ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2463

สีหน้าโค้ชเคร่งเครียด เธอเคยผ่านเหตุการณ์ทำนองนี้มาเมื่อไม่กี่ปีก่อน รู้ดีว่าเรื่องแบบนี้จัดการยาก

อู๋เป่ยเดินเข้ามา ถามว่า “โค้ช ผมไปด้วย”

โค้ชชะงักเล็กน้อย “นายได้ยินแล้วเหรอ?”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ถ้าผมเดาไม่ผิด พวกนั้นอยากหากำไรจากการแข่งขัน เลยคิดจะใช้พวกเราไปบงการผลการแข่งขัน”

โค้ช “เรื่องนี้ฉันรู้ เคยเจอมาก่อน”

อู๋เป่ย “โค้ช เมื่อก่อนพวกคุณรับมือยังไง?”

โค้ชยิ้มขื่น “จะทำยังไงได้ ก็จำใจร่วมมือไงล่ะ พวกเจ้าถิ่นพวกนี้ เราไปมีเรื่องด้วยไม่ไหวจริงๆ”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “พวกนี้ไม่เกรงกฎหมายบ้านเมืองเอาเลย”

โค้ช “กฎหมายมีไว้ให้ชาวบ้านทำตาม พวกนั้นไม่สนหรอก”

เธอหันบอกอู๋เป่ย “อู๋เป่ย เธอตั้งใจเล่นให้ดี เรื่องนี้ให้คุณครูจัดการเอง”

อู๋เป่ย “โค้ช ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง เชื่อผม”

โค้ชมองท่าทีจริงจังของอู๋เป่ยแล้วก็พยักหน้า “ก็ได้ งั้นเราไปด้วยกัน”

สิบห้านาทีถัดมา อู๋เป่ยตามโค้ชกับครูที่ติดตามมาคนหนึ่ง ไปถึงโรงน้ำชาตรงข้ามโรงแรม พวกเขาเพิ่งนั่งลง ก็มีผู้ชายสักลายเต็มตัวโผล่มา ใส่เสื้อลายตารางฉูดฉาด รองเท้าแตะ กลิ่นอายอันธพาลจับตั้งแต่หัวจรดเท้า

บุรุษคนนั้นนั่งลงตรงข้ามทั้งสามทันที ไขว่ห้างแล้วแกว่งปลายเท้าเบาๆ คาบบุหรี่ไว้ มองโค้ชด้วยหางตาแล้วว่า “โค้ชโจว รองหัวหน้ากลุ่มของพวกเรากำลังมาถึง”

อู๋เป่ย “พวกคุณคิดจะเอายังไง?”

บุรุษนั้นกวาดตามองอู๋เป่ยแวบหนึ่ง “เจ้าหนู แกเป็นใคร?”

โค้ชว่า “เขาเป็นคนที่เก่งที่สุดในทีมบาสเกตบอลของเรา”

บุรุษพยักหน้า “งั้นก็ดี แกมีอิทธิพลต่อผลการแข่งขัน ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องเข้ามาร่วมกับพวกเรา”

ราวห้านาทีให้หลัง มีบุรุษคนหนึ่งเดินเข้ามา เจาะหูใส่ต่างหูหลายรู แต่งตาแบบสโมกกี้ ผู้ชายก่อนหน้าลุกหลบที่ให้อย่างประจบประแจง พลางเอ่ย “รองหัวหน้ากลุ่ม!”

รองหัวหน้ากลุ่มผู้นั้นยิ้มกริ่ม นั่งลงแล้วส่งสายตาหยอกใส่โค้ช “โค้ชโจว ให้คุณรอนานเลย”

โค้ชโจวว่า “รองหัวหน้ากลุ่ม มีธุระอะไรกับฉัน?”

รองหัวหน้ากลุ่มจุดบุหรี่ขึ้นมามวนหนึ่ง แล้วว่า “พรุ่งนี้พวกคุณจะลงแข่งแล้ว รอบแรกเป็นการแข่งขันรอบคัดเลือก ตามข่าวที่เรามี พวกคุณแกร่งมาก น่าจะคัดคู่แข่งตกรอบแล้วเข้ารอบสองคือการแข่งขันเก็บคะแนน ช่วงเก็บคะแนน พวกคุณต้องแข่งอย่างน้อยยี่สิบแมตช์ ในจำนวนนั้นมีอยู่ไม่กี่นัดที่ฉันต้องให้พวกคุณเล่นตามเกมที่เราต้องการ ทุกครั้งที่พวกคุณให้ความร่วมมือ ฉันจะจ่ายค่าตอบแทนพิเศษให้ก้อนหนึ่ง”

อู๋เป่ยว่า “พวกเราจะลงแข่งตามปกติ ชิงแชมป์ ไม่สนใจค่าตอบแทนพิเศษของพวกคุณ”

รองหัวหน้ากลุ่มขมวดคิ้ว แล้วถาม “เจ้าหนูนี่เป็นใคร?”

บุรุษคนก่อนรีบว่า “รองหัวหน้ากลุ่ม เขาเป็นผู้เล่นแกนหลัก”

รองหัวหน้ากลุ่มหัวเราะ “วัยรุ่นมันใจร้อน นายควรคุยกับโค้ชของตัวเองก่อนนะ”

อู๋เป่ยลุกขึ้นยืน แล้วว่า “โค้ช เราไปกันเถอะ”

ทั้งสามลุกจะออกไป รอยยิ้มบนหน้ารองหัวหน้ากลุ่มก็หายวับ เขาโบกมือทีหนึ่ง ชายร่างใหญ่สี่คนก็ล้อมเข้ามาขวางทาง

อู๋เป่ยเลิกคิ้ว “คิดจะลงมือรึไง?”

รองหัวหน้ากลุ่มว่า “น้องชาย นายยังหนุ่ม ไม่รู้หรอกว่าสังคมมันซับซ้อน ทำตัวดีๆ ร่วมมือกับพวกเรา ทั้งจะปลอดภัย ทั้งยังได้เงินอีก”

อู๋เป่ยถอนหายใจแผ่ว “ดูท่าคนแบบนายให้ดีแค่ไหนก็ไม่รู้จักจำ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน