฉันฆ่าพวกเขาตาย ใช้ระเบิดกระจุยหัวพวกมันจนเละเป็นจุณ!”

เข่ออ้ายยกนิ้วโป้งขึ้น：“ทำได้ดี!” หลังจากนั้นก็หัวเราะแล้วหันไปทางอู๋เป่ย

เธอนั่งลงข้างๆอู๋เป่ย กระพริบตาแล้วพูด：“พี่อู๋เป่ย พี่มีแฟนหรือยัง?”

สีหน้าของถังปิงอวิ๋นนิ่งขรึม：“เข่ออ้าย เธอจะทำอะไร?”

เข่ออ้าย：“ลูกพี่ ฉันแค่รู้สึกว่าพี่อู๋เป่ยกับฉันเหมาะสมกันมาก ฉันอยากคบกับเขา”

ถังปิงอวิ๋นพูดด้วยความโมโห：“เหลวไหล!”

โรสเม้มริมฝีปากหัวเราะ แล้วพูด：“เข่ออ้าย เธอดูไม่ออกเหรอ? ลูกพี่หึงแล้วน่ะ”

ถังปิงอวิ๋นยิ้มเยาะ：“ฉันเนี่ยนะจะหึงเขา โรส น้ำเข้าสมองเธอหรือไง?”

โรสกระพริบตา：“ลูกพี่ ในเมื่อลูกพี่พูดแบบนี้ เช่นนั้น……”

จู่ๆเธอก็เข้าไปนั่งในอ้อมกอดของอู๋เป่ย มือคล้องคอของอู๋เป่ยไว้อย่างเอาอกเอาใจ แล้วตั้งใจส่ายสะโพกเล็กน้อย

อู๋เป่ยสะดุ้งตกใจ ร่างกายแข็งทื่อ แล้วพูด：“โรส ถ้าเธอขยับมั่วซั่ว อาจจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันก็ได้นะ อย่าทับฉันจะดีกว่า”

โรสเม้มปากหัวเราะ：“งั้นเปลี่ยนมาทับฉันไหม ฉันชอบ”

ถังปิงอวิ๋นหันหน้ากลับไป ไม่สนใจพวกเขา ทว่าเข่ออ้ายกลับรีบร้อน ดึงโรสออกมา：“โรส เธออย่ามาแย่งฉันนะ ถึงแม้เธอจะรูปร่างดี แต่ก็อายุก็ไม่น้อยเท่าฉันหรอก”

โรสมองบน：“อิฉันพึ่งจะยี่สิบเอง กำลังอยู่ในช่วงมีเสน่ห์สุดๆต่างหากล่ะ ผู้ชายน่ะชอบลิ้มรสตอนนี้ที่สุด”

“พอแล้ว!” สุดท้ายถังปิงอวิ๋นเลยโมโห “กลับไปนั่งที่เลยไป ไม่งั้นฉันจะหักค่านายหน้าของพวกเธอ!”

โรสรีบทำตามแต่โดยดี ลุกขึ้นไปนั่งที่เดิม ทว่าเข่ออ้ายยิ้มแล้วนั่งลงข้างๆอู๋เป่ย แล้วพูดคุยกับเขาต่อ

ระหว่างทาง นับว่าอู๋เป่ยเข้ากับคนกลุ่มนี้ได้ดี นิสัยของพวกเขาแตกต่างกัน แต่ล้วนเป็นทหารรับจ้างผู้มีฝีมือ โรสถนัดการโจมตีแบบปะทะ ตรวจสอบลาดตระเวน จินกังถนัดการใช้อาวุธ ฉางเฟิงและเซวี่ยเตาเป็นทหารลาดตระเวน ความสามารถแต่ละด้านนั้นแข็งแกร่งมาก

ในที่สุด เวลาเที่ยงคืน ก็มีกลุ่มคนกระโดดร่มลงจากเครื่องบิน สำหรับอู๋เป่ยที่ไม่มีประสบการณ์ในเรื่องกระโดดร่มนี้ ถือว่าเป็นการท้าทายอย่างหนึ่ง แต่เขาก็ทำได้ดีมาก สุดท้ายก็ลงมาได้สำเร็จ

สถานที่ที่ลงมานั้นเป็นป่าแถบโซนร้อนที่ยังไม่ได้บุกเบิก อีกอย่างตอนนี้ก็เป็นช่วงปลายฤดูร้อน อุณหภูมิที่นี่เลยสูงมาก อากาศร้อนชื้น แมลงที่มีพิษก็ออกมารังแกผู้คน ทุกหนแห่งเต็มไปด้วยอันตราย

จินกังเริ่มบุกเบิกโดยการตั้งฐานทัพเพื่อความปลอดภัย ถังปิงอวิ๋นมอบหมายภารกิจ

“ที่นี่ห่างจากเป้าหมายสามสิบกิโลเมตร พวกเราต้องเดินเท้าเข้าใกล้เป้าหมาย” เธอหยิบแผนที่ออกมา ทำสัญลักษณ์ตำแหน่งไว้ด้านบน “เป้าหมายสร้างเรือนไม้ไผ่ไว้ที่นี่ อยู่ที่ป่ารกทึบ ปกติเวลาพวกเขาจะเดินทาง จะนั่งเฮลิคอปเตอร์”

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะถาม：“พูดตามหลักความจริง พวกเราเจ็ดคนคิดจะกำจัดคนสามร้อยกว่าคน ความยากค่อนข้างสูง ลองฟังคำแนะนำของฉันก่อนไหม?”

ถังปิงอวิ๋นจ้องอู๋เป่ยอย่างอดไม่ได้：“คำแนะนำอะไร?”

อู๋เป่ยหยิบขวดเล็กๆออกมา ด้านมีของเหลวข้นอยู่เล็กน้อย แล้วพูด：“นี่เป็นศพพิษที่เก็บรวบรวมได้ตอนไปรักษาพิษของต้วนหลง ถึงแม้ว่าจะไม่มาก แต่ก็พอที่จะทำให้คนพวกนี้สูญเสียกำลังในการรบ”