ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 238

อู๋เป่ย：“พูดแบบนี้แสดงว่าผู้ว่าจ้างก็ไม่รู้ว่าพวกเธอเป็นใคร?”

“ไม่รู้สิ การทำธุรกิจนี้ทำผ่านแพลตฟอร์ม ฐานะของทั้งสองฝ่ายต่างเป็นความลับ” ถังปิงอวิ๋นพูด “เพราะงั้นตอนที่พวกเราเคลื่อนไหวนั้น จำเป็นต้องซ่อนฐานะที่แท้จริง ห้ามเปิดเผยเป็นอันขาด”

อู๋เป๋ยพยักหน้า：“เข้าใจแล้ว”

ในเวลานี้ ถังปิงอวิ๋นถึงจะแนะนำสมาชิกในทีมให้อู๋เป่ยได้รู้จักอย่างเป็นทางการ นอกจากจินกัง โรส แล้วก็เข่ออ้ายแล้ว อีกสองคนมีชื่อว่าฉางเฟิงกับเซวี่ยเตา ล้วนแต่เป็นผู้มีฝีมือชั้นพรสวรรค์

คนพวกนี้สุขุมมาก ไม่ค่อยจะชอบพูดคุย อู๋เป่ยเลยได้แต่พูดคุยกับเข่ออ้าย ศึกษาว่าปืนไรเฟิลใช้ยังไง

เข่ออ้ายอายุไม่มาก แต่ประวัติส่วนตัวนั้นผ่านประสบการณ์มาหลากหลายมาก เธอเป็นคนเหยียนหลงที่ไปตั้งรกรากที่อเมริกา ช่วงอายุเจ็ดขวบพ่อแม่ถูกคนผิวสีสองคนปล้นแถมรุมทำร้ายจนตาย เข่ออ้ายในวัยเด็กไม่มีบ้านให้กลับ ถูกคู่สามีภรรยาประเทศเหยียนหลงเก็บมาเลี้ยงดู

ภายหลังเธอถึงมารู้ว่าคู่สามีภรรยานี้เป็นมือสังหารที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ ผู้ชายชื่อเทียนกุ่ย ผู้หญิงชื่อเย่โม๋ ทั้งสองต่างก็บำเพ็ญตนชั้นพรสวรรค์

ตั้งแต่เด็ก เข่ออ้ายก็ได้รับการฝึกฝนจากพวกเขา ในตอนที่อายุเก้าขวบนั้น เธอได้ฆ่าชายผิวสีสองคนนั้นด้วยมือเธอเอง เพื่อแก้แค้นให้พ่อแม่แท้ๆของเธอ เธอมีพรสวรรค์ในด้านการยิงมาก ในตอนที่อายุสิบสามขวบ แม้แต่พ่อเลี้ยงก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับปืนเธอในระยะมากกว่าสิบเมตร เธอสามารถฆ่าผู้มีฝีมือชั้นเทพได้ในระยะมากกว่าสามสิบเมตร และเธอมั่นใจว่า สามารถใช้กระสุนพิเศษซุ่มสังหารผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ในระยะมากกว่าหนึ่งร้อยเมตรได้

อู๋เป่ยคิดไม่ถึง ว่าเข่ออ้ายจะเคยผ่านช่วงล้มลุกคลุกคลานขนาดนี้ อดไม่ได้ที่จะพูด：“เข่ออ้าย คนที่อายุเท่าเธอ ควรจะมีความรักในวัยเรียน ไม่ใช่หาประสบการณ์ฆ่าคนด้านนอกนะ”

เข่ออ้ายหัวเราะเบาๆ：“ฉันเป็นเครื่องสังหารน่ะ ไม่เหมาะจะมีความรักหรอก”

ถังปิงอวิ๋นพูดด้วยเสียงเรียบเฉย：“เข่ออ้ายไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมาสงสารหรอก เธอแข็งแกร่งพอ”

อู๋เป่ยมองบน หลังจากนั้นก็จับมือเข่ออ้ายไว้ เริ่มจับชีพจรของเธอ เข่ออ้ายเบิกตาโพ่ลง：“นายเป็นบ้าหรือไง?”

อู๋เป่ยจับชีพจรอยู่สักพัก แล้วพูด：“มีปัญหานิดหน่อย หยินหยางที่มือของเธอได้รับจิตสังหารจนรุกเข้าสู่ร่างกายและแพร่เชื้อ ทำให้ได้รับบาดเจ็บได้ง่าย เวลามีประจำเดือนเธอจะปวดท้องมากใช่หรือเปล่า? อีกอย่างนิ้วชี้ของเธอมักขยับโดยไม่ได้ควบคุมใช่หรือเปล่า?”

เข่ออ้ายเบิกตาโพล่ง：“นายเทพมาก! ฉันปวดท้องบ่อยจริงๆ พอปวดก็ปวดทั้งอาทิตย์ นิ้วชี้ก็ขยับด้วย ฉันกังวลอยู่บ่อยๆว่ามันจะกระทบการยิงของฉัน”

อู๋เป่ย：“งั้นก็ถูกแล้ว”

เข่ออ้าย：“พี่อู๋เป่ย ไหนลองบอกมาหน่อยสิว่าที่ฉันได้รับจิตสังหารจนรุกเข้าสู่ร่างกายและแพร่เชื้อมันเป็นมายังไง?”

อู๋เป่ย：“ความจริงแล้วก็คือปัญหาทางจิตใจนั่นแหละ ในใจเธอลึกๆไม่ได้อยากฆ่าคนหรอก เลยทำให้เกิดความสับสนภายในจิตใจ และในตอนที่เธอยิงนั้นจำเป็นต้องผ่านเส้นทางนี้ พอนานเข้าก็ได้รับผลกระทบ ถึงแม้ว่าจะเป็นปัญหาเล็กๆ แต่ถ้าหากมันได้กำเริบขึ้นมาล่ะก็ รุนแรงอย่างมาก โดยเฉพาะในตอนที่เธอปฏิบัติภารกิจ”

เข่ออ้ายทอดถอนใจเบาๆ：“วิชาแพทย์ของพี่อู๋เป่ย เทพมากจริงๆ แค่จับชีพจรก็มองจิตใจฉันออกหมดเลย”

ถังปิงอวิ๋นฟังถึงตรงนี้แล้วถาม：“มีวิธีแก้ไขไหม?”