ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2443

ผู้บาดเจ็บสิบกว่าคน อู๋เป่ยใช้เวลาราวชั่วโมงกว่าๆ ก็รักษาหายหมด แน่นอนว่าบางคนอาการหนัก เขาเลยเขียนใบสั่งตำรับสมุนไพรให้ ไปต้มกินอีกสองสามวันถึงจะหายขาด

พอรักษาคนสุดท้ายเสร็จ อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า “อาวุโสโจว คนเจ็บผมรักษาหมดแล้ว พวกเราไปได้หรือยัง”

ตอนนั้นโจวฉีฝูกำลังสูบกล้องยาเส้น เขาพ่นควันออกมาแล้วพูดว่า “ได้ปะทะกันนี่แหละถึงได้รู้จักกัน สำนักศิลปะการต่อสู้เหลียนซานของเราสืบทอดกันมายาวนาน ผมดูแล้วพวกคุณพรสวรรค์ดีมาก สนใจเข้าร่วมสำนักศิลปะการต่อสู้เหลียนซานของเราไหม”

อู๋เป่ยยิ้ม “อาวุโส ผมมีอาจารย์สืบทอดวิชาอยู่แล้ว”

โจวฉีฝู “ผมก็ไม่ได้ให้เธอไปฝากตัวเป็นศิษย์นะ แค่เข้ามาร่วมสำนัก แล้วฝึกวิชาไปด้วยกันเท่านั้นเอง”

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วว่า “ผมยังเรียนมัธยมปลายอยู่ คงมีเวลาไปอยู่ที่สำนักไม่มาก”

โจวฉีฝูรีบว่า “ไม่เป็นไร ไม่เคร่งเรื่องเวลา เธอว่างเมื่อไหร่ก็มาก็ได้”

อู๋เป่ยกระพริบตา “แต่ของที่อาจารย์สอนผมยังเรียนไม่หมดเลย สำนักศิลปะการต่อสู้เหลียนซานของพวกคุณมีอะไรที่คุ้มค่าให้ผมอยู่ต่อไปเรียนอีกล่ะ”

โจวฉีฝูลากควันเข้าปอดเฮือกหนึ่งแล้วพูดว่า “ตามผมมา!”

เขาพาอู๋เป่ยกับเถาเฉิงเดินผ่านลานบ้าน ไปถึงห้องแถวมุงกระเบื้องเรียงติดกันแปดห้อง ผลักประตูไม้เข้าไปข้างใน เป็นพื้นที่กว้างขวางมาก

ภายในเห็นประติมากรรมยี่สิบสี่ชิ้นตั้งเรียงอยู่ แต่ละชิ้นทำท่าทางต่างกัน รูปลักษณ์หลากหลาย

โจวฉีฝูว่า “ความจริง สำนักศิลปะการต่อสู้เหลียนซานเป็นสาขาของเหลียนซานจงในโลกฆราวาส ไว้รับสมัครศิษย์ ขอแค่ผ่านเกณฑ์ ก็จะได้เป็นศิษย์ของเหลียนซานจงอย่างเป็นทางการ”

อู๋เป่ยถาม “อาวุโส เหลียนซานจงอยู่ในโลกแห่งเซียนหรือเปล่า”

โจวฉีฝู “พูดให้ชัดคือ เหลียนซานจงตั้งอยู่ในแดนเซียนหลิงเซียว จัดเป็นสำนักชั้นหนึ่ง! แกร่งกว่าสำนักชั้นต่ำพวกนั้นเป็นร้อยเป็นพันเท่า!”

เขาชี้ไปที่ประติมากรรมยี่สิบสี่ชิ้นแล้วว่า “วิชายุทธของเหลียนซานจงซ่อนอยู่ในประติมากรรมทั้งยี่สิบสี่นี้ ใครหยั่งรู้แก่นของมันได้ ก็จะกลายเป็นศิษย์อย่างเป็นทางการของเหลียนซานจง”

อู๋เป่ยมองประติมากรรมทั้งยี่สิบสี่ แล้วถามว่า “วิชายุทธของเหลียนซานจงร้ายกาจไหม”

โจวฉีฝูหัวเราะ “ประติมากรรมยี่สิบสี่ชิ้นนี้ซ่อนเคล็ดวิชาสูงสุดบทหนึ่ง ชื่อว่า ‘เคล็ดลับเหลียนซาน’ สมัยนั้นผู้ก่อตั้งเหลียนซานจงอย่างเหลียนซานจู่ซือ ยังหยั่งรู้ได้เพียงส่วนเล็กๆ ของเคล็ดลับ ก็สร้างความสำเร็จยิ่งใหญ่แล้ว”

เถาเฉิง “ของล้ำค่าแบบนี้ เหลียนซานจงทำไมถึงเอามาไว้ที่นี่”

โจวฉีฝูพูดเรียบๆ “ประติมากรรมพวกนี้เดิมก็เป็นของโลกฆราวาส สมัยนั้นเหลียนซานจู่ซือก็หยั่งรู้เคล็ดวิชานี้ขึ้นมาท่ามกลางโลกฆราวาสนี่แหละ”

อู๋เป่ยกวาดตามองแป๊บเดียว แล้วว่า “ถ้าหยั่งรู้อะไรขึ้นมา ต้องเข้าร่วมเหลียนซานจงของพวกคุณด้วยหรือเปล่า”

โจวฉีฝูหัวเราะ “ถ้าพวกเธอหยั่งรู้อะไรได้ เหลียนซานจงจะทุ่มเทบ่มเพาะสุดกำลัง ถึงตอนนั้น พวกเธอจะมีเหตุผลอะไรไม่เข้าร่วมล่ะ”

อู๋เป่ยพูดขึ้นมาทันที “ไว้มีโอกาสค่อยมาทำความเข้าใจอีกทีเถอะ”

โจวฉีฝูก็ไม่ฝืน “ยินดีต้อนรับพวกเธอเสมอ”

พอออกจากสำนักศิลปะการต่อสู้ เถาเฉิงก็ถามขึ้นมา “อยู่ลองทำความเข้าใจดูสักหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ”

อู๋เป่ยพูดเรียบๆ “ความหมายที่ประติมากรรมยี่สิบสี่ชิ้นนั้นสื่อ ผมจดไว้ในหัวหมดแล้ว ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นั่น”

เถาเฉิงตกใจ “นายจำได้หมดแล้วเหรอ”

อู๋เป่ย “ความลับของประติมากรรมไม่ได้อยู่ที่ท่วงท่าและรูปลักษณ์ แต่อยู่ที่ดวงตาของมัน ตาสี่สิบแปดดวงนั้นแฝงตัวอักษรกับลวดลายเล็กจิ๋วไว้ แค่จัดเรียงให้ถูก ก็จะประกอบเป็นเคล็ดลับเหลียนซานฉบับสมบูรณ์”

เถาเฉิงรู้สึกเหลือเชื่อ “แค่นี้เอง?”

อู๋เป่ยมองเขาแวบหนึ่ง “ง่ายนัก แล้วทำไมเธอไม่เห็นล่ะ”

เถาเฉิงเกาหัวแกรกๆ อย่างเก้อเขิน “ผมไม่ได้สนใจดวงตาของประติมากรรม”

อู๋เป่ย “ตัวอักษรที่ซ่อนในดวงตาของประติมากรรมมันเล็กจิ๋วระดับแบคทีเรีย ต่อให้พยายามเพ่งก็มองไม่เห็นหรอก”

เถาเฉิง “ตาเธอมองเห็นตัวอักษรเล็กเท่าแบคทีเรียได้เลยเหรอ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน