ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2529

อู๋เป่ยกลั้นไม่อยู่จึงถามว่า “ความลับอะไร?”

“ไม่ทราบครับ ซือจวินไม่ได้บอกผม”

“คุณจะหาตัวเธออย่างไร?”

เหนียนเฟิงสือ: “หญิงคนนั้นต้องเกิดในฤดูใบไม้ผลิ เวลา ‘ยามจื่อ’ (ราวเที่ยงคืน) อายุระหว่าง 18 ถึง 20 ปีครับ”

“นอกจากนั้น ยังมีเงื่อนไขอื่นไหม?”

เหนียนเฟิงสือ: “ผู้บำเพ็ญหญิงคนนี้มีกลิ่นหอมประหลาดติดกาย ต่อให้เกิดใหม่ กลิ่นนั้นก็ยังอยู่ครับ”

อู๋เป่ย: “ดังนั้นคุณจะใช้กลิ่นกายไว้ดูว่าใครเป็นผู้บำเพ็ญหญิงที่เกิดใหม่ใช่ไหม?”

เหนียนเฟิงสือพยักหน้า: “ครับ ผมวางแผนไว้แบบนั้นจริงๆ”

อู๋เป่ยโบกมือบอกว่า “ไปได้แล้ว”

เหนียนเฟิงสือยกมือคารวะ: “ขอบคุณคุณชายอู๋”

ไม่นานหลังเหนียนเฟิงสือไป หวงเหยียนหลางก็เข็นรถเข็นพาเด็กสาวคนหนึ่งมา เด็กสาวอายุราว 13-14 ปี สีหน้าซีดเหลืองเหมือนขี้ผึ้ง ไม่มีเลือดฝาด เส้นผมหยาบกระด้างราวเชือกปอไร้ความเงา ใต้ผิวยังมีจุดเลือดออกมากมาย แวบแรกที่เห็น อู๋เป่ยนึกถึงศพ เพราะหน้าตาแบบนั้นมีแค่คนตายเท่านั้น

หวงเหยียนหลาง: “ท่าน ลูกสาวของผมป่วยเป็นโรคประหลาดมาไม่ถึงปี ไม่กินไม่ดื่ม พอหลับก็จะกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว เธอบอกว่าในฝันมีคนไล่ฆ่า พอจับได้ก็ทรมานสารพัด ความทรมานนั้นราวกับเป็นเรื่องจริง ต่อมาเธอกลัวการนอน และค่อยๆ กลายเป็นคิดสั้น หลายครั้งที่พยายามจบชีวิต โชคดีที่ช่วยไว้ทันครับ”

อู๋เป่ยยืนตรงหน้าเด็กสาว รู้สึกได้ว่าแววตาเธอว่างเปล่าไร้ประกาย

เขาถามว่า “เธอชื่ออะไร?”

แต่เด็กสาวไม่ตอบเลย จิตสำนึกของเธอเหมือนปิดกั้นตัวเอง เป็นกลไกป้องกันตัวเอง

หวงเหยียนหลางถอนหายใจแล้วพูดว่า “เธอไม่ได้ยินเสียงภายนอก จะมีสติเป็นครั้งคราวเท่านั้นครับ”

อู๋เป่ยจับชีพจรตรวจอยู่ครู่หนึ่งแล้วบอกว่า “เธอถูกปีศาจฝันร้ายรุกราน”

หวงเหยียนหลางสะดุ้งตกใจ: “ปีศาจฝันร้ายคืออะไรครับ?”

“สิ่งชนิดหนึ่งที่เข้าไปอาศัยอยู่ในความฝันของคนอื่นได้ มันเติบโตด้วยการกลืนกินความหวาดกลัวของเจ้าของร่าง ยิ่งเจ้าของร่างหวาดกลัวมาก มันยิ่งแข็งแกร่งขึ้น เมื่อแข็งแกร่งถึงระดับหนึ่งก็จะควบคุมเจตจำนงของเจ้าของร่าง และสุดท้ายยึดร่างแทน”

เขาหยุดไปครู่หนึ่งก่อนพูดต่อว่า “เอาง่ายๆ ปีศาจฝันร้ายคือไสยเวทชั่วร้าย บางคนพลังยุทธ์ไม่สูง แต่ยังอยากเกิดใหม่ใช้ชีวิตอีกครั้ง จึงหลอมตนเองให้กลายเป็นปีศาจฝันร้าย พอมีโอกาส มันก็จะเข้าไปอาศัยอยู่ในความฝันของคนอื่น แล้วค่อยๆ ครอบครองร่างของฝ่ายนั้น”

หวงเหยียนหลางฟังแล้วทั้งกลัวทั้งโกรธ: “เจ้าปีศาจฝันร้ายบ้าบอนี่ทำร้ายลูกสาวผมหนักหนา ผมจะไม่ปล่อยมันไว้!”

แล้วเขาทรุดฮวบคุกเข่าลงด้วยเสียง “ตุ้บ” วิงวอนว่า “ท่าน ได้โปรดช่วยลูกสาวผมด้วย ขอแค่ช่วยเธอได้ ต่อให้ท่านสั่งให้ผมตาย ผมก็ยอมโดยไม่ลังเล!”

หวงเหยียนหลางรักลูกสาวสุดหัวใจ ยามนี้ไม่สนศักดิ์ศรี คุกเข่าขอให้อู๋เป่ยช่วย

อู๋เป่ยพูดเรียบๆ ว่า “ลุกขึ้นเถอะ ในเมื่อผมมาเจอ ก็ไม่อาจนิ่งดูดาย”

หวงเหยียนหลางดีใจยิ่ง: “ขอบคุณท่านมากครับ!”

อู๋เป่ยใช้นิ้วมือขวาแตะหว่างคิ้วเด็กสาว แล้วร่ายคาถาลับปราบปีศาจ กระแสพลังลับพุ่งเข้าสู่ร่างของเธอ เธอลืมตาขึ้นทันใด ดวงตาดำสนิท เสียงเย็นเยียบชวนขนลุกดังขึ้น

“ผู้ใดบังอาจมายุ่งกับข้า!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา: “ไอปีศาจ รับความตายไปซะ!”

เด็กสาวอ้าปากพ่นควันดำพวยพุ่ง ควันนั้นลอยขึ้นกลายเป็นปีศาจฝันร้าย รวมตัวเป็นใบหน้าคน พอใบหน้านั้นโผล่ขึ้นมา ก็ถูกอู๋เป่ยพ่นเปลวไฟแท้จริงเข้าใส่จนไหม้เป็นเถ้าธุลี ก่อนตายมันทำได้แค่กรีดร้องครั้งเดียว

เมื่อเผาปีศาจฝันร้ายจนสิ้น อู๋เป่ยจรดปลายนิ้วแตะหว่างคิ้วเด็กสาวอีกครั้ง ร่างเธอสั่นสะท้าน แล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้น

พอฟื้นคืนสติแล้ว เด็กสาวก็โผกอดอู๋เป่ย ทั้งร้องไห้ทั้งขอบคุณไม่หยุด

เหตุการณ์เมื่อครู่ เด็กสาวที่เคยปิดกั้นตัวเองเห็นทุกอย่างชัดเจน จึงรู้ว่าผู้ที่ช่วยพาเธอพ้นทุกข์คืออู๋เป่ยตรงหน้า

“พี่คะ ขอบคุณนะคะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน