ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2436

ก้อนหยกดิบของอู๋เป่ยนั้นมีมูลค่าหลายร้อยล้านบาท หานจื้อเฉิงไม่มีเงินสดมากพอจึงไม่ได้ซื้อไว้

อู๋เป่ยกรีดเปิดหินหยกดิบยี่สิบก้อน ได้หยกคุณภาพดีแทบทุกก้อน ตามการประเมินของหานจื้อเฉิง หยกยี่สิบก้อนนี้มูลค่ามากกว่า 500 ล้านบาท ดังนั้นอู๋เป่ยจึงขายให้หานจื้อเฉิงในราคา 500 ล้านบาท

สวีเซียวจากนักเรียนมัธยมปลาย กลายเป็นเศรษฐีระดับหลายสิบล้านในพริบตา เขายังนึกว่าตัวเองกำลังฝัน จนกระทั่งได้รับเช็คที่หานจื้อเฉิงสั่งจ่ายให้ จึงเฮลั่น กระโดดสูงเกือบหนึ่งเมตร

อู๋เป่ยยิ้มพูดว่า: “สวีเซียว รีบกลับบ้านไปบอกข่าวดีนี้ให้คุณลุงคุณป้ารู้เถอะ”

สวีเซียวหัวเราะแหะๆ: “ได้เงินกว่าสองร้อยห้าสิบล้านบาท ผมจะใช้หมดได้ภายในกี่วันกันนะ?”

อู๋เป่ย: “ดูเอาเถอะ คิดได้แค่นี้เอง”

สวีเซียว: “พี่เป่ย ของพวกนี้พี่ช่วยผมเลือก เราแบ่งคนละครึ่งเถอะ”

อู๋เป่ยชี้ไปที่หยกเจไดต์ที่กองเต็มพื้นแล้วพูดว่า: “ผมต้องมาแบ่งกับนายด้วยรึ? เอาไปให้หมดนั่นแหละ”

หลังสวีเซียวกลับไปแล้ว อู๋เป่ยนำหยกไปเก็บที่โกดังของหานเจีย จากนั้นไปหาเหยียนเหลิ่งสือ เตรียมตัวจะไปพบคนตระกูลหวังด้วยกันในคืนนี้

พอมาถึงที่พำนักของเหยียนเหลิ่งสือ เขาดูท่าทางเกร็งๆ อยู่ อู๋เป่ยมาถึงปุ๊บ เขาก็เอ่ยทันทีว่า: “นายท่าน ข้าพึ่งได้ข่าวมา ตระกูลหวังเชิญเต๋าเหรินผี หนึ่งในห้าปีศาจเจียงหนานมา!”

อู๋เป่ย: “ห้าปีศาจเจียงหนานเป็นพวกไหน ฝีมือระดับใด?”

เหยียนเหลิ่งสือ: “ห้าปีศาจเจียงหนานคือห้าจอมยุทธ์ใหญ่แห่งแถบเจียงหนาน อานุภาพเหนือข้าทั้งสิ้น โดยเฉพาะเต๋าเหรินผี เชี่ยวชาญเวทลับสายปีศาจ คาดว่าเป็นยอดฝีมือเหนือระดับที่ห้าของแดนลับขึ้นไป!”

อู๋เป่ย: “ยังพอมีเวลา ผมขอไปทะลุขั้นก่อน”

เขาหาที่เงียบสงบแห่งหนึ่งในคฤหาสน์เหยียน เริ่มตรัสรู้พลังลับแห่งสวรรค์ พลังนี้ยากจะตรัสรู้นัก ทว่าเมื่อเขาฝึกตน ร่างกายกลับเกิดพลังลี้ลับบางอย่างออกมาช่วย ส่งผลให้เขาสัมผัสพลังลับแห่งสวรรค์ได้อย่างรวดเร็ว แล้วลองดูดซับพลังนั้น

นอกลานบ้านที่อู๋เป่ยฝึกตน เหยียนเหลิ่งสือกับเหยียนเสี่ยวเหวินยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู

เหยียนเสี่ยวเหวินจ้องมองเข้าไปในลานบ้านอย่างใจจดใจจ่อ รู้สึกได้ว่าระหว่างฟ้าดิน มีกลิ่นอายล้ำลึกแฝงไว้ด้วยอำนาจแห่งวิถีแห่งสวรรค์ค่อยๆ ก่อตัว เขาแทบไม่มีพลังยุทธ์แต่ยังสัมผัสได้ถึงความลึกล้ำและความน่าเกรงขามนั้น

เทียบกันแล้ว การรับรู้ของเหยียนเหลิ่งสือรุนแรงกว่าร้อยเท่า หน้าซีดเผือด พึมพำว่า: “พลังลับแห่งสวรรค์ช่างร้ายกาจ! ต่อหน้าพลังนี้ วิชาที่ข้าฝึกตนมาหลายสิบปีไม่ต่างอะไรกับฝุ่นผง!”

เหยียนเสี่ยวเหวินถามด้วยความสงสัย: “ท่านพ่อ พลังลับแห่งสวรรค์คืออะไรหรือ?”

เหยียนเหลิ่งสือ: “บอกไปเจ้าก็ยังไม่เข้าใจ เอาเป็นว่า มันเป็นพลังที่แกร่งกว่าพลังลับที่บิดาฝึกมานับพันนับหมื่นเท่า!”

เหยียนเสี่ยวเหวินตกตะลึง คนหนึ่งเก่งกว่าอีกคนสักสามถึงห้าเท่าก็เรียกว่าข่มแบบขาดลอยแล้ว หากต่างกันเป็นพันเป็นหมื่นเท่า จะเหลืออะไรอีก!

รออยู่เกือบสองชั่วโมง กลิ่นอายพิเศษนั้นพลันดับหาย จากนั้นประตูลานก็ถูกผลักออก อู๋เป่ยก้าวยาวๆ ออกมา

ยามนี้อู๋เป่ยดูเป็นธรรมชาติและสุขุมกว่าก่อนหน้า เดิมทีเขาแม้ทรงพลัง แต่ให้ความรู้สึกว่าเป็นเพียงนักเรียน ทว่าเวลานี้ ไม่มีใครคิดว่าอู๋เป่ยยังเหมือนนักเรียนอีกแล้ว!

เหยียนเหลิ่งสือปลื้มปิติ เอ่ยว่า: “ขอแสดงความยินดีกับนายท่าน!”

อู๋เป่ยรับคำในคอ: “อืม โชคดี ผมทะลุขั้นสำเร็จแล้ว”

เหยียนเหลิ่งสือ: “นายท่าน ให้ผู้น้อยได้เปิดหูเปิดตาบ้างเถอะ” เขาอยากรู้เต็มทีว่าพลังลับแห่งสวรรค์จะแกร่งเพียงใด

อู๋เป่ยพยักหน้าเพียงน้อย แล้วระดมพลัง ตบฝ่ามือออกไปกลางอากาศ ก็เห็นเงาฝ่ามือสีดำสนิทพุ่งดุจสายฟ้าไปยังหินฮวงจุ้ยสูงกว่า 3 เมตรที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร

เสียงตุ้บดังสนั่น บนหินฮวงจุ้ยปรากฏรอยฝ่ามือลึกเป็นโพรง เหยียนเหลิ่งสือรีบตรงไปดู เพียงปลายนิ้วแตะ หินก็แตกสลายกลายเป็นผงทันที!

เขาอุทาน: “พลังฝ่ามือสูญญากาศร้ายกาจนัก!” เขาคิดในใจ หากฝ่ามือนี้ฟาดลงบนร่างเขา มีแต่ตายสถานเดียว

ต่อจากนั้น อู๋เป่ยเอาปลายเท้าขวาแตะพื้นเบาๆ รอบกายก็ปรากฏอักขระพลังลับนับสิบ ดั่งจะก่อรูปเป็นค่ายกลสังหารเลือนๆ พลังทั้งระหว่างฟ้าดินคล้ายกำลังหลั่งไหลเข้าหาเขา จนเหยียนเหลิ่งสือรู้สึกว่าประหนึ่งมิอาจเอาชนะได้!