ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2468

เฉียวจวิ้นไฉ่คุณชายชะงักไป ก่อนจะพูดว่า: พี่อู๋ งั้นจะไปลงพนันทำไมกัน!

อู๋เป่ยว่า: ผมรู้สึกว่าไอ้คนนี้จะกลายเป็นศัตรูคู่แค้นของผม ดังนั้นผมต้องชนะเขาให้ได้! ถึงจะเป็นแค่เกมบาสเกตบอลก็ตาม!

เฉียวจวิ้นไฉ่คุณชายถึงกับงง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอู๋เป่ยถึงคิดแบบนั้น แต่มีอย่างหนึ่งที่เขาแน่ใจ คืออู๋เป่ยทำอะไร เขาก็ทำตามทันที เขากัดฟันว่า: เอา! งั้นสู้ให้สุดเลย!

เที่ยงเป็นเวลาพัก นักกีฬาต่างพักเอาแรง เตรียมพร้อมสำหรับเกมบ่าย

บ่ายสามโมง ผลการจับสลากออกมาเป็น โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจว พบ โรงเรียนมัธยมหลานซาน พอผลประกาศ ทุกทีมก็พากันคิดว่า โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจวโชคไม่ค่อยดี

โรงเรียนมัธยมหลานซาน เป็นโรงเรียนมัธยมชื่อดังทั่วประเทศ ทีมบาสเกตบอลก็แข็งแกร่งมาก แข็งกว่าโรงเรียนมัธยมปลายที่สามฮวาตูเสียอีก

พอเห็นชื่อคู่แข่ง โค้ชถอนหายใจ: ทุกคน ดูท่าต้องลุยกันสักตั้งแล้ว สู้ๆ!

อู๋เป่ยหันไปบอกพอยต์การ์ดเซียวเจี้ยนว่า: เซียวเจี้ยน เกมนี้นายลงก่อน

เซียวเจี้ยนถึงกับชะงัก ตั้งแต่อู๋เป่ยเข้าทีมโรงเรียนมา โอกาสลงสนามของเขาน้อยลงมาก

ผมเหรอ? เขาชี้ที่จมูกตัวเอง หน้าตาเต็มไปด้วยความตกใจ

อู๋เป่ยพยักหน้า: พวกนายเล่นตามปกติ ถ้าสามควอเตอร์แรก พวกนายทำเกมนำได้ ผมก็ไม่จำเป็นต้องลง

กัปตันจางหมิงเบิกตาโต: อู๋เป่ย ปกติเราซ้อมโดยยึดนายเป็นแกนกลาง นายจะไม่ลงได้ไง!

แต่โค้ชกลับครุ่นคิด แล้วบอกว่า: เอาตามที่อู๋เป่ยว่า

อู๋เป่ยยิ้ม: ไม่ต้องห่วง ทุกคนเก่งอยู่แล้ว ต้องเชื่อในตัวเองนะ ว่าแล้วเขาตบไหล่พวกเขาทีละคน

ทันใดนั้น ทุกคนรู้สึกราวกับมีพลังประหลาดแล่นวาบขึ้นในร่างกาย ต่างก็ตาโต จากนั้นอู๋เป่ยก็ร่ายคาถาลี้ลับต่อไปว่า: โรงเรียนมัธยมปลายที่หกเจียงเป่ยยังชนะได้ พวกนายก็ทำได้ สู้เข้าไว้!

เพราะอู๋เป่ยช่วยเสริมพลังให้ เซียวเจี้ยน จางหมิงและพวกเลยเล่นได้โดดเด่น พอเกมเริ่มปะทะกัน ทั้งทีมก็มั่นใจขึ้นทันที เพราะไม่ว่าจะเป็นพละกำลังหรือปฏิกิริยา โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจวดูเหนือกว่าโรงเรียนมัธยมหลานซานครึ่งช่วงตัว

ก่อนหน้านี้ อู๋เป่ยตั้งใจส่งพลังลับเพิ่มให้กัปตันจางหมิง ทำให้แรงกระโดดของเขาน่าทึ่ง พอลงสนามมาก็กวาดรีบาวด์ติดๆ กันหลายครั้ง เล่นเอาคู่ต่อสู้ตั้งตัวไม่ติด

ผ่านไปสิบ นาที เซียวเจี้ยนสอยสามแต้มหนึ่งดอก ทำให้ช่องว่างสกอร์ถ่างออกเป็นเก้าคะแนน

ต่อมา กัปตันจางหมิงกับพวกยิ่งเล่นยิ่งเข้าฟอร์ม จนถึงครึ่งหลังของควอเตอร์สาม โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจวหนีโรงเรียนมัธยมหลานซานไปแล้วยี่สิบสี่คะแนน!

จบควอเตอร์สาม ทุกคนถูกโค้ชเรียกมาข้างสนาม ดื่มน้ำ พักไปไม่กี่นาที ก่อนเริ่มควอเตอร์สี่ พอเริ่มควอเตอร์สี่ รูปแบบการเล่นของโรงเรียนมัธยมหลานซานเปลี่ยนทันที จากตั้งรับกลับเป็นรุก ไล่ทำแต้มติดๆ และในนาทีที่แปดก็ตามตีเสมอได้

อู๋เป่ยหรี่ตา บอกโค้ชว่า: ขอไทม์เอาต์

โค้ชรีบขอเวลานอก กัปตันจางหมิงกับพวกเหงื่อท่วม เดินเข้ามา

อู๋เป่ยถาม: รู้สึกไหมว่าฟอร์มของหลานซานอยู่ๆ ก็ขึ้นมา?

กัปตันจางหมิงพยักหน้า: ใช่เลย ทั้งสปีดทั้งการปะทะแข็งขึ้นเพียบ โคตรแปลก!

อู๋เป่ยพูดเรียบๆ: เกมนี้ถูกจับตามอง เขาน่าจะโด๊ปมา

เซียวเจี้ยน: อู๋เป่ย นายลงเถอะ มีนายอยู่ เขาจะกินยาอะไรเราก็ไม่กลัว!

อู๋เป่ยยิ้ม: เหลืออีกสี่นาที เดี๋ยวผมจะคอยตัดจังหวะเกมของเขา เซียวเจี้ยน กัปตัน พวกนายโฟกัสทำแต้ม

เซียวเจี้ยน: อู๋เป่ย จริงๆ นายทำแต้มได้ง่ายกว่าเราตั้งเยอะ ทำไมวางแผนแบบนี้?

โค้ชเหมือนจะเข้าใจความตั้งใจของอู๋เป่ยจึงว่า: เกมนี้ไม่ใช่แมตช์ชี้ชะตา อู๋เป่ยอยากเก็บงำฝีมือไว้

อู๋เป่ยพยักหน้า: ก็คิดไว้แบบนั้น อย่างสำคัญคือ ต่อไปผมอาจไม่ได้อยู่กับทีมตลอด พวกนายต้องสร้างความมั่นใจ ยิ่งเจอของแข็งยิ่งต้องแข็งกว่า!

พูดกันไม่กี่คำ เกมก็เริ่มต่อ!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน