ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2516

อู๋เป่ยพอเข้ามาก็สังเกตเห็นชายคนนี้ทันที เขารู้สึกว่ากลิ่นอายของคนๆ นี้คล้ายกับพวกที่อยู่ข้างนอกครู่ก่อน พอได้ยินอีกฝ่ายพูดเหน็บแนมใส่ เขาพูดเรียบๆ ว่า “พวกฟูซังน่ะ ไม่ใช่แค่ประเทศเล็ก ตัวก็เล็ก ใจก็แคบอีกต่างหาก”

ได้ยินดังนั้น เซิงโง่วหลางผุดลุกขึ้นทันที ตวาดเสียงเย็นว่า “อวดดีนัก!”

ท่านฟางผิงไห่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ชายคนนี้คือยอดฝีมือ “วิชากังโยวดาว” จากประเทศฟูซัง ชื่อว่าเซิงโง่วหลาง เขาเคยมีความเกี่ยวข้องกับท่านฟางผิงไห่อยู่บ้าง ทั้งสองฝ่ายก็เป็นแขกเหมือนกัน เขารีบพูดว่า “ทั้งสองท่านใจเย็นๆ”

อู๋เป่ยประสานมือคำนับ พูดว่า “อาวุโสฟางครับ ผมกับคนคนนี้ไม่เคยรู้จักกัน เขาพูดเหน็บแนมยกยอปนดูถูกผม ผมทนไม่ไหวครับ”

แล้วเขาชี้หน้าอีกฝ่าย พูดว่า “ถ้าแน่จริง ก็ออกมาวัดกันสองสามกระบวนท่า ถ้าผมแพ้ จะพูดด่าผมยังไงก็เชิญ แต่ถ้าแกแพ้ ก็ต้องคุกเข่ากราบขอโทษฉัน!”

เซิงโง่วหลางนั้นเป็นมืออันดับสองของสายวิชากังโยวดาว ตลอดชีวิตโค่นผู้แข็งแกร่งมาไม่ถ้วน พอเห็นอู๋เป่ยหนุ่มแน่นจะท้าสู้ เขาหัวเราะเย็น “อยากตายหรือ งั้นข้าจะสนองให้!”

เห็นท่าจะลงไม้ลงมือ ท่านฟางผิงไห่ถอนใจเบาๆ พูดว่า “พวกเราต่างก็คนในยุทธภพ จะสู้กัน ข้าไม่ห้าม แต่หวังว่าทั้งสองจะยั้งมือ อย่าให้ถึงตาย”

คนรอบๆ ถอยออกทันที ปล่อยให้ตรงกลางเป็นที่ว่างกว้าง

เซิงโง่วหลางประสานฝ่ามือไขว้กัน เท้าซ้ายอยู่หน้า เท้าขวาอยู่หลัง ตั้งท่าเริ่มของวิชากังโยวดาว

อู๋เป่ยเอามือไพล่หลัง หัวเราะเยาะว่า “อะไรของแก ไร้สาระสิ้นดี!”

เซิงโง่วหลางไม่โกรธ ปลายเท้าเกาะพื้นแน่น ก่อนจะไถลตัวไปด้านข้างหลายเมตร ต่อยหมัดพุ่งตรงเข้าหน้าอก อู๋เป่ยก็ขยับ ปล่อยหมัดเบาๆ หมัดของเขาแม้ออกทีหลังแต่ถึงก่อน กระแทกเข้าท้องของเซิงโง่วหลาง

ปึ้ก!

กระดูกสันหลังส่วนเอวของเซิงโง่วหลางดันทะลุผิวหนัง ลำไส้ถูกอัดจนป่นเป็นท่อนๆ ทรุดนั่งกองกับพื้นทันที หน้าซีดเผือด เขามีวิชาฆ่าคนร้ายกาจ แต่พอเจออู๋เป่ย กลับไม่มีโอกาสได้โชว์เลย!

อู๋เป่ยชนะด้วยหมัดเดียว พูดเย็นๆ ว่า “ฝีมือแมวสามขาแบบนี้ ยังกล้าพูดเหยียดคนอื่นอีกหรือ?”

เซิงโง่วหลางทั้งโกรธทั้งแค้น ตะโกนว่า “ไอ้ชาติชั่ว! อาจารย์ของข้าจะไม่ปล่อยแกไว้!”

อู๋เป่ยว่า “ผมพร้อมเสมอครับ แกแพ้แล้ว ตามที่ตกลง ต้องคุกเข่ากราบขอโทษผม”

มีคนพูดขึ้นว่า “คุณชายอู๋ เขาอัมพาตไปแล้ว เกรงว่าจะคุกเข่าไม่ได้”

อู๋เป่ยพูดเรียบๆ ว่า “ถึงจะอัมพาต แต่ก็ยังคุกเข่าได้” ว่าแล้วก็เดินไปเตะเข้าตัวเซิงโง่วหลางหนึ่งที อีกฝ่ายรู้สึกได้ว่ามีพลังสายหนึ่งไหลเข้าสู่ขา แล้วก็ลุกขึ้นยืนได้จริงๆ

เซิงโง่วหลางทั้งตกใจทั้งหวาด ขบฟันแน่น ก่อนจะทรุดคุกเข่าลงต่อหน้าอู๋เป่ย แต่ยังไม่ทันได้กล่าวขอโทษ ก็มีประกายดาบวาบผ่าน จากนั้นศีรษะของเซิงโง่วหลางก็ปลิวหลุด พุ่งเลือดสดกระจาย

ภาพนั้นทำให้ทุกคนตกใจ หันไปมองด้านหลังของเซิงโง่วหลางพร้อมกัน

ขณะนั้น มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งรวบผมไว้แน่น คาดดาบซามูไรที่เอว ยืนอยู่ตรงนั้น ระยะห่างจากเซิงโง่วหลางราวเจ็ดถึงแปดเมตร ตั้งแต่ต้นจนจบ นอกจากอู๋เป่ย ไม่มีใครทันเห็นว่าเขาลงมืออย่างไร

เด็กหนุ่มคนนั้นอายุพอๆ กับอู๋เป่ย เห็นศพของเซิงโง่วหลางร่วงลงกับพื้น ก็พูดเรียบๆ ว่า “ไอ้ขยะ อยู่ไปก็เปลืองอากาศ”

คนตระกูลฟางหน้าตาเคร่งเครียด ท่านฟางผิงไห่พูดเสียงเข้มว่า “เจ้าเป็นใคร กล้ามาฆ่าคนในคฤหาสน์ฟาง ยังเห็นหัวข้าอยู่ไหม?”

เด็กหนุ่มยิ้มกว้าง พูดว่า “ข้าจะฆ่าก็ฆ่า ไม่มีใครหยุดได้”

แล้วเขาโอบดาบซามูไรไว้แนบอก ยิ้มๆ ถามท่านฟางผิงไห่ว่า “ไอ้แก่ ได้ยินมาว่าเจ้ามีสมบัติล้ำค่า เอามาให้ข้าดูหน่อย”

อู๋เป่ยฉุกคิดขึ้นมา หรือว่าเด็กหนุ่มคนนี้คือคนที่พวกนินจาส่งมา?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน