ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 255

ด้วยความสำเร็จเล็กน้อยในหมัดปรารถนาของเขา เขาพอใจกับตัวเองและพูดกับตัวเองว่า “ถ้าผลออกมาดีขนาดนี้ การคิดค้นเทคนิคหมัดใหม่ๆ อาจจะประสบผลสำเร็จ?”

ในตอนเช้า ถังจื่อยี่อนำอาหารเช้าตามสัญญาพร้อมกับถังจื่อเหยีน

ระหว่างทานอาหาร อู๋เป่ยถามถึงหงหลิง เพราะไม่ได้เจอเธอหลังจากคุยโทรศัพท์ ถังจื่อยี่ออธิบายว่า ท่านตงฟ๋อมาเมื่อสองวันก่อนและพาหงหลิงออกไป เพื่อสอนวิธีการฝึกฝนให้เธอ

อู๋เป่ยพยักหน้า “ท่านตงฟ๋อของผมชอบเล่นพรรคเล่น ตอนนี้ยังไม่ได้สอนอะไรผมเลย”

ถังจื่อยี่อยิ้ม “ท่านตงฟ๋อพูดก่อนที่เขาจะจากไปว่า เขาไม่มีอะไรจะสอนคุณ”

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจ “โอ้ อาจารย์ของผมพูดอย่างนั้นเหรอ?”

ถังจื่อยี่อพยักหน้า “ใช่ เขาบอกให้ฉันบอกคุณว่าถ้าคุณต้องการพบเขา ให้โทรไปที่โทรศัพท์ของหงหลิง เขาและหงหลิงอยู่ด้วยกัน”

อู๋เป่ยรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลขของหงหลิง

ในไม่ช้าก็มีเสียงที่ร่าเริงที่ปลายอีกด้านหนึ่ง “รุ่นพี่!”

อู๋เป่ยถาม “หงหลิน คุณอยู่กับอาจารย์ใช่ไหม?”

“ใช่ เราอยู่ที่หุบเขาเมเปิ้ลในเจียงเป่ย” เธอตอบ

อู๋เป่ยรู้สึกงงงวย “หุบเขาเมเปิ้ล? นั้นคือที่ไหน? ทำไมผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย?”

“มีพี่สาวแสนสวยอยู่ที่นี่ เธอเป็นแฟนของอาจารย์ของพวกเรา และเป็นที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่”

ก่อนที่เธอจะทันพูดจบ เสียงของท่านตงฟ๋อ ก็ขัดจังหวะจากอีกฝั่งหนึ่ง เขากระแอมในลำคอและพูดว่า “อู๋เป่ย อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของหงหลิง ฉันสอนศิลปะการต่อสู้ของเธอที่นี่ และคุณไม่ต้องกังวล คุณสามารถมาเยี่ยมชมได้ทุกเมื่อที่คุณมีเวลา”

อู๋เป่ย “อาจารย์ ภรรยาของอาจารย์อยู่ข้างๆหรือเปล่า?”

ท่านตงฟ๋อซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญอาวุโส หน้าแดงเล็กน้อย “ภรรยาของอาจารย์อะไร เธอเป็คนรู้จักของหงหลิง คนทั้งโลกรู้จักเธอนามยาแห่งเซียน เธอเป็นลูกสาวของราชาแห่งยาในตอนนั้น”

“โอ้ ที่แท้คือว่าที่ภรรยาของอาจารย์ ผมเข้าใจแล้ว อาจารย์” อู๋เป่ยพูดทันที

ท่านตงฟ๋อรู้สึกอึดอัดและอุทานว่า “ไอ้เด็กบ้า อย่าพูดไร้สาระ”

อูเป๋ย “หึหึ” หัวเราะเบาๆ “ผมแค่ล้อเล่น อาจารย์ ตอนนี้ผมมีเรื่องสำคัญที่จะคุยกับอาจารย์ ตอนนี้อาจารย์อยู่ในจุดสูงสุดของความเป็นอมตะหรือไม่?”

ท่านตงฟ๋อถอนหายใจเบาๆ รู้สึกสูญเสียบ้าง “การก้าวผ่านไปสู่ระดับเง็กเซียน เป็นอุปสรรค์ที่ฉันไม่อาจก้าวข้ามได้”

อู๋เป่ย “ทำไมครับ?”

“ฉันแก่แล้ว ผ่านช่วงเวลาที่รุ่งเรืองแล้ว และฉันไม่สามารถเอาชนะมันได้เมื่อข้ายังเด็ก และตอนนี้มันแย่ยิ่งกว่านั้น นอกจากนี้ เพื่อกลายเป็นเง็กเซียน จำเป็นต้องดูดซับพลังงานเซียน แต่หินเซียนอยู่ในคุนหลุน ถูกควบคุมโดยกองกำลังที่ทรงพลัง”

“หินเซียน?” หัวใจของอู๋เป่ยเต้น “อาจารย์ ท่านต้องการหินเซียนชนิดใดและจำนวนเท่าใด ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหาทางออกให้ท่าน”

ท่านตงฟ๋อไม่ได้ให้ความสนใจมากนักและตอบว่า "หินเซียนแบบไหนก็ได้ แต่ทางที่ดีควรมีอย่างน้อยสองประเภท แต่ละประเภทมีอย่างน้อยสามชิ้น ฉันทำงานหนักมาทั้งชีวิตและมีเพียง เก็บหินเซียนไว้สามก้อน ส่วนอีกสามก้อนที่เหลือ ฉันเกรงว่าชั่วชีวิตนี้ข้าจะเก็บไม่ได้”

อู๋เป่ย “อาจารย์ รอผมที่หุบเขาเมเปิ้ล ผมจะนำหินเซียนมาให้เร็วที่สุด”

ท่านตงฟ๋อยิ้มและไม่เชื่อว่าอู่เป๋ยสามารถหาหินเซียนได้ แต่เขาไม่ต้องการที่จะกีดกันความกตัญญูของอู๋เป่ย ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “เอาล่ะ ถ้าคุณพบหินเซียน นำมาให้อาจารย์”

หลังจากวางหูโทรศัพท์ อู๋เป่ยก็รีบทานอาหารให้เสร็จและพูดกับถังจื่อยี่อว่า “จื่อยี่อ คุณยังสามารถหาคนประเมินราคาของชุดวัสดุที่มาถึงเมื่อวานได้อีกด้วย”

ถังจื่อยื่อ “ฉันสั่งให้คนทำแล้วและสำหรับการลงทุนในเมืองหยก ช่วงแรกการลงทุนสูงมาก คุณให้ฉันจ่ายบางส่วนสำหรับสิ่งเหล่านี้ ส่วนที่เหลือ จ่ายได้หลังปีหน้า”

อู๋เป่ย “ไม่มีปัญหา”ช่วงนี้ไม่ได้ใช้เงินมาก ดังนั้นจึงไม่สำคัญว่าการชำระเงินจะล่าช้าหรือไม่

ถังจื่อยื่อ “เมื่อบริษัทภายใต้ชื่อของคุณก่อตั้งขึ้น ฉันจะโอนเงิน หนึ่งหมื่นล้านหยวนเข้าบัญชีบริษัทของคุณ”

ถังจื่อเหยีนที่ยืนอยู่ด้านข้างมาตลอดพูดขึ้นว่า “อาจารย์ ช่วยสอนฉันถึงวิธีการฝึกตอนนี้ได้ไหม?”

อู๋เป่ยพยักหน้า ก่อนจะไปและพูดว่า “ผมจะสอนวิธียืนและฝึกท่าทางของคุณ”