ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2489

บุรุษสวมชุดเหลืองหน้าถอดสี เมื่อครู่เขามุดซ่อนอยู่ใต้ดิน คิดไม่ถึงว่าจะถูกอู๋เป่ยกระแทกทีเดียวจนสะท้านโผล่ขึ้นมา

พอเห็นบุรุษชุดเหลือง จางซือลู่เหมือนเห็นทางรอด รีบร้องขอความช่วยเหลือว่า “คุณชายหวง ช่วยฉันด้วย!”

บุรุษชุดเหลืองหน้าตึง พูดกับอู๋เป่ยว่า “ผมเตือนให้คุณปล่อยนางเดี๋ยวนี้ แล้วออกไปจากที่นี่ แบบนั้นผมจะไม่เอาเรื่องครับ”

“ไม่เอาเรื่อง?” อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ “คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?”

คุณชายหวงเชิดหน้าเอ่ย “ผมหวงเซิ่ง ศิษย์ภายในของสำนักยันต์ศักดิ์สิทธิ์!”

อู๋เป่ยว่า “อ้อ สำนักยันต์ศักดิ์สิทธิ์เหรอ ไม่เคยได้ยิน เป็นสำนักระดับอะไร?”

คุณชายหวงตอบ “สำนักระดับสาม!”

อู๋เป่ยฉายแววดูแคลน “นึกว่าจะเก่งกล้าสักแค่ไหน ที่แท้ก็แค่สำนักระดับสาม ลืมตาขึ้นมาดูให้ดี สิ่งนี้คืออะไร!”

อู๋เป่ยชูเหรียญตราของตน พอคุณชายหวงเห็น หน้าก็เปลี่ยนสีทันที อุทานอย่างตกตะลึง “ท่านเป็นศิษย์สำนักใหญ่!”

“ให้แม่นยำกว่านั้น—ศิษย์หัวกะทิ” อู๋เป่ยเอ่ยเย็นๆ

ในใจคุณชายหวงสบถว่า ‘ซวยชะมัด’ รีบรัวคำ “ท่านสหาย เมื่อครู่ข้าบุ่มบ่ามไป”

อู๋เป่ยว่า “เรื่องของหยวนเจีย ทางที่ดีเจ้าอย่าก้าวก่าย”

“ครับๆ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ และต่อไปจะไม่ยุ่งเรื่องของหยวนเจียอีก” ว่าแล้วเขาไม่แม้แต่ชายตามองจางซือลู่ หันหลังแล้วผละไปทันที

จางซือลู่ถึงกับอึ้ง—เขากลายเป็นศิษย์หัวกะทิของนิกายชั้นหนึ่งได้ยังไงกัน!

ท่าทีของหยวนเค่อหมินยิ่งตรงไปตรงมา เขาเอ่ยด้วยความตื่นเต้น “คุณชาย หยวนเค่อหมินยินดีเป็นขี้ข้ารับใช้คุณชายตลอดไป!”

อู๋เป่ยจูงหยางชิงอินไปนั่งเก้าอี้ตัวกลาง แล้วถามว่า “หยวนเค่อหมิน หยวนเคอดิ่งเป็นพี่รองของเจ้า ปีนี้เพิ่งห้าสิบกว่าปี ทำไมจู่ๆ ถึงตาย”

หยวนเค่อหมินชำเลืองมองจางซือลู่แล้วว่า “คุณชาย ทุกอย่างเป็นเพราะยัยหญิงใจงูจางซือลู่นี่แหละที่ฆ่าพี่รองของผม นางไปได้ดีกับพ่อค้าคนหนึ่งชื่อตู้ฉางหมิง แล้วก็ด่าทอเหยียบย่ำพี่รองของผมไม่ไว้หน้า ไม่นานไม่ถึงปี เดิมทีร่างกายแข็งแรงกลับล้มป่วยเฉียบพลัน แค่สัปดาห์เดียวก็จากไป”

จางซือลู่เดือดดาล “หยวนเค่อหมิน พูดเลอะเทอะอะไร! การตายของพี่รองไม่เกี่ยวกับฉัน เขาไปล่วงเกินคนใหญ่คนโต โดนลงมนต์พิษต่างหาก!”

หยวนเค่อหมินชะงัก “มนต์พิษ? แต่เธอไม่เคยบอก!”

จางซือลู่ “เรื่องนี้มีแค่พี่ชายเธอกับฉันที่รู้!”

อู๋เป่ยมองจางซือลู่ ถามว่า “ใครเป็นคนลงมนต์พิษ? แล้วทำไมหยวนเคอดิ่งไม่หาคนแก้ เช่น ให้คุณชายหวงช่วย”

จางซือลู่ถอนใจยาว “พวกเราก็หาสิ เราเสาะหาผู้มีฝีมือสูงมามาก แต่ไม่มีใครแก้มันได้ สุดท้ายถ่วงจนพลาดเวลา พิษกำเริบแล้วเขาก็ตาย”

อู๋เป่ยผายมือให้นางนั่งลง แล้วถามต่อ “น้าสาวของผม หยางชิงอิน เป็นลูกสาวของหยวนเคอดิ่ง เจ้ารู้ไหมว่าทำไมเมื่อก่อนเขาถึงทอดทิ้งน้าสาวผม”

จางซือลู่ถอนหายใจ “นั่นไม่ใช่การทอดทิ้ง ตอนนั้นพี่เคอดิ่งกับคู่หมั้นถูกลอบตามฆ่ากลางทาง พี่เขาเพื่อช่วยภรรยาเลยล่อศัตรูออกไป ทีหลังเขาบาดเจ็บสาหัสหนีรอด แล้วย้อนกลับไปตามหา แต่พบแค่ศพภรรยา ไม่เห็นลูกสาวที่เพิ่งครบเดือนเลย ต่อให้แต่งงานกับฉันแล้ว เขาก็ยังคิดถึงลูกคนนั้นไม่เคยลืม ทุกครั้งถึงวันเกิดลูกสาว เขาจะขังตัวเองอยู่ในห้อง ไม่ออกไปไหน”

ได้ฟังดังนั้น หยางชิงอินน้ำตาไหลพราก “พ่อฉันรักแม่มาตลอด! เขาไม่ได้ทอดทิ้งฉัน!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน