ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 254

หลังจากรับประทานอาหารแล้ว ทุกคนก็กลับไปที่หยุนติงวิลล่า

ถังจื่อเหยีนเมาเกินไป และเข้านอนทันทีที่กลับมา ถังจื่อยี่อยู่กับอู๋เป่ยเพื่อตรวจสอบวัสดุหยกที่เขาซื้อมา

หินดิบที่เพิ่งมาถึงถูกกองไว้ในโกดังทั้งหมด โดยมีคนคอยเฝ้าอย่างเข้มงวด วัสดุจากโกดังหมายเลขหนึ่งถูกเปิดออกทั้งหมดและตอนนี้ถูกจัดแสดงในโกดัง โดยแต่ละชิ้นจะมีป้ายระบุคุณภาพและมูลค่าโดยประมาณ

วัสดุในโกดังหมายเลขหนึ่งค่อนข้างดีจริงๆ แม้ว่าจะมีบางอันที่มีคุณภาพต่ำกว่า แต่โดยรวมแล้วถือว่าดี

ถังจื่อยี่อ “มูลค่าโดยประมาณของวัสดุทั้งหมดอยู่ที่ประมาณสามหมื่นหนึ่งพันห้าร้อยล้าน ฉันจะให้ใครสักคนทำการประเมินอย่างละเอียดในภายหลัง”

อู๋เป่ยโบกมือ “ไม่เป็นไร ทำบัญชีเป็นสามหมื่นห้าพันล้าน"

ถังจื่อยี่ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่ แม้ว่าถังกรุ๊ปถือหุ้นในเมืองหยก ก็ไม่ใช่มีแค่ตระกูลถังของเราที่เป็นเจ้าของ คุณจะสูญเสียโดยการทำเช่นนี้ ฉันจะให้ใครบางคนทำการประเมินที่เหมาะสมในภายหลัง รับรองเงินทุกบาททุกสตางค์แน่นอน"

อู๋เป่ยยักไหล่ “ตกลง ผมจะเชื่อคุณ”

ถังจื่อยี่อ “เราทิ้งวัสดุที่มาถึงวันนี้ไว้ก่อน เราจะจัดแสดง เมื่อเมืองหยกถูกสร้างขึ้น”

จากนั้นเธอก็นึกถึงบางสิ่งและพูดว่า “เมื่อต้องซื้อวัสดุชุดนี้จากคุณ เราต้องการให้คุณส่งใบแจ้งหนี้ ดังนั้นฉันจึงขอให้เซียไท่หู่จดทะเบียนบริษัทค้าอัญมณีในชายแดนใต้ ซึ่งจะใช้บัญชีของบริษัทของคุณ”

อู๋เป๋ยรู้ว่าเป็นบริษัทกระเป๋าหนัง เขาจึงพูดว่า “ผมไม่เข้าใจจริงๆ คุณจัดการเองนะ”

สิ่งที่อู๋เป่ยใส่ใจมากที่สุดไม่ใช่หยก แต่เป็นหินมากกว่าร้อยชิ้น หินเหล่านี้ถูกกองรวมกันไว้ที่มุมหนึ่งของโกดังและดูเหมือนว่า ถังจื่อยี่อจะไม่คิดว่าพวกมันเป็นสิ่งพิเศษ

เธอยืนอยู่หน้ากองหิน เธอยิ้มและถามว่า “หินเหล่านี้มีความพิเศษไหม?”

“แน่นอน” อู๋เป่ยดึงดาบออกมาและผ่าครึ่งก้อนหินขนาดผลแตงโม มีโพรงอยู่ในหินซึ่งมีสร้อยข้อมือที่ทำจากหยกชนิดหนึ่ง มันเบามากและมีสีม่วงอ่อน ให้ความรู้สึกอบอุ่นสบายเมื่อถือ พื้นผิวของสร้อยข้อมือมีลวดลายที่สวยงาม

เมื่อเห็นสร้อยข้อมือ ถังจื่อยี่อก็อุทานว่า “มันสวยมาก!”

อู๋เป่ยสังเกตเห็นว่าสร้อยข้อมือมีพลังงานลึกลับไหลอยู่ภายใน ก่อตัวเป็นสนามแม่เหล็กที่เป็นประโยชน์ ถ้าใส่นานๆจะดีต่อร่างกายมาก

เมื่อเห็นว่าเธอชอบ อู๋เป่ยก็พูดว่า “ให้สำหรับคุณ”

ถังจื่อยี่อพูดอย่างมีความสุขว่า “ขอบคุณ ฉันจะรับไว้” จากนั้นเธอก็สวมสร้อยข้อมือในมือและรู้สึกถึงความรู้สึกสบายๆ ที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอทันที

เธอรู้สึกประหลาดใจและรีบถอดสร้อยข้อมือออก และความรู้สึกนั้นก็หายไป เมื่อใส่กลับคืนความสบายก็กลับมา

“มันน่าทึ่งมาก!” เธอตกใจมาก “กำไลนี้มีค่าเกินไป ฉันรับไม่ได้”

เธอรีบถอดมันออกและต้องการส่งคืนให้อู๋เป่ย เมื่อโตมาในครอบครัวผู้เชี่ยวชาญด้านหยก เธออาจจะตัดสินคุณค่าของสร้อยข้อมือเส้นนี้ได้ ซึ่งน่าจะไม่ด้อยกว่าชุดแผนภาพเทพเจ้า!

อู๋เป่ยกลอกตา “เมื่อสักครู่นี้คุณบอกว่าอยากได้ ตอนนี้คุณไม่ต้องการมันอีกแล้วเหรอ โอเค ถ้าคุณไม่ต้องการ ผมจะให้คนอื่น”

ถังจื่อยี่อเครียดขึ้น “คุณจะให้ใคร?”

อู๋เป่ยเกาใบหน้าของเขา “มีนักสืบสาวสวยคนหนึ่งในเขตหมิงหยาง เธอต้องการซื้อสร้อยข้อมือ ผมจะให้เธอ”

“ทำไมต้องให้เธอด้วย” ถังจื่อยี่อใส่สร้อยข้อมือกลับบนข้อมือราวกับกลัวว่าจะมีใครมาแย่งมันไป