ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2448

กู้ชิงเหลียนสะดุ้งตกใจว่า “ตระกูลผู้ฝึกตนชั้นหนึ่ง! คนระดับอย่างคุณ ทำไมถึงลงมาอยู่โลกฆราวาสเป็นอธิการบดีมหาวิทยาลัยได้?”

สวีจื้อเซินพูดเรียบๆ ว่า “ผมเดิมเป็นซื่อจื่อของตระกูลสวี่ ได้ยินมาว่ามีแค่เริ่มฝึกตนใหม่ในโลกฆราวาสเท่านั้น ถึงจะมีโอกาสสำเร็จในอนาคต ดังนั้นผมจึงหาทางลบความทรงจำของตัวเอง แล้วมาดำเนินชีวิตในโลกฆราวาส ราวเจ็ดวันก่อน พลังยุทธ์ของผมถึงระดับที่ทำให้ความทรงจำตื่นกลับมา”

กู้ชิงเหลียนว่า “ไม่น่าแปลกใจว่าช่วงนี้คุณถึงเปลี่ยนไปมาก ที่แท้ก็เพิ่งได้ความทรงจำกลับมาเมื่อเจ็ดวันก่อนเอง”

สวีจื้อเซินฮึหนึ่งที “ผมเตือนพวกคุณไว้เลยว่าควรพูดกับผมดีๆ ตระกูลสวี่ของผมในโลกแห่งเซียนไท่อี้อำนาจใหญ่โต ไม่ใช่พวกคุณจะไปหาเรื่องได้!”

เพี้ยะ!

อู๋เป่ยตบหน้าเขาฉาดหนึ่ง พูดว่า “เชื่อไหมว่าผมฆ่าคุณเดี๋ยวนี้ได้เลย? ตระกูลสวี่บ้าบออะไร ถ้าคุณตายตรงนี้ ใครจะรู้ว่าพวกเราเป็นคนลงมือ?”

สวีจื้อเซินใจสะท้าน หลุบตาลง แล้วว่า “เราไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกันหนักหนา คุณจะต้องฆ่าผมไปทำไม? ฆ่าผมก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรกับคุณนี่”

อู๋เป่ยหัวเราะเย็น “สิ่งที่คุณเพิ่งทำไป ต่อให้ฆ่าคุณก็สาสมแล้ว!”

สวีจื้อเซินว่า “ผมยอมรับว่าก่อนหน้านี้ผมเหลิงเกินไป คิดว่าตัวเองไร้เทียมทานในโลกฆราวาส ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ผมขอโทษคุณกู้ชิงเหลียน ถ้าคุณยอมให้อภัยผม ผมยินดีชดเชยให้ตระกูลกู้!”

เพี้ยะ!

อู๋เป่ยซัดไปอีกฉาด เอ่ยเย็นๆ ว่า “ใครจะไปอยากได้ค่าชดเชยของแก!”

สวีจื้อเซินโดนตบสองฉาดติด สีหน้าบูด กัดฟันพูดว่า “เพื่อน ผมเห็นคาถาลี้ลับของคุณทรงพลังนัก คงไม่ใช่คนธรรมดา ช่วยบอกที่มาที่ไปให้ผมทราบได้ไหม?”

อู๋เป่ยหัวเราะเย็น “ที่มาของผม คุณไม่คู่ควรจะรู้!”

เห็นเขาไม่ยอมพูด สวีจื้อเซินจึงว่า “เพื่อน คุณต้องการอะไรถึงจะยอมปล่อยผมไปสักหน?”

อู๋เป่ยว่า “สวีจื้อเซิน ตอนนี้พลังยุทธ์ของคุณอยู่ขั้นไหน?”

สวีจื้อเซินว่า “ก็แค่ชั้นที่สามของแดนลับเอง”

อู๋เป่ยถามกู้ชิงเหลียนว่า “พี่สาว คุณคิดจะจัดการเขายังไง?”

กู้ชิงเหลียนครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วว่า “น้อง ช่างเถอะนะ ยังไงเขาก็เป็นซื่อจื่อแห่งตระกูลสวี่”

อู๋เป่ยจึงเตะสวีจื้อเซินไปทีหนึ่ง ถามว่า “ชื่อเดิมของคุณก็คือสวีจื้อเซินใช่ไหม?”

สวีจื้อเซินว่า “ผมมีชื่อในโลกแห่งเซียนว่า สวีเป่าเชียน”

อู๋เป่ยว่า “อืม สวีเป่าเชียน โทษตายไว้ก่อน แต่ยังหนีโทษอื่นไม่พ้น ฉันจะฝังผนึกต้องห้ามไว้ในตัวคุณ มีผนึกต้องห้ามนี้แล้ว จากนี้คุณต้องเชื่อฟังคำสั่งของผมอย่างเคร่งครัด ทำตามทุกอย่างที่ผมสั่ง”

สวีเป่าเชียนเดือดดาล “คุณจะควบคุมผม!”

อู๋เป่ยว่า “จะว่าเป็นการควบคุมก็ไม่เชิง คนอย่างคุณไม่มีค่าอะไรสำหรับผมหรอก ผมทำแบบนี้ก็เพื่อกันเรื่องยุ่งยากเท่านั้น”

พูดจบ เขาไม่รอให้สวีเป่าเชียนยินยอม มือทั้งสองร่ายมุทรา พลางสวดคาถาศักดิ์สิทธิ์เป็นชุด แล้วชี้นิ้วจิ้มไปที่หว่างคิ้วของสวีเป่าเชียน อีกฝ่ายเผลอครางสั้นๆ สติพร่ามัวไปครู่หนึ่ง ก่อนกลับมาเป็นปกติ

เงาดำจางหาย สวีเป่าเชียนลุกขึ้นคุกเข่าคารวะต่อหน้าอู๋เป่ยว่า “ข้าน้อยขอคารวะนายท่าน!”

อู๋เป่ยว่า “สวีเป่าเชียน ลุกขึ้นคุย”

“ครับ” สวีเป่าเชียนลุกยืน แม้ถูกอู๋เป่ยควบคุม แต่จิตใจยังปกติดังเดิม

อู๋เป่ยถามเขา “หลังจากคุณกู้ความทรงจำแล้ว คิดจะทำอะไรต่อ?”

สวีเป่าเชียนว่า “นายท่าน ผมจริงๆ แล้วกลับไปตระกูลสวี่ไม่ได้แล้ว”

อู๋เป่ยประหลาดใจ “กลับไม่ได้? ทำไม?”

สวีเป่าเชียนถอนหายใจ “ทั้งหมดนี่เป็นกลอุบายของฝ่ายรองของตระกูล พวกเขาจงใจผลักให้ผมลงมาโลกฆราวาส ที่แท้ก็เพื่อแย่งตำแหน่งซื่อจื่อของผม”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “ตอนนี้คุณไม่ใช่ซื่อจื่อแล้ว?”

สวีเป่าเชียนพยักหน้า “ซื่อจื่อกลายเป็นน้องชายต่างแม่ของผม สวีเป่าเจิ้น”

“ถ้าตอนนี้คุณกลับตระกูลสวี่ล่ะ พ่อคุณก็ไม่รับเหรอ?” อู๋เป่ยสงสัยขึ้นมา

สวีเป่าเชียนถอนใจอย่างจนปัญญา “ไม่มีประโยชน์หรอก ช่วงปีที่ผมอยู่โลกฆราวาส สวีเป่าเจิ้นเติบโตขึ้นแล้ว ต่อให้ผมกลับไป พ่อก็ไม่เห็นค่าผมอีก ตรงกันข้าม ผมต้องถูกนังสารเลวจากฝ่ายรองหมายเอาชีวิตแน่!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน