ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2494

หานจื้อเฉิงรีบโบกมือห้าม “ไม่ได้ๆ อู๋เป่ยลงเงินแล้วจะไม่ถือหุ้นได้ยังไง เอาอย่างนี้ ผมถือ 10% ปิงเหยียนถือ 30% นายถือ 60% พวกนายยังหนุ่มสาว ส่วนผมอายุก็มากแล้ว สุดท้ายกิจการก็ต้องเป็นของพวกนายอยู่ดี หุ้นนี่ผมรับไว้มากไม่ได้หรอก”

อู๋เป่ยเห็นว่าเขาจริงใจขนาดนี้ก็ไม่ดื้อดึงต่อ จึงพูดว่า “ลุงหาน ผมยังหาคนช่วยไว้ให้ด้วย เก่งทั้งบริหารและการตลาด เป็นพ่อทูนหัวของผม ผมตั้งใจจะโอนหุ้น 5% จากที่ผมถืออยู่ให้เขา”

หานจื้อเฉิงพยักหน้า “ได้ นายตัดสินใจเองเถอะ พรุ่งนี้ผมไปเจอเขา คุยกันว่าจะเริ่มจากตรงไหน”

คุยสั้นๆ แล้วอู๋เป่ยก็กลับไปที่ห้องของหานปิงเหยียน หานปิงเหยียนง่วงจนหลับไปก่อนแล้ว เขาหยิบปากกาขึ้นมา นั่งขบคิดจนหัวแทบแตก อาศัยหลักการแพทย์กับตำรับยาที่จำได้ในหัว แล้วปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมตอนนี้ เขียนออกมาเป็นสูตรชาสมุนไพรดับร้อนหนึ่งชุด

พอเขียนสูตรเสร็จ เขาก็ล้มตัวนอน พรุ่งนี้ก็เป็นการสอบเข้ามหาวิทยาลัยแห่งชาติแล้ว เขาตัดสินใจผ่อนคลาย นอนให้เต็มอิ่มสักคืน

รุ่งขึ้น หานปิงเหยียนมาส่งอู๋เป่ยที่สนามสอบ บริเวณรอบสนามสอบปิดถนน รถเข้าไม่ได้ พวกเขาเลยต้องเดินจากระยะไกลเข้าไป

ก่อนเข้าสนามสอบ หานปิงเหยียนว่า “พี่เป่ย สู้ๆ นะคะ!”

อู๋เป่ยตอบ “ไม่ต้องห่วงครับ”

จังหวะนั้นสวีเซียวถือช่อดอกทานตะวันวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา หมอนี่ดันใส่กี่เพ้าสีแดงผ่าข้าง กับหุ่นล่ำๆ ของเขาเหมือนกี่เพ้าจะปริอยู่แล้ว

“พี่เป่ย น้องคนนี้ขออวยพรให้พี่สอบให้ฉลุย!” ว่าแล้วก็ยื่นทานตะวันให้ “ขอให้คว้าที่หนึ่งให้ได้ในทีเดียว! ครับ”

เห็นเพื่อนรักเล่นฮาจนอดขำไม่ได้ อู๋เป่ยทั้งขำทั้งซึ้ง เขารับดอกทานตะวันมาแล้วบอกว่า “รู้แล้ว ถ้าผมไม่ได้ที่หนึ่ง คงเสียแรงที่นายอุตส่าห์ทุ่มเทจริงๆ ครับ”

สวีเซียวยิ้มกว้าง “แน่นอนอยู่แล้ว!”

พอเข้าไปในสนามสอบ วิชาแรกคือภาษาจีน ตั้งแต่ความทรงจำมากมายไหลเข้ามาในหัว คะแนนภาษาจีนของอู๋เป่ยก็ดีมาก โดยเฉพาะเรียงความได้คะแนนเต็มตลอด วิชาอื่นก็แทบไม่เสียคะแนน ข้อสอบ 150 คะแนน อย่างน้อยเขาก็กวาดได้สักร้อยสี่สิบกว่าคะแนน

วันนี้พอเปิดข้อสอบ อู๋เป่ยก็ลุยเขียนทันที ตอนนี้ลายมือปากกาหมึกซึมของเขาสวยจัด หยิบตัวอักษรตัวไหนมาขยายก็เอาไปตั้งโชว์ในงานนิทรรศการศิลปะการเขียนได้เลย

อู๋เป่ยเขียนต่อเนื่องไม่หยุดมือ ประมาณนาทีที่ 50 เขาตอบครบทุกข้อแล้ว ตรวจทานหนึ่งรอบ ครบหนึ่งชั่วโมงก็ลุกไปส่งกระดาษก่อนเวลา

ออกจากสนามสอบ เขาก็ชวนหานปิงเหยียนกับสวีเซียวไปเล่นเกม สวีเซียวอาศัยการช่วยเหลือของอู๋เป่ยกวาดเงินมาก้อนหนึ่ง ซื้อบ้านหลังใหญ่ให้ครอบครัว แถมกันห้องหนึ่งไว้เป็นห้องอีสปอร์ต

สวีเซียวเชิญทั้งคู่มาบ้าน เล่นเกมแบตเทิลรอยัลด้วยกันสามคน ระหว่างนั้นยังรับเดิมพันหนึ่งเกม ฟาดกำไรไปมากกว่า 150,000บาท แน่นอนว่าเงินก้อนนี้ก็ให้สวีเซียวทั้งหมด

บ่ายสอบคณิต ครั้งนี้ข้อสอบโหดไม่น้อย นักเรียนหลายคนที่เข้าสอบเห็นโจทย์ก็อึ้ง บางคนทำไปน้ำตาไหลไป รู้สึกว่าคณิตสิบกว่าปีที่เรียนมาช่างสูญเปล่า

แม้แต่อู๋เป่ยก็ยังรู้สึกว่าไม่ง่าย แต่เขาก็ทำได้หมด ผ่านไปชั่วโมงเดียว เหลือเพียงโจทย์ข้อใหญ่ข้อสุดท้าย

ตอนนั้น นักเรียนส่วนใหญ่ทำได้เพียงครึ่งหนึ่งของข้อสอบ หมายความว่า ก่อนหมดเวลาสอบ พวกเขามีโอกาสสูงว่าจะทำไม่ครบทุกข้อ

แต่อู๋เป่ยไม่รน ทำโจทย์ข้อสุดท้ายอย่างตั้งใจ โจทย์ข้อนี้ไว้คัดคนที่มีแววเข้ามหาวิทยาลัยท็อปออกจากคนที่ไปไม่ถึง

ถ้าคนสอบมีฝีมือพอจะเรียนมหาวิทยาลัยระดับท็อปได้ เขามีโอกาสสูงที่จะทำข้อนี้ได้ ถ้าทำไม่ได้ คะแนนห่างสิบกว่าคะแนนก็พอทำให้พลาดมหาวิทยาลัยชั้นนำ

โจทย์ใหญ่ข้อสุดท้ายมี 14 คะแนน อู๋เป่ยใช้เวลาแค่ 5 นาทีแก้เสร็จ ตรวจอีกครั้งแล้วลุกไปส่งข้อสอบ การลุกส่งก่อนเวลาของเขาทำเอาหลายคนพากันกลอกตา คนอื่นเวลาแทบไม่พอ แต่หมอนี่กลับส่งก่อนเวลา มนุษย์หรือเปล่าเนี่ย!

สอบบ่ายเสร็จ ยังไม่เย็นเท่าไร อู๋เป่ยนัดโอวหยางจื้อหยวนกับหานจื้อเฉิง มาพบกันที่โรงน้ำชาแห่งหนึ่ง ทั้งสามคุยกันจนเคาะหลักการทำธุรกิจชาสมุนไพรดับร้อนเบื้องต้นลงตัว

โอวหยางจื้อหยวนเข้าพักตั้งแต่เมื่อวานก็ยังไม่ไปไหน ตลอดวันนี้ก็นั่งรอที่บ้านให้อู๋เป่ยสอบเสร็จ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน