อู๋เป่ย: ศิษย์ของเหลียนซานจงไม่ต้องใช้การทดสอบโบราณ แต่เอามาใช้กับผมคนเดียว แบบนี้แปลว่ามีคนไม่อยากให้ผมเข้าเหลียนซานจงใช่ไหมครับ?
โจวฉีฝูถอนหายใจแล้วพูดว่า: ผมสายนี้ในเหลียนซานจงไม่ค่อยรุ่ง มีบางคนได้ยินว่าพรสวรรค์ของนายดี ก็เลยไม่อยากให้นายเข้าร่วมเหลียนซานจงครับ
อู๋เป่ยหัวเราะขึ้นมาแล้วพูดว่า: หัวหน้าสำนักเก่า ไม่เข้าก็ไม่เป็นไรครับ
โจวฉีฝู: ยังไงลองก่อนเถอะครับ ถ้านายผ่าน คนพวกนี้จะหุบปากกันหมดครับ
อู๋เป่ย: ได้ครับ วันนี้ผมจะไปเลยครับ
งั้นก็ดี รีบมานะครับ
วันนั้นเอง อู๋เป่ยร่ายวิชาแฝงตัวห้าธาตุ ปรากฏตัวที่สำนักศิลปะการต่อสู้เหลียนซาน พอกลับมาถึงสำนัก เขาก็พบว่าผู้เรียนทุกคนคุกเข่าอยู่กับพื้น ขณะที่คนกลุ่มหนึ่งนั่งกร่างอยู่บนเก้าอี้กลางลานประลอง แม้แต่โจวฉีฝูก็ทำได้เพียงยืนอยู่ข้างๆ พวกเขา
คนกลุ่มนั้นมีสามชายหนึ่งหญิง อายุยังไม่มาก แต่แต่ละคนเชิดหน้าหยิ่งผยอง ทำท่าทางดูแคลน ราวกับผู้เรียนที่คุกเข่าอยู่รายรอบเป็นแค่พวกมดปลวกไร้ค่า
ชายเสื้อคลุมเหลืองคนหนึ่งพูดว่า: ผู้อาวุโสโจว เราจะรออีก 15 นาที ถ้าอู๋เป่ยมาถึงไม่ได้ การทดสอบครั้งนี้ก็ถือว่าล้มเหลว เราจะกลับไปรายงานทันทีครับ
โจวฉีฝูหน้าเครียดพูดว่า: ท่านทั้งหลาย อู๋เป่ยอยู่ห่างไปหลายร้อยลี้ ไกลจนกลับมาเร็วไม่ได้ ขอรอเขาอีกสักครู่ครับ
ชายเสื้อคลุมเหลืองพูดเสียงเรียบ: ขอโทษ เราไม่มีเวลามารอพวกกระจอกครับ
โจวฉีฝูขมวดคิ้วแล้วพูดว่า: เท่าที่ทราบ อู๋เป่ยตรัสรู้วิชาลับสามอย่างแล้ว น่าจะได้เป็นศิษย์หัวกะทิโดยตรงครับ
ชายเสื้อคลุมเหลืองพูดว่า: ว่าตรัสรู้วิชาลับสามอย่างจริงหรือไม่ เราต้องยืนยันเอง ไม่ใช่พูดอะไรก็เชื่อกันไป ในเมื่อศิษย์หัวกะทิของเหลียนซานจงมีแค่สามร้อยกว่าคน และแต่ละปีเพิ่มได้มากสุดห้าคน ทุกโควตายิ่งล้ำค่าเหลือเกินครับ
พูดจบเขาก็เหลือบดูเวลาแล้วยิ้ม: ดูท่าคงมาไม่ทัน เตรียมตัวกลับสำนักกันเถอะครับ
อู๋เป่ย: รีบอะไรกัน ผมก็มาถึงแล้วนี่ครับ?
ขณะนั้นอู๋เป่ยเดินเข้ามาทางประตูใหญ่ เห็นเขาแล้ว คนทั้งสำนักต่างเงยหน้าและยิ้มออกมา
โจวฉีฝูก็โล่งใจ พูดว่า: อู๋เป่ย คนพวกนี้คือทูตจากสำนัก จะมาทดสอบว่านายมีพรสวรรค์จริงหรือเปล่าครับ
อู๋เป่ยพูดเสียงเรียบ: งั้นก็เริ่มทดสอบเร็วๆ เลย ผมยุ่งมาก ไม่มีเวลาคุยเล่นครับ
ชายเสื้อคลุมเหลืองขมวดคิ้วแล้วพูดว่า: นายคืออู๋เป่ยใช่ไหม? นายบอกว่าเรียนวิชาลับสามอย่างแล้ว เรื่องจริงไหมครับ?
อู๋เป่ย: ไม่จริงครับ
ชายเสื้อคลุมเหลืองชะงักไป ก่อนจะหัวเราะ แล้วพูดกับผู้อาวุโสโจวว่า: ผู้อาวุโสโจว เผยไต๋แล้วล่ะ เขายอมรับเองว่าไม่จริง!
โจวฉีฝูมองอู๋เป่ย ถามอย่างจนใจว่า: เรื่องมันยังไงกันครับ?
อู๋เป่ย: บันทึกเหลียนซานบันทึกไว้สามชุดเคล็ดวิชาขั้นตอน เจ็ดอย่างศาสตร์ลับ เก้าอย่างวิชาลับ และพลังแห่งความรอบรู้สามแขนง ผมเรียนได้สี่อย่างศาสตร์ลับ เก้าอย่างวิชาลับ แล้วยังฝึกเคล็ดวิชาขั้นตอนมาอีกหนึ่งชุดครับ
ทั้งหมดนั้น เขาไปฝึกตนเองภายหลัง ยังไม่ได้บอกโจวฉีฝู
คนจากเหลียนซานจงพากันอึ้ง เขาคนเดียวเรียนได้ตั้งสิบสี่อย่าง เป็นไปได้ยังไง!
ชายเสื้อคลุมเหลืองทำหน้าตึงพูดว่า: เรื่องนี้ไม่ใช่เล่นๆ ถ้านายกล้าโม้ ฉันจะเดือดร้อนหนักแน่ครับ!
อู๋เป่ย: นี่คือผมยังไม่ตั้งใจจะฝึกนะ ไม่งั้นทั้งยี่สิบสองอย่างผมก็เรียนได้หมดครับ
พวกนั้นไม่เชื่อเลย ชายเสื้อคลุมสีน้ำเงินหัวเราะเย็นๆ แล้วพูดว่า: อย่าโม้เลย ลองแสดงวิชายุทธที่เรียนมาสิ!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
ทำไมบางตอนถึงสั้นจังครับ...
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...