ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 241

เข่ออ้ายเปิดไฟมือถือส่อง หลังจากนั้นก็กระโดดเข้าไป ผ่านไปไม่กี่นาที ในก็มีเสียงร้องดังออกมา：“ว้าว ทองคำเยอะมาก!”

อู๋เป่ยและอีกไม่กี่คนก็ทยอยกันเข้าไปในถ้ำดิน ด้านในมีทางที่ถูกขุดเป็นทางตรงทางเดียวเข้าไปด้านใน เดินเข้าไปประมาณสามสี่เมตร ก็จะเจอกับห้องใต้ดินที่ใช้หินก่อ พื้นที่กว้างขวาง ยาวประมาณยี่สิบเมตร สูงประมาณสองเมตร มีเสาหินไว้สำหรับประคองอยู่ที่พื้นตลอดแนวกั้น

ในห้องใต้ดิน มีลังไม้วางไว้อยู่หลายลัง เข่ออ้ายเปิดลังออก ด้านในเต็มไปด้วยทองคำ ทองคำพวกนี้อันละหนึ่งกิโลกรัม ทุกลังหนักประมาณหนึ่งตัน มีทั้งหมดยี่สิบลัง

นอกจากทองคำแล้ว ยังมีเงินธนบัตรอีก ทั้งหมดสามสิบกอง มูลค่าประมาณสามพันล้าน

นอกจากทองคำและเงินธนบัตร นี่ยังไม่นับรวมกล่องอื่นๆ ทั้งกล่องใหญ่ กล่องเล็ก กล่องยาว กล่องสั้นจำนวนมาก มีอยู่ประมาณร้อยกว่ากล่อง อู๋เป่ยเลยหยิบออกมาเปิดสักกล่องดู คิดไม่ถึงว่ามันคือถังป๋อหู่ของแท้ พอเปิดอีกกล่อง ก็เป็นเครื่องลายครามราชวงศ์หยวน

เขาเบิดตาโพล่ง：“เป็นของลายคราม!”

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า：“ของพวกนี้น่าจะเป็นของมีค่าที่ซ่งไคเจี่ยตามหาให้ฮ่องเต้หมิง พวกเราหาเจอแล้ว”

หลังจากนั้นก็มองอู๋เป่ยแล้วพูด：“ฉันพูดคำไหนคำนั้น ของพวกนี้ครึ่งหนึ่งเป็นของนาย”

ในใจอู๋เป่ยเข้าใจดี คุณูปการหลักไม่ได้อยู่ที่เขา เลยยิ้มแล้วพูด：“อีกครึ่งนั้นช่างเถอะ ฉันไม่เอาเงินกับทองแล้ว ฉันจะเอาของลายครามพวกนี้มาครึ่งหนึ่งก็แล้วกัน”

คบค้าสมาคมกับถังปิงอวิ๋นมานาน เขารู้จักมูลค่าของของลายครามพวกนี้ดี ของลายครามกว่าร้อยอันที่อยู่ที่นี่คือของล้ำค่าที่มีอยู่น้อยมาก มูลค่าของพวกมันอย่างน้อยหนึ่งร้อยล้าน หรืออาจจะมากกว่านั้น

ถังปิงอวิ๋นแปลกใจอยู่ไม่น้อย เธอมองตาอู๋เป่ยแล้วพูด：“นายแน่ใจว่าจะเอาแค่ของลายครามครึ่งเดียว?”

อู๋เป่ย：“ฉันแค่ทดลองเข้าร่วมการสู้รบจริง ไม่อยากได้ของพวกนี้หรอก แค่ของลายครามครึ่งเดียวก็ไม่น้อยแล้ว”

เข่ออ้ายหัวเราะ：“พี่อู๋เป่ยมีน้ำใจนัก”

โรสก็หัวเราะ：“งั้นพวกเราก็ต้องขอบคุณพี่แล้วล่ะ”

ถังปิงอวิ๋นนิ่งไปสักพัก แล้วพูดขึ้นมา：“รีบเก็บของเถอะ พวกเรามีเวลาไม่มากแล้ว”

หลังจากนั้น ถังปิงอวิ๋นก็เรียกเฮลิคอปเตอร์ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เฮลิคอปเตอร์ก็ค่อยๆร่อนลง บรรทุกของมีค่าที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดไป อู๋เป่ยและอีกไม่กี่คนขึ้นเฮลิคอปเตอร์เพื่อกลับประเทศ

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่า เฮลิคอปเตอร์ร่อนลง ณ สนามบินกองทัพของเมืองในประเทศฝั่งชายแดนใต้แห่งหนึ่ง รถบรรทุกขับมาเป็นจำนวนมาก ขนของทั้งหมดส่งไปยังเครื่องบินขนส่ง

ระหว่างที่กำลังขนส่งของลายครามนั้น อู๋เป่ยเลือกสิ่งที่เขาอยากได้ออกมาครึ่งหนึ่ง ที่เขาเลือกมามีแต่ของที่ค่อนข้างขาดแคลน อีกทั้งมูลค่าค่อนข้างแพง คาดว่าอย่างน้อยมูลค่าเจ็บสิบล้าน

หลังจากที่ขนของเสร็จแล้ว ถังปิงอวิ๋นก็พูดขึ้นมา：“อู๋เป่ย การทดลองโครงการที่สอง นายผ่านการทดลอง”

อู๋เป่ยหัวเราะ：“ยังมีโครงการที่สามใช่หรือเปล่า?”

ถังปิงอวิ๋นไม่ได้ตอบ แล้วพูดว่า：“ไว้ภายหลัง คนตระกูลถังจะติดต่อนายไป”

อู๋เป่ย：“เอาเถอะ ฉันจะพักที่ชายแดนใต้หลายวันหน่อย คงไม่กลับไปพร้อมกับพวกเธอ ของลายครามที่ฉันเลือก รบกวนช่วยส่งไปที่ตระกูลถังแห่งเมืองอวิ๋นจิงให้ด้วยนะ”

ตระกูลถังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการสะสมของลายคราม เขาตัดสินใจให้ตระกูลถังช่วยดูว่าเป็นของแท้หรือของปลอม และช่วยเขาประเมินราคา

ถังปิงอวิ๋นถาม：“นายจะอยู่ที่ชายแดนใต้ต่อ? ต้องการให้ช่วยอะไรไหม?”

อู๋เป่ยส่ายหน้า：“แค่นัดเจอเพื่อนน่ะ พวกเธอไปก่อนได้เลย”

เหมือนว่าถังปิงอวิ๋นยังมีอะไรจะพูดอีก แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เอ่ยปาก เลยพูดแค่：“งั้นก็เอาตามนี้ นายก็รักษาตัวด้วย”

หลังจากที่ส่งพวกถังปิงอวิ๋นขึ้นเครื่องแล้ว อู๋เป่ยก็หันกลับไปมองที่รถคันหนึ่ง การเดินทางครั้งนี้ เขาจะไปเจอเซียไท่หู่สักหน่อย เพราะไม่ว่ายังไงเขาก็มีตาทิพย์ ถ้าหากไม่เอามาใช้ คงจะเสียดายแย่