ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2447

คุณชายซูเหงื่อแตกพลั่ก รีบเอ่ยว่า “นี่เป็นความเข้าใจผิด ผมแวะมาที่บ้านตระกูลกู้เฉยๆ ไม่มีเจตนาอื่น!” ว่าพลางก็เช็ดเหงื่อเย็นไปด้วย

อู๋เป่ยว่า “เข้าใจผิดก็ดีแล้ว เธอไปได้”

คุณชายซูโล่งอกเหมือนถูกปล่อยตัว รีบหันหลังกลับ พริบตาเดียวก็ลับหายไป

คนตระกูลกู้พากันเข้ามา เชิญแขกผู้มีเกียรติอย่างอู๋เป่ยเข้าไปยังห้องโถงรับรองแขกของตระกูลกู้

ผู้อาวุโสที่พูดก่อนหน้านั้นเป็นผู้นำตระกูลกู้ เป็นปู่ของกู้ชิงเหลียน ชื่อกู๋จางอี้

อู๋เป่ยไม่ได้นั่งนาน คุยไปสองสามนาที ก็ว่าขอพากู้ชิงเหลียนออกไปเดินเล่น คนตระกูลกู้ย่อมไม่กล้าขวาง จึงไปส่งจนถึงหน้าประตูอย่างนอบน้อม

กู้ชิงเหลียนขึ้นไปนั่งในรถของอู๋เป่ย เขาเหยียบคันเร่งทีเดียว รถก็ขับลงจากเขาไป

พอพ้นสายตาคนตระกูลกู้ กู้ชิงเหลียนก็ถอนหายใจยาว แล้วถามว่า “น้องชาย เหรียญตราของเหลียนซานจงนี่เธอไปเอามาจากไหน เหมือนของจริงเลย”

จริงๆ แล้ว เธอคิดมาตลอดว่าเหรียญตรานี้เป็นของปลอม เพราะรู้ภูมิหลังของอู๋เป่ยดี ว่าเป็นแค่นักเรียนมัธยมปลายจากจงโจวเท่านั้น

อู๋เป่ยก็ไม่อธิบาย ยิ้มแล้วว่า “ก็เพื่อช่วยพี่นั่นแหละ”

กู้ชิงเหลียนกระพริบตา “งั้นเธออย่าให้โป๊ะแตกล่ะ ไม่งั้นฉันจะซวยไปกับเธอด้วย”

รถแล่นไปได้สักระยะ กู้ชิงเหลียนว่า “พาฉันไปมหาวิทยาลัยหน่อย”

อู๋เป่ยแปลกใจนิด “พี่ยังเรียนอยู่เหรอ?”

กู้ชิงเหลียน “ฉันเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยหยุนเจียง ตั้งแต่เริ่มบำเพ็ญเพียร สมองก็แล่น เรียนอะไรก็ไว อายุ 15ปีก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ปีที่แล้วฉันมาสอนที่มหาวิทยาลัยหยุนเจียง สอนวิชาคณิตศาสตร์”

อู๋เป่ย “ไม่นึกเลยว่าพี่ยังเป็นตัวท็อปด้วย”

กู้ชิงเหลียนยิ้มอย่างภูมิใจนิดๆ “พวกเขาเรียกฉันว่า ‘เทพด้านการเรียน’ เก่งกว่าตัวท็อปอีกนิด”

อู๋เป่ย “งั้น เทพด้านการเรียนอย่างพี่กู้ ตอนนี้จะกลับไปสอนเลยเหรอ?”

กู้ชิงเหลียน “ไปเคลียร์เรื่องเล็กน้อย เสร็จแล้วก็ไปเลย”

อู๋เป่ยดูเวลา “งั้นก็ใกล้เที่ยงแล้ว เดี๋ยวผมชวนเพื่อนอีกคน เราไปกินข้าวด้วยกัน”

กู้ชิงเหลียนพยักหน้า “ก็ดี”

รถมาถึงมหาวิทยาลัยหยุนเจียง ทั้งสองลงจากรถ ตรงที่จอดรถข้างๆ มีรถคันหนึ่งเปิดประตูออก อาจารย์ผู้ชายร่างสูงผอมคนหนึ่งเดินเข้ามา เขาชำเลืองมองอู๋เป่ยแวบหนึ่ง แล้วยิ้มถามว่า “อาจารย์กู้ วันนี้คุณไม่ได้หยุดเหรอครับ?”

กู้ชิงเหลียนยิ้มกล่าว “อาจารย์ฟ่าน อธิการบดีสวีจะคุยเรื่องตำแหน่งวิชาการกับฉันค่ะ”

อาจารย์หนุ่มอุทาน “อ๋อ” เหมือนจะพูดอะไรแต่ก็กลืนคำลง สุดท้ายโบกมือ “อาจารย์กู้ งั้นผมขอตัวไปทำธุระก่อนนะครับ”

พออาจารย์หนุ่มขับรถออกไป อู๋เป่ยพูดว่า “พี่ อาจารย์ฟ่านคนนั้นชอบพี่นะ”

กู้ชิงเหลียนค้อนใส่เขาทีหนึ่ง “พูดอะไรของเธอ พวกเรายังแทบไม่ได้คุยกันเลยค่ะ”

อู๋เป่ย “มันไม่ได้ห้ามเขาชอบใครหรอกครับ”

กู้ชิงเหลียนโบกมือ “ฉันไม่สนหรอก ฉันจะไปห้องทำงานอธิการบดี เธอรอฉันสักครู่ที่โถงด้านหน้าก่อน”

ทั้งสองเดินเข้าสู่อาคารสำนักงาน ชั้นล่างมีที่นั่ง เครื่องชงกาแฟ มุมชาอะไรทำนองนั้น อู๋เป่ยจึงหาที่นั่ง รอให้กู้ชิงเหลียนขึ้นไปจัดการธุระชั้นบน

กู้ชิงเหลียนมาถึงชั้นห้า หน้าห้องทำงานอธิการบดี พอดันประตูเข้าไปก็รู้สึกได้ว่าห้องมืดมาก ม่านถูกดึงปิดเกือบหมด

เวลานั้น อธิการบดีสวีจื้อเซินนั่งเอนหลังอยู่บนเก้าอี้ทำงาน หลับตาครึ่งหนึ่ง ท่าทางกำลังเสพสุข

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน