ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2398

คนขับรถม้าใช้ยันต์สังหารระดับสูงชนิดหนึ่ง เป็นของที่อู๋เป่ยลงมือหล่อหลอมด้วยตัวเอง แล้วใช้น้ำเต้าพลังเทพหมื่นแปรทำสำเนาออกมา แจกจ่ายอย่างกว้างขวางให้ทุกคนในบ้าน แม้แต่สาวใช้และคนรับใช้ก็พกกันคนละหลายแผ่น

พลังของอู๋เป่ยทัดเทียมผู้แข็งแกร่งแห่งเต๋าแล้ว แม้จะเป็นยันต์เวทระดับสูง แต่ความรุนแรงไม่แพ้ใคร ผู้บำเพ็ญที่อยู่ต่ำกว่าระดับเต๋าขั้นสี่แค่เฉียดก็ต้องตาย! ต่อให้เป็นระดับเต๋าขั้นสี่หรือห้า ก็มีโอกาสพลาดท่าให้ยันต์พวกนี้แบบไม่รู้ตัว

รอบๆ ยังมียอดฝีมือคนอื่นซุ่มอยู่ พอเห็นฉากนี้ต่างตกใจ หนึ่งในผู้แข็งแกร่งระดับเต๋าขั้นห้าลงมือทันที พลังเต๋าอันกร้าวแกร่งรวมตัวเป็นฝ่ามือยักษ์ ตะปบใส่รถม้าอย่างดุดัน

ขณะฝ่ามือนั้นเข้าใกล้รถม้าราวสิบกว่าเมตร ภายในรถม้าพลันปลดปล่อยกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวออกมา แสงสังหารสีม่วงดำพุ่งออกมา ฟาดเดียวฉีกฝ่ามือยักษ์ขาด แล้วตามรอยลมปราณ สังหารผู้แข็งแกร่งระดับเต๋าขั้นห้าที่ซ่อนตัวอยู่ห่างออกไปหลายสิบลี้คาที่!

แท้จริงบนรถม้ายังประทับยันต์ระดับแผ่นดินที่ทั้งป้องกันและสวนสังหารในตัว!

คนรอบข้างตกใจจนขวัญกระเจิง อะไรกันเนี่ย! สาวใช้ตัวเล็กๆ สองสามคน กับคนขับรถม้าที่ดูอ่อนแอ กลับพกยันต์สังหารร้ายกาจขนาดนี้? หรือว่าภายในรถม้ามีบุคคลสำคัญอยู่ เพียงแต่พวกเราไม่รู้?

ข่าวแพร่ออกไป พ่อบ้านผู้รับผิดชอบเรื่องนี้ก็โผล่มา เขามองรถม้าจากระยะไกล สีหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึงและหวาดระแวง ถามว่า “พวกเจ้าทำงานกันยังไง ให้ไปจับคนรับใช้มาสอบถามสักหน่อยยังทำไม่ได้ โง่สิ้นดี!”

พ่อบ้านผู้นี้เป็นบุคคลประสบการณ์สูงในหานจง ได้รับความไว้วางใจจากคุณชายน้อยหานเทียนเฉียว จึงถูกส่งมาดำเนินงานครั้งนี้

พวกนั้นถูกด่าจนหน้าชา ล้วนรู้สึกอึดอัด หนึ่งคนพูดขึ้นว่า “พ่อบ้าน ไม่ใช่พวกข้าไม่ออกแรง ในรถม้ามียันต์สังหารร้ายกาจ บางทีอาจมียอดฝีมือคุ้มกันอยู่ ข้าถึงกับสงสัยว่าอู๋เป่ยอาจรู้เรื่องนี้แล้ว จึงตั้งใจส่งยอดฝีมือมาล่อให้พวกเราติดกับแล้วฆ่า!”

พ่อบ้านด่า “เหลวไหล! เรื่องนี้มีข้ารู้คนเดียว แม้แต่พวกเจ้าเองยังไม่รู้รายละเอียด เขาจะรู้ได้ยังไง?”

แล้วสั่งว่า “ปล่อยคนกลุ่มนี้ไปก่อน แล้วคอยดักต่อ!”

เป็นดังนั้น พ่อบ้านนั่งควบคุมเอง รออยู่อีกครึ่งค่อนวัน จนมีอีกกลุ่มออกไป

คราวนี้คนที่ออกไปคือคนสวนของตระกูลหลี่ ตระกูลหลี่ปลูกดอกไม้ไว้มาก คนสวนกลุ่มนี้จะออกไปซื้อปุ๋ยกับเลือกซื้อเครื่องมือ

คนสวนสองคนไม่มีรถม้าให้นั่ง ขี่ล่อสองตัวออกจากบ้าน ระหว่างทางก็พูดคุยหัวเราะเฮฮาไป

เห็นคนสวนสองคนนั้น พ่อบ้านออกคำสั่งว่า “ไป! จับคนมาให้ข้า! แม้พวกเขาเป็นคนใช้ แต่ต้องรู้เรื่องคนในบ้านของอู๋เป่ยเป็นอย่างดี”

คราวนี้ ผู้ลงมือคือยอดฝีมือระดับเต๋าขั้นหก เป็นคนที่พ่อบ้านพามา และเป็นผู้มีพลังรุนแรงที่สุดในกลุ่ม

เห็นเพียงว่ายอดฝีมือผู้นั้นร่ายเวทย์เต๋า พื้นดินพลันบิดเบี้ยวขึ้นมา รอบตัวคนสวนสองคนหลายร้อยเมตรกลายเป็นทรายดูด กลืนพวกเขาหายลงไปในพริบตา

เห็นดังนั้น พ่อบ้านพูดเรียบๆ ว่า “ไม่เห็นง่ายดายหรือไง?”

ยังพูดไม่ทันขาดคำ เสือโคร่งตัวหนึ่งพุ่งทะลุขึ้นจากทรายดูด ในท้องมันเป็นโพรง คนสวนสองคนนั่งอยู่ข้างใน พวกเขาบังคับเสือโคร่งกระโดดพ้นทรายดูดอย่างง่ายดาย แล้วพุ่งเข้าปะทะยอดฝีมือที่ลงมือเมื่อครู่ทันที

“โฮก!” คำรามสะท้านฟ้า ยอดฝีมือระดับเต๋าขั้นห้าหน้าเคร่งเครียด ผลักฝ่ามือออกไปอย่างหนักแน่น ฝ่ามือคริสตัลสีน้ำเงินยักษ์พุ่งใส่เสือโคร่ง

“ตู้ม!” เสียงดังสนั่น ฝ่ามือคริสตัลแตกกระจาย เข็มสีแดงเส้นเล็กทิ่มเข้าหว่างคิ้วยอดฝีมือผู้นั้น เขาตาเบิกโพลง หน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ก่อนร่างจะล้มพับสิ้นใจ!

พ่อบ้านขนลุกซู่ ถ้าบอกว่ากรณีสาวใช้ก่อนหน้าคือเรื่องบังเอิญ คราวนี้ก็พิสูจน์ชัดว่าคนของบ้านอู๋เป่ยแตะต้องไม่ได้

เขาตะโกนทันที “หนีเร็ว!”

คณะของพ่อบ้านรีบละจากจุดเดิม แต่หนีไปได้สักพัก พ่อบ้านก็รู้สึกผิดสังเกต ทำไมทุกคนเงียบกริบ?