ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 250

อํูเป่ยพยักหน้า: "ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง มีผู้ฝึกจากต่างดาวด้วยอย่างนั้นเหรอ?"

“ใครจะไปรู้ล่ะ อาจจะมีหรืออาจจะไม่ก็ได้ มันเป็นแค่สมมติฐาน” ติงม่อหัวเราะ “มาสิ มาดื่มกันเถอะ!”

หลังจากดื่มไวน์อีกครึ่งแก้ว ติงม่อก็ตบไหล่อู๋เป่ยทันทีก่อนจะพูดว่า "เพื่อนรัก แกเป็นคนที่น่าสนใจที่สุดเท่าที่ข้าเคยเจอมาเลย ฉันอยากจะขอเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับแกจริงๆ เลย นายคิดว่าอย่างไร"

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า: "นายเป็นถึงขั้นเซียนเทียน แต่มาคบค้ากับคนที่บรรลุแค่ขั้นเสินอย่างฉัน นายไม่กลัวว่าชื่อเสียงของนายจะเสียหายเหรอ"

ติงม่อกลอกตาของเขาตรงๆ: "ถ้านายดูถูกันก็ช่างมันเถอะ"

อู๋เป่ยยิ้ม "ฮ่าฮ่า" และพูดว่า "เลิกพูดไร้สาระเถอะ ถ้าจะมาร่วมเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันก็รีบๆ เถอะ ฉันจะได้ดื่มต่อ"

ติงม่อก็หัวเราะออกมา จากนั้นทั้งสองก็มาที่ระเบียง ก่อนจะจุดธูปเทียนบูชาพระจันทร์ บูชาท้องฟ้า โลก พระอาทิตย์ จากนั้นก็คำนับซึ่งกันและกัน ก่อนจะกลายเป็นพี่น้องต่างนามสกุล โดยติงม่อเป็นพี่และอู๋เป่ยเป็นน้อง

"พี่ใหญ่"

ติงม่อกล่าว "น้องสาม แกเรียกฉันผิดแล้ว ต้องเรียกว่าพี่สองสิ"

อู่เป่ยตกตะลึง: "นี่พี่ชอบเลขสองขนาดนั้นเลยหรืออย่างไร"

ติงม่อเตะเขาด้วยความโกรธ แต่อู๋เป่ยก็หลบทัน ก่อนจะพูดว่า "นายน่ะสิ ฉันยังมีพี่น้องร่วมสาบานเป็นพี่คนโตอีกคนอยู่ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วฉันก็ต้องเป็นพี่รอง ดังนั้นนายก็จะเป็นน้องสามโดยปริยาย"

อู๋เป่ยพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง: "อย่างนั้นคนที่พี่เคยนับเป็นพี่น้องร่วมสาบานก่อนหน้านี้ก็ต้องเป็นพี่ใหญ่ของผมด้วยอย่างนั้นเหรอ"

ติงม่อพูดด้วยรอยยิ้ม: "ถ้าแกได้เจอพี่ใหญ่ละก็ แกจะต้องชอบใจเขามากแน่ๆ เขาก็เป็นคนน่าสนใจพอๆ กันกับแกนี่แหละ"

อู๋เป่ยเริ่มสนใจ: "เขาคือใครกันนะ?"

ติงม่อ: "ฐานการฝึกฝนของพี่ใหญ่สูงกว่าของฉันมาก และเขาอยู่ในขั้นเซียนแล้ว แต่ในปัจจุบันเขาอาศัยอยู่ในคุนหลุน ไม่ได้ออกมาให้เจอตัวง่ายๆ หรอก"

อู๋เป่ยได้ยินชื่อคุนหลุนนี้อีกครั้ง ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะถามว่า "คุนหลุนนี้อยู่ที่ไหนเหรอ"

ติงม่อกล่าวว่า: "หนึ่งในแดนพับที่มีไม่กี่แห่งบนโลก คนภายนอกเรียกที่นั่นว่าคุนหลุน และคนในมักเรียกมันว่า 'ดินแดนแห่งเซียน'

อู่เป่ยตกใจ: "ดินแดนแห่งเซียนอย่างนั้นเหรอ แสดงว่าที่นั่นต้องใหญ่มากเลยสินะ?

ติงม่อพยักหน้า: "ใช่ มันใหญ่มาก ใหญ่กว่าโลกของเรามาก และเป็นซากปรักหักพังที่ เซียนกั๋วหมิงทิ้งไว้ให้ แต่ฉันไม่เคยไปที่นั่นนะ ฉันแค่ได้ยินพี่ใหญ่ของฉันพูดถึงก่อนหน้านี้ก็เท่านั้น"

อู่เป่ย: "พี่ใหญ่ของพี่ฝึกอยู่ที่คุนหลุนหรือเปล่า"

"พี่ใหญ่ของฉันได้เข้าไปอยู่ที่วังอวี้หูแห่งคุนหลุน และไปเป็นศิษย์ที่นั่น ว่ากันว่าเขามีสถานะค่อนข้างดีเลยล่ะ"

อู๋เป่ย: "ถ้าอย่างนั้น ที่คุนหลุนก็มีผู้แข็งแกร่งขั้นเซียนเทียนอย่างนั้นเหรอ?"

ติงม่อส่ายหัว: "จะเป็นไปได้อย่างไร! ไม่มีผู้แข็งแกร่งขั้นเซียนเทียนในที่นั้นมานานแล้ว ดินแดนเซียนนั้นมันเป็นดินแดนที่ใหญ่มาก มีดินแดนใหญ่สี่ดินแดน และดินแดนเล็กๆ อีกยี่สิบดินแดน อีกอย่างดินแดนที่ว่าก็เป็นดินแดนที่ยิ่งใกญ่ที่สุดอีกด้วย"

อู่เป่ย: "ที่คุนหลุนต้องมีคนอยากเป็นเซียนมากแน่ๆ"

ติงม่อส่ายหัว: "จริง ๆ แล้วในโลกของดินแดนแห่งเซียน แน่นอนว่าเซียนนั้นมีอิทธิพลมากมาย ก็ดินแดนแห่งเซียนนี่นา มันถือเป็นการดำรงอยู่อันดับต้น ๆ ของพลังทั้งหมดเลยก็ว่าได้ น้องรัก ด้วยความถนัดของ ความสามารถของแก อีกหน่อยแกต้องคนใหญ่คนโตที่นั่นอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่พูดว่า "ผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะสามารถบรรลุเข้าขั้นเซียนได้"

ติงม่อ: "มีคนไม่มากนักในดินแดนแห่งเซียน หลังจากบรรลุขั้นเวียนเทียนแล้ว ก็จะสามารถเข้าสู่ ดินแดนแห่งเซียนได้โดยปริยาย ประชากรของดินแดนแห่งเซียนล้วนแล้วแต่เป็นลูกหลานของผู้แข็งแกร่งขั้นเซียนทั้งนั้น พวกเขาอยู่สืบทอดกันมาเป็นหมื่นๆ ปี ตอนนี้มีประชากรกว่าล้านล้านแล้ว"