ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2517

เขาหันไปมองท่านฟางผิงไห่อีกครั้ง “ไอ้แก่ ยังไม่ตัดสินใจอีกหรือไง?”

ท่านฟางผิงไห่สูดลมหายใจลึก แล้วจู่ๆ ก็ชกขึ้นกลางอากาศ เงาหมัดสายหนึ่งฉีกอากาศดังหวีด พุ่งกระแทกใส่ซิงกุ่ยหลง

อีกฝ่ายยังคงยิ้ม ร่างไม่ไหวติง พอเงาหมัดกระแทกใส่ เขากลับหายวับไป แล้วปรากฏตัวขึ้นห่างออกไปหลายเมตร เห็นชัดว่าเขาเชี่ยวชาญวิชาลับการเคลื่อนย้ายพริบตา กระบวนท่าธรรมดาแทบทำอะไรเขาไม่ได้

ฟิ้ว!

ทันใดนั้น แสงสังหารเส้นยาววาบไปทั่วโถง ศีรษะสามลูกหลุดกระเด็นตกพื้น ผู้ตายทั้งหมดเป็นญาติของท่านฟางผิงไห่ หนึ่งในนั้นยังเป็นหลานชายของเขาด้วย!

“ข้าจะสู้ตายกับเจ้า!” ดวงตาท่านฟางผิงไห่แดงก่ำ ผลักคนที่ขวางอยู่แล้วพุ่งเข้าใส่ซิงกุ่ยหลง

“อาวุโสฟาง ให้ผมออกไปลองมือกับมันเถอะ” จู่ๆ อู๋เป่ยก้าวออกมา

พออู๋เป่ยยอมลงมือ ทุกคนก็โล่งอกไปหน่อย ในเมื่อเขาเคยมีผลงานปราบยอดฝีมือแห่งฟูซังมาแล้ว บางทีเขาอาจเอาชนะหนุ่มประหลาดตรงหน้าคนนี้ได้

ซิงกุ่ยหลงยิ้มมองสำรวจอู๋เป่ยแล้วว่า “เดิมทีผมอยากเก็บคุณไว้ฆ่าเป็นคนสุดท้าย แต่ไหนๆ คุณอยากตายไว ผมก็ไม่ขัด”

อู๋เป่ยหัวเราะเย็น “เจ้าก็แค่ชักดาบไวหน่อย กับก้าวย่างคล่องแคล่วหน่อย เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรน่าทึ่งหรอก”

ซิงกุ่ยหลงชะงัก แล้วหัวเราะลั่น “แค่ไวหน่อยงั้นหรือ? หรือว่าเจ้ามองทันว่าผมชักดาบยังไง?”

อู๋เป่ยพูดเรียบๆ “เจ้าไม่ได้ชักดาบเลย เจ้าใช้วิชาร่างแฝดขั้นที่สองต่างหาก ผมพูดผิดไหม?”

พอคำนี้หลุดปาก สีหน้าซิงกุ่ยหลงก็เปลี่ยนในพริบตา เสียงเขาแหลมบาดหู “เจ้าถึงกับรู้เรื่องร่างแฝดขั้นที่สอง!”

อู๋เป่ยทำหน้าดูแคลน “ร่างแฝดขั้นที่สอง ก็เป็นแค่วิชาลับชั้นต่ำ ไม่ใช่ความลับอะไร ทำไมผมจะรู้ไม่ได้”

ซิงกุ่ยหลงหรี่ตา “เจ้าปากดีนัก แต่ก็ไร้ค่า!”

สิ้นเสียง เขาหายวับไป แล้วแสงสังหารพุ่งวาบมาปรากฏขึ้นด้านหลังลำคอของอู๋เป่ย

ทว่าแสงสังหารนั้นฟาดพลาด อู๋เป่ยก็หายตัวไปเช่นกัน แล้วทันใดนั้นมีมือหนึ่งข้างทะลุออกมาจากอากาศ คว้าไปข้างหน้า จับเข้าที่ลำคอของคนๆ หนึ่ง จากนั้นทั้งสองก็ปรากฏตัวพร้อมกันห่างออกไปหลายเมตร

เห็นได้ชัดว่าลำคอของซิงกุ่ยหลงถูกอู๋เป่ยบีบ เขาหน้าถอดสี ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและหวาดกลัว

อู๋เป่ยหน้าไร้อารมณ์ ออกแรงที่มือเบาๆ ดาบซามูไรที่กุมไว้ร่วงกระแทกพื้น หมดสิ้นเรี่ยวแรงจะต่อต้าน

“ยอดฝีมือหนุ่มอันดับหนึ่งของฟูซัง ก็แค่นี้เอง” อู๋เป่ยกล่าวเสียงเย็น

“ปล่อยผม” ซิงกุ่ยหลงกัดฟันพูด แม้ถูกจับก็ยังหยิ่งผยอง

กร๊อบ! อู๋เป่ยหักคอเขาทันที แล้วโยนร่างลงกับพื้น

ร่างซิงกุ่ยหลงขยับไม่ได้ ดวงตาเอ่อด้วยน้ำตา จ้องอู๋เป่ยด้วยแววอาฆาตแค้นสุดขีด

“ทำลายยอดเยาวชนของฟูซังของพวกเรา เจ้าน่ะสมควรตายพันครั้ง!” ตอนนั้นเอง นินจาในชุดสีเงินคนหนึ่งปรากฏที่หน้าประตู พอเขามา อู๋เป่ยก็รู้ทันทีว่า คนนี้คือเป้าหมายที่ตงหวางหมายจะเล่นงาน—นินจาเจ็ดดาว!

อู๋เป่ยมองไปถาม “ม่านพลังฝั่งโน้น เป็นฝีมือเจ้าใช่ไหม?”

นินจาเจ็ดดาวเผยให้เห็นเพียงดวงตาคู่เดียว เขาหัวเราะเหี้ยม “ผมใช้อาวุธเวทย์มนตร์ชิ้นหนึ่ง แยกพื้นที่นั้นออกจากโลกภายนอก คนข้างในจะออกมาไม่ได้จนกว่าจะสว่าง เจ้าหนู คิดว่ามาคนเดียวจะเปลี่ยนสถานการณ์ได้รึ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน