ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2485

ใบหน้าของหยางชิงอินซีดลงเล็กน้อย เธอถามว่า “ใครเป็นคนแจ้งจับฉันกันแน่คะ?”

อีกฝ่ายพูดเสียงเย็น “เราต้องคุ้มครองผู้แจ้งเบาะแส บอกคุณไม่ได้ ถ้าคุณไปถึงสถานีตำรวจภายในครึ่งชั่วโมงไม่ได้ เราจะส่งคนไปจับกุมคุณ คิดให้ดีเอง!”

วางสายแล้ว หยางชิงอินทั้งโกรธทั้งกลัว “ไอ้คนประสาทไหนมาแจ้งจับฉัน โกรธจะตาย!”

อู๋เป่ยรีบปลอบ “น้าสาว ไม่ต้องกลัวครับ อย่างมากก็ขังไม่กี่ปี พอสอบสวนกระจ่างก็ปล่อยออกมา”

หยางชิงอินกำหมัดเล็กๆ ฟาดอู๋เป่ย “ไอ้เจ้าหนู เวลานี้ยังกล้ามาล้อฉัน รีบช่วยฉันคิดหาทางเดี๋ยวนี้!”

อู๋เป่ยเอ่ยนิ่งๆ “เรื่องเล็ก ผมให้เพื่อนถามให้ครับ”

เขารีบติดต่อเหยียนเหลิ่งสือ เล่าเรื่องคร่าวๆ ตอนนี้เหยียนเหลิ่งสือกุมทรัพยากรของหวังเจียไว้หมด ตอนนี้เขามีอิทธิพลในจงโจวสูงสุด ไม่มีใครกล้าหาเรื่อง ด้วยเส้นสายและอิทธิพลของเขา การสืบหาต้นตอไม่ใช่เรื่องยาก

ตามคาด เหยียนเหลิ่งสือใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็เคลียร์เรื่องได้ แล้วโทรกลับมา

“นายท่าน เป็นคนชื่อเถียนหย่งเจี้ยนที่ไปแจ้งจับคุณหยาง อีกอย่าง ตอนนี้หมอนั่นอยู่ที่จงโจวครับ”

อู๋เป่ย “อืม ไปหาเขา ถามให้ชัดว่าทำไมถึงทำแบบนั้น”

เหยียนเหลิ่งสือ “ครับ เรื่องทางสถานีตำรวจ ผมคุยไว้แล้ว คดีสายลับถูกถอนแล้ว”

วางสาย อู๋เป่ยยิ้มบอก “น้าสาว ไม่เป็นไรแล้ว กลับบ้านกันเลย”

หยางชิงอินยังครึ่งเชื่อครึ่งสงสัย “ไม่ต้องไปสถานีตำรวจแล้วเหรอคะ?”

อู๋เป่ย “ถ้าน้าสาวอยากไปนัก ก็ไปก็ได้ครับ”

หยางชิงอินยกมือเขกเขาทีหนึ่ง แล้วถาม “เพื่อนของนายรู้ไหมว่าใครแจ้งจับฉัน?”

อู๋เป่ย “เถียนหย่งเจี้ยน ตอนนี้อยู่ที่จงโจว”

หยางชิงอินสะดุ้ง “เขาอยู่ที่จงโจว!”

อู๋เป่ย “เดาว่าหลังจากน้าสาวไป หมอนี่คาใจไม่ยอมจบ ก็เลยมาประเทศเซี่ยหาเรื่องน้าสาว วางใจเถอะครับน้าสาว ผมจะจัดการสั่งสอนมันให้สาสม!”

หยางชิงอินถอนหายใจ พูดว่า “ไม่คิดว่าเขาจะยังไม่ยอมปล่อยฉัน”

อู๋เป่ย “น้าสาว ไอ้เจ้าหนูนั่นฝีมือไม่เบา ถึงกับสืบที่อยู่ของน้าสาวได้ แล้วยังไปแจ้งว่าน้าสาวเป็นสายลับอีก”

หยางชิงอิน “เขาน่าจะรู้ภูมิหลังของฉันดี เรื่องแจ้งจับนี่ทำให้ฉันแปลกใจจริงๆ เขาทำแบบนี้เพื่อเอาคืนฉันหรือเปล่า?”

อู๋เป่ย “คนแบบนี้ปกติไม่ทำอะไรเหนื่อยเปล่าแน่ๆ ต้องมีเหตุผลอื่น เดี๋ยวผมจะถามเค้นให้ชัด”

พาหยางชิงอินกลับถึงบ้าน หยางกุ้ยจือก็รีบจัดแจงทำกับข้าวทันที

อู๋เป่ยนั่งคุยกับหยางชิงอินอยู่พักหนึ่ง ทางโน้นเหยียนเหลิ่งสือส่งข่าวมาว่าหาตัวเจอแล้ว

อู๋เป่ยยังไม่ทันได้กินข้าว ก็ตรงไปพบเถียนหย่งเจี้ยน ขณะนั้น ในคฤหาสน์ทรงเก่าหลังหนึ่งที่จงโจว ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังก้มคุกเข่าอยู่กับพื้น เหยียนเหลิ่งสือยืนอยู่ไม่ไกล ข้างกายมีข้ารับใช้ตามติดอยู่หลายคน

อู๋เป่ยมาถึง เหยียนเหลิ่งสือรีบก้าวเข้าไป “นายท่าน นี่แหละเถียนหย่งเจี้ยน ผมสอบถามแล้ว เขาบอกว่าแจ้งจับเพื่อเอาคืนครับ”

อู๋เป่ยแค่นเสียงในลำคอ เดินไปหยุดตรงหน้าเถียนหย่งเจี้ยน หมอนี่หน้าตาหล่อใช้ได้ แต่แววตาไม่น่าไว้ใจ ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี

เขายกเท้าเตะเข้าลำตัวเถียนหย่งเจี้ยน อีกฝ่ายเจ็บจนเหงื่อแตกพลั่ก กรีดร้องลั่นราวกับถูกเชือดหมู

อู๋เป่ยเอ่ยเสียงเย็น “ว่ามา ทำไมนายถึงไปแจ้งจับหยางชิงอิน”

เถียนหย่งเจี้ยนกัดฟันพูด “ผมก็แค่อยากเอาคืนเธอ”

อู๋เป่ยเตะซ้ำ คราวนี้แรงยิ่งกว่า กำลังภายในกระตุ้นเส้นประสาทจนเถียนหย่งเจี้ยนเกือบสลบ สุดท้ายทนไม่ไหว ตะโกนลั่น “ผมบอกก็ได้! มีคนสั่งให้ผมทำแบบนี้!”

อู๋เป่ยสะดุ้งในใจ ถาม “คนไหน?”

เถียนหย่งเจี้ยน “ผมไม่รู้ เมื่อวานผมได้รับโทรศัพท์ เขาโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีธนาคารให้ผม บอกว่าถ้าผมทำตามที่สั่ง จะให้เพิ่มอีกหนึ่งล้าน เขายังจองตั๋วเครื่องบินให้ ให้ผมไปประเทศเซี่ยเพื่อไปแจ้งจับหยางชิงอิน”

อู๋เป่ย “นายไม่รู้ว่าทำไมเขาให้ทำแบบนี้เหรอ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน