ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2530

อีเม่ยถามว่า “พวกคุณทำไมต้องหาคนเยอะขนาดนี้ ถึงจะคัดเลือกสาวงาม ก็ไม่น่าจะมาถึงคิวฉันหรอกนะคะ?”

อู๋เป่ยหัวเราะแล้วพูดว่า “เรื่องคัดเลือกสาวงามเป็นข่าวลือครับ จริงๆ เราอยากเลือกสาวสวยมาทำงานเป็นนางแบบให้บริษัท แต่ตอนนี้ยกเลิกแผนไปแล้วครับ”

ต่อมาเขาหันไปบอกหวงเหยียนหลางว่า “ให้สาวๆ คนละหนึ่งหมื่นหยวนเป็นค่าตอบแทน แล้วจัดคนไปส่งพวกเธอกลับบ้าน”

หวงเหยียนหลางรีบตอบว่า “ครับ”

หวงเหยียนหลางออกไปแล้ว อีเม่ยถามด้วยความตกใจ “เขาไม่ใช่ผู้นำเมืองถิ่นเหรอ ทำไมคุณถึงสั่งเขาได้คะ?”

อู๋เป่ยว่า “ผมเพิ่งรักษาลูกสาวของเขาหาย ตอนนี้เขาเกรงใจผมมากครับ”

อีเม่ยชื่นชม “ที่แท้คุณก็มีวิชาแพทย์นี่เองค่ะ”

อู๋เป่ยว่า “อีเม่ย เดี๋ยวผมไปส่งเธอกลับบ้านนะครับ”

อีเม่ยพยักหน้าเบาๆ “ขอบคุณค่ะ”

อู๋เป่ยจึงขับรถธรรมดาคันหนึ่งออกมาจากโรงรถของหวงเหยียนหลาง พาอีเม่ยกลับบ้าน

พออู๋เป่ยขับมาตามที่อยู่ที่อีเม่ยให้ไว้ มาถึงหน้าบ้านพักตากอากาศบนยอดเขาหลังหนึ่ง เขาอดหัวเราะไม่ได้ “ว้าว บ้านเธอรวยขนาดนี้”

อีเม่ยว่า “พ่อฉันเป็นทั้งกรรมการผู้จัดการใหญ่และประธานกรรมการของบริษัทวิศวกรรมจงหยวนค่ะ”

บริษัทวิศวกรรมจงหยวน เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ที่รับเหมางานวิศวกรรมและผลิตเครื่องจักรงานวิศวกรรม รายได้ปีที่แล้วเกินหนึ่งแสนล้านหยวน กำไรเกือบสองหมื่นล้านหยวน มูลค่าบริษัทรวมใกล้แตะหนึ่งแสนล้านหยวน

อู๋เป่ยว่า “ผมรู้จักบริษัทวิศวกรรมจงหยวนครับ เป็นหนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดของจงโจว”

อีเม่ยว่า “จะมีประโยชน์อะไร กำไรต่อปีแค่สองหมื่นล้านหยวน ยังสู้เปิดบริษัทแท็กซี่ไม่ได้เลยค่ะ”

อู๋เป่ยว่า “พวกคุณก็รับเหมาอยู่แล้วนี่ครับ เดี๋ยวผมจะบอกผู้นำเมืองถิ่นหวงเหยียนหลาง ให้แบ่งงานในจงโจวบางส่วนให้พวกคุณ”

อีเม่ยตาโต “จริงเหรอคะ? พ่อฉันก็ได้งานบ้าง แต่ส่วนใหญ่เป็นงานช่วง กำไรจำกัด ถ้าคุณช่วยให้พ่อฉันได้งานใหญ่ๆ ก็ทำกำไรเป็นพันล้านหยวนได้ไม่ยากค่ะ”

ขณะนั้นประตูคฤหาสน์เปิดออก ชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนเล็กน้อยเดินออกมา เขายิ้มถามว่า “อีเม่ยกลับมาแล้ว นี่เพื่อนลูกเหรอ?”

อีเม่ยยิ้ม “พ่อคะ นี่คือผู้สอบอันดับหนึ่งของการสอบเข้ามหาวิทยาลัยแห่งชาติของมณฑลเจียงหนาน อู๋เป่ย เขาก็สมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสินจิงด้วยค่ะ”

พ่อของอีเม่ยชื่ออีฟู่กั๋ว ระดับการศึกษาทางวิชาการไม่สูง แต่รักการอ่าน และชอบเด็กที่เรียนดีขยันตั้งใจ พอได้ยินว่าอู๋เป่ยคือผู้สอบอันดับหนึ่งของมณฑล เขาจึงยิ้มพูดว่า “ที่แท้เป็นหนุ่มผู้สอบอันดับหนึ่ง เชิญเข้าบ้านมานั่งเลยครับ”

อู๋เป่ยเดิมทีไม่คิดจะเข้าไปนั่ง แต่ความใจดีต้อนรับของอีฟู่กั๋วทำให้เขาปฏิเสธไม่ลง จึงเข้าไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น

คนรับใช้ยกชาเข้ามา อีฟู่กั๋วพูดว่า “น้องอู๋เป่ย เธอคือความภาคภูมิใจของพวกเราชาวจงโจว เธอเป็นทั้งเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนสนิทของอีเม่ย ต่อไปมีปัญหาอะไรก็บอกลุงได้ ลุงจะช่วยจัดการให้หมดครับ”

อีเม่ยกลอกตา “พ่อคะ ผู้นำเมืองถิ่นหวงเหยียนหลางยังให้เกียรติเขาเลย พ่อยังจะบอกว่าจะช่วยเขาอีกเหรอคะ”

อีฟู่กั๋วชะงักไป งงอยู่ครู่หนึ่ง

อู๋เป่ยยิ้ม “ลุงอีฟู่กั๋ว จริงๆ แล้วผมมีเรื่องอยากให้ลุงช่วยครับ”

อีฟู่กั๋วยิ้ม “ว่ามาเลย ขอแค่ลุงทำได้ ลุงช่วยแน่นอนครับ”

อู๋เป่ยว่า “บริษัทของลุงน่าจะถนัดงานถนนและสะพานใช่ไหมครับ?”

อีฟู่กั๋วพยักหน้า “อืม งานสะพานและงานอุโมงค์ของเราอยู่ในระดับแถวหน้าของโลกเลย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน