ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2525

ต่อมา หานปิงเหยียนก็จูงอู๋เป่ยไปเปลี่ยนชุดใหม่ แล้วสองครอบครัวก็ขับรถมุ่งหน้าไปงานเลี้ยงที่โรงแรมเทียนหลง

โรงแรมเทียนหลงเป็นธุรกิจของเหยียนเหลิ่งสือ เมื่อเขาได้ยินว่าอู๋ต้าซิงจะจัดงานฉลอง ก็สั่งให้เคลียร์ชั้นสามของโรงแรมไว้ทั้งหมด เพื่อรับรองแขกของบ้านอู๋

เวลานั้น ชั้นสามของโรงแรม ห้องวีไอพีห้องใหญ่สุดนั่งกันแน่น ห้องนี้มีโต๊ะใหญ่สามโต๊ะ แต่ละโต๊ะนั่งได้ราวสี่สิบถึงห้าสิบคน

ในบรรดาคนที่มา มีหลายคนที่อู๋เป่ยไม่รู้จัก แต่ทุกคนพากันลุกขึ้นทักอู๋ต้าซิง บางคนเรียกเขาว่า “พี่อู๋” บางคนเรียก “ลุงอู๋” หรือ “อาจารย์” ทั้งหมดเป็นเพื่อนที่อู๋ต้าซิงรู้จักจากการทำงาน

เห็นได้ชัดว่าหลายคนยังไม่เคยเจออู๋เป่ย แต่ละคนก็หยิบซองแดงเล็กใหญ่หลากหลายแบบ ยัดใส่มืออู๋เป่ย

“เสี่ยวเป่ย สู้ ๆ นะ ต่อไปเป็นข้าราชการใหญ่ ให้จงโจวเราได้เชิดหน้าชูตา!”

“หลานชายคนโต เงินไม่มาก อย่าถือสา เอาไว้เป็นค่าใช้จ่ายตอนอยู่โรงเรียน เธอเก่งกว่าเรา ๆ ทุกคน หวังว่าอนาคตจะรุ่งโรจน์ กลายเป็นคนมีหน้ามีตา!”

อู๋เป่ยรับซองแดงไปไม่นานก็ได้มาเป็นสิบ ๆ ซอง เล็กบ้างใหญ่บ้าง บางซองก็ราว 1,000-1,500 บาท บางซองมากกว่า 5,000 บาท คนพวกนี้เป็นคนขับแท็กซี่ธรรมดา รายได้ไม่สูง หาเช้ากินค่ำ แต่ดวงตาทุกคนเต็มไปด้วยคำอวยพร อู๋เป่ยเป็นลูกคนขับแท็กซี่ พูดได้ว่าเหมือนเป็น “คนบ้านเดียวกัน” กับพวกเขา อู๋เป่ยกลายเป็นที่หนึ่งของมณฑลเจียงหนานในการสอบเข้ามหาวิทยาลัย พวกเขาก็ภูมิใจไปด้วย แม้เวลาผ่านไปอีกหลายปี ก็ยังพูดกับคนรอบตัวได้ว่า ลูกชายของเพื่อนฉัน ตอนนั้นสอบได้ที่หนึ่งของมณฑลเจียงหนาน สอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง!

อู๋เป่ยเพิ่งเก็บซองแดงเสร็จ ก็มีคนอีกกลุ่มหลั่งไหลเข้ามา บางคนรู้จัก บางคนไม่รู้จัก ครอบครัวของคุณป้ามาแล้ว ทั้งเพื่อนบ้านเก่า เพื่อนบ้านปัจจุบัน แม้แต่ครูและเพื่อนสมัยมัธยมต้นของอู๋เป่ยก็มาไม่น้อย

ทุกคนทั้งอวยพรอู๋เป่ย ทั้งยื่นซองแดงให้ไม่ขาด

อู๋เป่ยก็จนใจ ซองแดงเป็นน้ำใจของคน เขาไม่กล้าปฏิเสธ

ซองแดงจากคุณป้าใหญ่สุด ข้างในมีถึง 100,000 บาทเต็ม ๆ

ต่อมาจึงเป็นครูและเพื่อนสมัยมัธยมปลายของอู๋เป่ย แม้แต่ผู้บริหารโรงเรียนก็มาไม่น้อย และต่างก็ยื่นซองแดงให้อู๋เป่ยเหมือนกัน

คนที่มาร่วมแสดงความยินดีเกินสองร้อยคนแล้ว ห้องใหญ่ไม่พอ ต้องจัดห้องอื่นเพิ่ม ท้ายที่สุด ครอบครัวของอู๋เฉียงก็มาด้วย แน่นอนว่าคุณย่าก็อยู่ในกลุ่มนั้น นั่งกับญาติคนอื่น ๆ

อู๋เฉียงเคี้ยวเมล็ดทานตะวันไป ทำปากเบี้ยวไป พลางพูดว่า “เชอะ ก็แค่สอบได้ที่หนึ่งในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยนี่เอง คนไม่รู้คงคิดว่าเขาได้เป็นข้าราชการใหญ่แล้วมั้ง!”

ภรรยาอู๋เฉียงก็เสริม “นั่นสิ แค่สอบเข้ามหาวิทยาลัย ทำซะเอิกเกริก ต้องเสียเงินเท่าไหร่เนี่ย!”

คุณย่ากวาดตาไปมา เห็นบนโต๊ะมีบุหรี่ดี ๆ หลายห่อ ก็รีบคว้าใส่กระเป๋าตัวเอง แล้วสั่งให้พนักงานเอาบุหรี่มาเพิ่ม สำหรับหลานชายอย่างอู๋เป่ย เธอไม่ได้ใส่ใจนัก

อู๋ต้าซิงแวะมาทักทายอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ไปต้อนรับแขกคนอื่นต่อ

คนมาเยอะ เหยียนเหลิ่งสือจึงมาด้วยตัวเอง ช่วยอู๋ต้าซิงดูแลแขก

คืนนั้นทั้งชั้นของโรงแรมคึกคักสุด ๆ อู๋เป่ยกลายเป็นศูนย์กลางความสนใจของทุกคน

ในเวลาเดียวกัน ห้องวีไอพีหรูหราบนชั้นสองของโรงแรมก็มีงานฉลองอีกงาน เจ้าภาพคือ น้องชายของผู้บริหารเมืองจงโจว หวงซาง ที่ผู้คนเรียกกันว่า นายท่านรองหวง ลูกชายของหวงซางปีนี้สอบได้ดีเหมือนกัน คะแนนรวม 545 สามารถสมัครมหาวิทยาลัยชั้นนำได้

ในฐานะน้องชายของผู้บริหารเมือง นายท่านหวง จึงมีคนมาร่วมแสดงความยินดีมากเช่นกัน แม้จะไม่ถึงหลายร้อยให้เว่อร์ขนาดนั้น แต่ว่าห้องรับแขกก็แน่นไปด้วยคนราวแปดถึงเก้าสิบคน

แน่นอนว่าคนที่มาร่วมฉลองล้วนมีฐานะหรือมีอิทธิพล ซองแดงที่ให้แก่คุณชายใหญ่บ้านหวง น้อยสุดก็ราว 40,000-50,000 บาท หวงซางแสดงสีหน้าภาคภูมิใจอยู่ตลอด ท้ายที่สุด บ้านหวงจะมีลูกที่ทำคะแนนได้ดี ถือว่าไม่ง่ายเลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน