ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2488

คนขับแตะเบรก รถหยุดสนิท หญิงในรถพูดเย็นชา “ลงจากรถ!”

อู๋เป่ยกะพริบตา “เมื่อกี้ให้เราขึ้นรถ ตอนนี้ให้ลงอีก ล้อพวกเราเล่นหรือไง?”

หญิงคนนั้นขมวดคิ้ว “ลงจากรถแล้ว รีบไปซะ บางทีอาจยังพอรอดตาย”

อู๋เป่ยมองเธอ “หมายความว่า ถ้าเราไปที่หยวนเจีย จะตายงั้นหรือ?”

หญิงคนนั้นหัวเราะเย็นชา แล้วจ้องหยางชิงอินลึกๆ ก่อนพูดว่า “ในพินัยกรรมของหยวนเคอดิ่งบอกไว้ จะยกทรัพย์สินหนึ่งในสามให้ลูกสาวที่พลัดพรากคนนั้น รู้ไหมว่าหนึ่งในสามของทรัพย์สินมันมากแค่ไหน?”

อู๋เป่ยถาม “แค่ไหน?”

หญิงคนนั้นว่า “เป็นความมั่งคั่งระดับแสนล้านขึ้นไป ทั้งโบราณวัตถุนับไม่ถ้วน ที่ดินมหาศาล บริษัทอีกเป็นสิบ! แม้แต่วิลล่าริมแม่น้ำก็ยังแบ่งให้หนึ่งในสาม! ผลประโยชน์มหาศาลขนาดนี้ พวกเธอสองคนคิดว่าจะรับมือไหวหรือ?”

อู๋เป่ยยิ้ม “ผมว่าไหว”

หญิงคนนั้นหัวเราะเย็น “ถ้าอยากตายก็ไม่ต้องลง ฉันจะให้คนขับพารถขึ้นเขาไปตรงๆ แล้วสิ่งที่รอต้อนรับพวกเธอก็คือความตาย!”

อู๋เป่ยถาม “คุณเป็นใคร?”

หญิงตอบเฉยๆ “ฉันชื่อหยวนหรูเป่ย หยวนเคอดิ่งเป็นพ่อฉัน”

อู๋เป่ย “อ๋อ ที่แท้ก็คนตระกูลหยวน ดูท่าจิตใจเธอยังไม่เลว เมื่อกี้ยังเตือนให้เราไปเสียด้วย เห็นแก่ที่เธอเตือนเมื่อกี้ เดี๋ยวฉันจะไว้หน้าเธอหน่อย”

หยวนหรูเป่ยรู้สึกว่าอู๋เป่ยเหมือนคนบ้า หรือไม่ก็ตัวหลงตัวเอง เธอเมินหน้าอย่างดูแคลน พูดเย็นๆ “คนที่อยากตาย ต่อให้เตือนดีแค่ไหนก็ห้ามไม่ได้ ในเมื่อดื้อจะไป ฉันก็ไม่พูดอะไรแล้ว”

รถยังแล่นต่อ ภายในเงียบกริบ อู๋เป่ยมองวิวข้างทางแล้วยิ้ม “ไม่เสียทีที่เป็นคฤหาสน์อันดับหนึ่งของเขตเจียงเป่ย ยังไม่ถึงเลย วิวรอบๆ ก็สวยซะแล้ว”

จากนั้นเขาหันบอกหยางชิงอิน “น้าสาว ตอนเลือกมรดก เราเอาคฤหาสน์นี้ละกัน แล้วทั้งบ้านย้ายมาอยู่ที่นี่”

หยางชิงอินถึงกับพยักหน้าอย่างจริงจัง “เอาสิ”

หยวนหรูเป่ยทั้งโกรธทั้งขำ เธอเจอพวกคุยโวมาไม่น้อย แต่โวแบบอู๋เป่ยนี่เพิ่งเจอเป็นครั้งแรก ความสงสารที่เคยมีจางหายไปหมด เธอพูดเย็นชา “คนโง่ถึงได้ไม่รู้จักกลัว!”

อู๋เป่ย “คนไม่รู้อะไรคือเธอต่างหาก”

หยวนหรูเป่ยไม่พูดด้วยอีก

รถแล่นถึงวิลล่าริมแม่น้ำ เพราะเป็นรถของหยวนหรูเป่ย เลยผ่านขึ้นเขาไปได้อย่างราบรื่น

รถจอด อู๋เป่ยกับหยางชิงอินลงจากรถ

หยวนหรูเป่ยพูดเย็นชา “ไม่ใช่ว่าจะมาขอมรดกเหรอ? ถ้าไม่กลัวตายก็ตามมา”

อู๋เป่ยตอบเรียบๆ “ที่นี่ ไม่มีใครทำให้พวกเราตายได้!”

พวกเขาเดินมาถึงโถงใหญ่ พอเข้าไป ก็เห็นจางซือลู่กำลังสนทนากับนักพรตวัยกลางคนผู้มีลักษณะดุจเซียน รอบๆ ยังมีคนสำคัญของคฤหาสน์หยวนอยู่หลายคน

ทันทีที่หยวนหรูเป่ยเข้ามา ดวงตาของนักพรตวัยกลางคนเบิกกว้าง เขาลุกพรวดขึ้น มองไปที่อู๋เป่ย

“แม่ คนนี้แหละลูกสาวที่พ่อระบุไว้ในพินัยกรรม!”

จางซือลู่ประหลาดใจอยู่บ้าง คิดไม่ถึงว่าทั้งสองจะมากับลูกสาวด้วย แต่เพราะเธอมีคนรับรองตัวอยู่แล้ว จึงไม่ซักถาม เพียงกวาดตามองอู๋เป่ยกับหยางชิงอินอย่างเฉยเมย แล้วถามว่า “สองคนนี้ ใครกันที่เป็นคนต้องการพบฉัน?”

อู๋เป่ยยิ้ม “ผม!”

จางซือลู่ “อืม” ในลำคอ “ใจกล้าดีนี่”

อู๋เป่ยถาม “เป็นเธอใช่ไหมที่ให้กลุ่มนักฆ่า ‘ความตายโดยธรรมชาติ’ มาจัดการน้าสาวของผม หยางชิงอิน?”

จางซือลู่ไม่ปฏิเสธ เธอพูดเรียบๆ “เธอมาที่นี่เพื่ออะไร?”

อู๋เป่ยว่า “มาช่วยน้าสาวผมเอาทรัพย์สินที่ควรได้ อีกอย่าง จะช่วยให้น้าผมระบายแค้น สั่งสอนคนที่จ้างนักฆ่ามาฆ่าเธอ!”

“เหลือเกิน!” หยวนเฟิ่นตวาดลั่น

หยวนเค่อหมินยกมือเล็กน้อย เบื้องหลังก็มีชายร่างใหญ่วัยสามสิบต้นๆ เดินออกมา เขาสวมรองเท้าผ้าพื้นหนาสีดำ เสื้อคลุมสั้นสีดำ กางเกงผ้าปอสีดำ ก้าวยาวพุ่งตรงไปทางอู๋เป่ย

หยวนเค่อหมินสั่งเสียงเย็น “คุณซุน จัดการมัน!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน