ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2542

อู๋เป่ยถามว่า “กลไกสวรรค์นี่หมายถึงอะไร?”

นักปราชญ์: “มนุษย์ไม่สมบูรณ์ จักรวาลก็ไม่สมบูรณ์ มันมีข้อบกพร่องและช่องโหว่มากมาย ‘กลไกสวรรค์’ ก็คือช่องโหว่ของจักรวาลนั่นเอง”

อู๋เป่ยใจสะดุ้ง นึกถึงช่องโหว่ของจักรวาลที่กล่าวไว้ในภาพวาดราชาเซียน ทั้งสองอย่างไม่เหมือนกันหรือ?

ก่อนหน้านั้นเขาได้ฝึกตนตามช่องโหว่หนึ่งไปแล้ว จึงลองค้นหาในภาพกลไกสวรรค์ เมื่อเขาเร่งใช้วิชา เส้นสายและอักขระยันต์บนภาพทั้งหมดเริ่มเคลื่อนไหว รวมตัวกันเป็นบทคัมภีร์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

อู๋เป่ยอึ้งไปชั่วครู่ แล้วก็เข้าใจทันทีว่าเรื่องเป็นอย่างไร พูดว่า “ที่แท้ต้องเข้าใจกระจ่างใน ‘กลไกสวรรค์’ ก่อน ถึงจะอ่านภาพนี้ออก!”

เขารีบจำเนื้อหาของคัมภีร์บทนั้นไว้ แล้วเก็บภาพกลไกสวรรค์

พอเก็บภาพกลไกสวรรค์ เขาพบว่าไม่ไกลจากนั้นมีโครงกระดูกนั่งขัดสมาธิอยู่ เสื้อผ้าแหลกเป็นเถ้าแล้ว บนนิ้วของโครงกระดูกนั้นมีแหวนทับทิม อู๋เป่ยถอดมาดู ปรากฏว่าเป็นแหวนเก็บสมบัติจริงๆ ...

เขาไม่ได้ตรวจดูละเอียดนัก เก็บแหวนแล้วเดินย้อนกลับ ไม่นานก็กลับตามทางเดิมมาถึงแท่นสุดท้าย

อวี้กว่างเซียะเห็นอู๋เป่ยก็ตื่นเต้นพูดว่า “คุณชาย ได้ของมาหรือยังครับ?”

อู๋เป่ย: “ข้างในไม่มีอะไร มีแค่โครงกระดูกอยู่หนึ่งร่าง ไปกันเถอะครับ”

ทั้งคนทั้งหมากำลังจะเดินขึ้นไป เดินไปได้หน่อย อู๋เป่ยก็หยุด ขมวดคิ้วว่า “ข้างบนมีคนเต็มไปหมด เกิดอะไรขึ้น?”

อวี้กว่างเซียะสีหน้าไม่ดีพูดว่า “ครั้งก่อนตอนผมหนี รู้สึกว่ามีคนแอบสอดแนม หรือว่าถูกเปิดโปงตั้งแต่ตอนนั้น?”

อู๋เป่ย: “ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?”

อวี้กว่าngเซียะ: “ผมนึกว่าคนนอกไม่รู้รหัส ถึงรู้ก็เข้าไม่ได้ครับ”

อู๋เป่ยหัวเราะหยัน: “แล้วตอนนี้เราจะออกไปยังไง?”

อวี้กว่างเซียะ: “คุณชายมีวิธีดีๆ ไหมครับ?”

อู๋เป่ยไม่อยากสนใจเขาแล้ว เขาเดินไปถึงจุดบนสุดอย่างช้าๆ แล้วร่ายเวทย์ล่องหน เขากับหมาดำตัวใหญ่หายวับไปทันที

ไม่นาน ทางเข้าก็เปิดออก

คนข้างนอกชะงักไปก่อน แล้วก็กรูกันพุ่งเข้ามา พวกเขากรูกันลงบันได ไม่นานก็มาถึงแท่นแรก ผลคือหุ่นกระบี่ลงมือ ฟันทีก็ร่วงไปทีละคน ฆ่ารวดไปหลายคน

จนเมื่อทุกคนกรูกันลงไปหมดแล้ว อู๋เป่ยจึงพาอวี้กว่างเซียะออกไปอย่างเงียบๆ ตอนนั้นข้างบนไม่มีใครแล้ว เขาจึงร่ายเวทย์หลบหนี รีบออกจากพื้นที่ทันที

กลไกกับดักหลายจุดไม่ใช่สิ่งที่ผู้บำเพ็ญทั่วไปจะทะลุทะลวงได้ วันนั้นมีคนตายอยู่ในถ้ำจวนหลายสิบคน ผู้บาดเจ็บก็หลายสิบ และสิ่งที่ทำให้ทุกคนแทบทรุดคือ เมื่อพวกเขาไปถึงถ้ำจวนในที่สุด กลับไม่พบอะไรเลย นอกจากโครงกระดูกแห้งบนพื้นเท่านั้น!

อู๋เป่ยกลับถึงวิลล่ามังกรเหลืองอย่างรวดเร็ว เขานำร่างของหมาดำตัวใหญ่ที่ถูกแช่แข็งออกมา พูดว่า “การแช่แข็งแบบนี้ร้ายแรงมาก ผมจะใช้น้ำยาโอสถแช่ไว้สักพัก ดูว่าจะช่วยให้ร่างกายของเจ้าฟื้นคืนได้ไหม”

หมาดำตัวใหญ่: “คุณชาย ต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะฟื้น?”

อู๋เป่ย: “อาจเดือนหนึ่ง หรืออาจสามวันก็ได้ ไม่ต้องรีบร้อน ร่างกายของเจ้าจะไม่เสียหายครับ”

หมาดำตัวใหญ่โล่งใจ: “ต้องขอบคุณคุณชายที่ช่วย ไม่ทราบว่าคุณชายพบอะไรข้างในบ้างไหม?”

อู๋เป่ยหยิบแหวนนั้นออกมา พูดว่า “พลังยุทธ์ของคนในถ้ำน่าจะถึงขอบเขตแห่งเต๋าแล้ว แหวนของเขาถูกใส่คาถาต้องห้ามไว้ ตอนนี้ผมยังเปิดไม่ได้”

อวี้กว่างเซียะว่า “ของสะสมของผู้แข็งแกร่งแห่งเต๋าต้องมีมูลค่าสูงแน่ คุณชายรวยแล้วครับ”

อู๋เป่ยเก็บแหวน พูดว่า “ช่วงนี้อยู่บ้านฉันไปก่อน เดี๋ยวฉันจะเรียกนายว่าต้าเฮย”

อวี้กว่างเซียะ: “ดี ทุกอย่างฟังคุณชายครับ”

อู๋เป่ย: “พักชั้นบนไปก่อน ไม่มีธุระก็อย่าวิ่งเพ่นพ่าน”

ทั้งคืนไม่มีเรื่องอะไร อู๋เป่ยตอนกลางคืนยังคงฝึกตนต่อเนื่อง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน