ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2495

พอได้ยินว่าเป็นตระกูลกู้ อู๋เป่ยก็เผลอยิ้มออกมา เขาไม่พูดอะไรมาก แล้วถามว่า “พ่อทูนหัว ธุรกิจทำเงินขนาดนี้ ทำไมตระกูลกู้ถึงมอบให้ฝั่งเคอเจียเข้ามาดูแลล่ะ?”

โอวหยางจื้อหยวน: “ก็ไม่ถึงกับยกให้เคอเจียหรอก แค่มอบสิทธิ์บริหารงานในพื้นที่ เคอเจียก็ยังต้องรับของจากตระกูลกู้อยู่ดี กำไรของเคอเจียไม่ได้มาจากส่วนต่างราคา แต่มาจากจำนวนที่วางสินค้าเข้าร้านได้ เขาขายออกได้มากเท่าไร ค่าคอมมิชชันที่ตระกูลกู้ให้ก็ยิ่งมากเท่านั้น”

อู๋เป่ย: “งั้นการบริหารงานในพื้นที่คงไม่ง่ายเลยสิ”

“ใช่ ยาแห่งความสุขทำกำไรสูงมาก เลยมีพวกขายนอกระบบ ลักลอบขาย แอบเอาของไปขายข้ามเขตอยู่บ่อยๆ เรื่องพวกนี้ต้องมีคนคุมและตรวจสอบ เอาเข้าจริง ความต้องการยาแห่งความสุขในแต่ละพื้นที่ค่อนข้างคงที่ แทบไม่ผันผวน ถ้าพื้นที่หนึ่งยอดขายตกลง ก็มีแนวโน้มสูงว่าถูกแย่งตลาดไป ก็มักมีการขายนอกระบบปนอยู่ ภารกิจหลักของเคอเจียคือทำให้ตลาดเป็นระเบียบ ไม่กลายเป็นความโกลาหล”

“งั้นตระกูลกู้แบ่งให้เคอเจียเท่าไหร่?”

“น้อยก็สักสิบเปอร์เซ็นต์ ดีๆ หน่อยก็อาจถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์” โอวหยางจื้อหยวนถอนหายใจแผ่วๆ “ทั้งจงโจวมีคนใช้ยาแห่งความสุขอย่างน้อยสองล้านคน แต่ละคนจ่ายปีละ 150,000บาท ก็กลายเป็นกำไรราวสามแสนล้านบาท แค่สิบเปอร์เซ็นต์ก็ประมาณสามหมื่นล้านบาท!”

อู๋เป่ย: “ไม่น่าแปลกที่เคอเจียจะเข้ามาทำธุรกิจฝั่งนี้ ของนี่โกยเงินจริงๆ”

โอวหยางจื้อหยวนว่า: “หาเงินน่ะง่าย แต่ก็ไม่ใช่ใครจะทำได้ ต้องมีอำนาจคุมในจงโจวระดับหนึ่ง”

“พูดถึงอำนาจคุม เคอเจียดูไม่ใช่คนพื้นที่นี่นา?”

โอวหยางจื้อหยวน: “ฉันก็พูดไปแล้วว่า เคอเจียหา ‘ผู้หนุนหลัง’ เจอ ทั้งสองน่าจะเป็นพันธมิตรกัน คนๆ นี้เธอน่าจะรู้จัก เขาคุมแท็กซี่ทั้งเมืองจงโจว”

อู๋เป่ยยกคิ้ว: “ท่านเหลียงห้าเหรอ”

“ใช่ เขานั่นแหละ”

ท่านเหลียงห้า ชื่อจริงเหลียงเฉิงปี้ เขาเป็นลูกคนที่ห้าในบ้าน เดิมทีเหลียงเจียก็ทรงอิทธิพลอยู่แล้ว แถมเขายังเป็นน้องเขยของนายกเทศมนตรี ทำธุรกิจอะไรก็ยิ่งราบรื่น

อู๋เป่ยครุ่นคิด แล้วว่า: “ยาแห่งความสุขมันชิ้นปลามัน ใครๆ ก็อยากแย่ง ผมว่าพวกเราลองดูได้”

โอวหยางจื้อหยวนชะงัก: “พวกเราลอง? เสี่ยวเป่ย เธอหมายความว่าไปแย่งงานจากมือเคอเจียหรือ?”

อู๋เป่ยยิ้ม: “พ่อทูนหัวเข้าใจผิดแล้ว ผมหมายถึงแย่งชิ้นปลามันจากเหลียงเฉิงปี้ต่างหาก”

โอวหยางจื้อหยวนสะดุ้ง อุทานขึ้นว่า: “จะได้ยังไง! เหลียงเจียอิทธิพลใหญ่โต ไหนจะมีนายกเทศมนตรีหนุนอีก นี่มัน…”

อู๋เป่ย: “พ่อทูนหัววางใจ ถ้าไม่มั่นใจเต็มร้อย ผมไม่เอามาพูดหรอก เรื่องนี้ผมขอสอบถามให้ชัดเจนก่อน”

แล้วเขาหยิบมือถือขึ้นมา โทรหากู้ชิงเหลียน

“น้องรอง!” ฝั่งโน้นกู้ชิงเหลียนดีใจมาก สองวันแล้วที่อู๋เป่ยไม่ได้ติดต่อเธอ

อู๋เป่ย: “พี่สาว ได้ยินว่าพวกพี่จะร่วมมือกับเคอเจีย ให้เขาไปดูแลธุรกิจยาแห่งความสุขในจงโจว?”

กู้ชิงเหลียนแปลกใจนิด: “น้องรอง รู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”

อู๋เป่ย: “พอบอกได้ไหมว่าทำไมตระกูลกู้ถึงร่วมมือกับเคอเจีย”

กู้ชิงเหลียน: “จริงๆ ก็ไม่มีอะไรหรอก หลักๆ คือเคอเจียกับอารองของฉันมีสายสัมพันธ์ทางญาติ คงส่งผลประโยชน์มาไม่น้อย อารองฉันเลยช่วยดันให้เคอเจียได้เป็นคู่ค้า”

อู๋เป่ยยิ้ม: “งั้นไม่รู้ว่าคำของผมจะมีน้ำหนักกว่าญาติของอารองพี่ไหมนะ”

กู้ชิงเหลียนหัวเราะ “ฮิฮิ”: “น้องรอง อย่าบอกนะว่าจะลงมาทำธุรกิจจิ๊บๆ แค่นี้ ถ้ามีไอเดีย เดี๋ยวพี่หาเรื่องทำเงินก้อนใหญ่ให้ก็ได้”

อู๋เป่ย: “คือพ่อทูนหัวของผม ก่อนหน้านี้เป็นเขยที่แต่งเข้าบ้านเคอเจีย ภรรยาเก่าของเขาไปมีคนใหม่ แล้วเคอเจียก็ดึงอำนาจเขากลับไป ผมเห็นแล้วไม่สบายใจแทน เลยอยากให้เขาเข้ามาแทนเคอเจียแล้วร่วมมือกับตระกูลกู้”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน