ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2541

อู๋เป่ยขยี้จมูกเบา ๆ แล้วนึกถึงหัวหน้าฝ่ายของโรงเรียน สวีจื้อเซิน สภาพของเขาก็คล้ายกับอวี้กว่างเซียะ ดูท่าลูกหลานของต้าซื่อเจียก็ใช่ว่าจะใช้ชีวิตง่ายนัก

อู๋เป่ย: ผมเห็นใจสิ่งที่คุณเจอ เอางี้ เดี๋ยวอีกสักครู่พาผมไปที่ทางเข้า แต่ต้องบอกไว้ก่อนนะครับ ของในถ้ำจวนทั้งหมดเป็นของผม

หมาดำตัวใหญ่กรอกตาแล้วพูดว่า: ไม่มีปัญหา ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น

อู๋เป่ย: เพื่อความชัวร์ ผมต้องทำอะไรบางอย่างกับตัวคุณ

อวี้กว่างเซียะก็พลันตื่นตระหนก: คุณจะทำอะไร?

อู๋เป่ย: ผมจะใช้เวทมนตร์ลับชนิดหนึ่ง ผนึกมี่อิงของคุณไว้ในร่างหมาดำชั่วคราว ต้องแบบนี้ผมถึงจะวางใจไปกับคุณ

อวี้กว่างเซียะโกรธจัด ตวาดเสียงดัง: คุณไม่เชื่อใจผมหรือ?

อู๋เป่ยหัวเราะเย็น: ผมจะเชื่อคุณด้วยเหตุผลอะไร? ถ้าอยากให้ช่วย ก็ยอมให้ผมใช้เวทมนตร์ลับเถอะ ไม่อยากก็ไม่เป็นไร คุณไปหาคนอื่นช่วยได้เลย พูดจบ เขาก็หันหน้าหนี

อวี้กว่างเซียะจ้องอู๋เป่ยไปนิ่ง ๆ อยู่ไม่กี่วินาที ก่อนพูดว่า: ก็ได้ ทุกอย่างแล้วแต่คุณ

อู๋เป่ยเอื้อมมือกดลงบนหัวหมา พลางสวดถ้อยคำคาถา ไม่นานนักก็มีอักขระยันต์สีทองผุดขึ้นบนหัวมัน จิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ของอวี้กว่างเซียะถูกผนึกไว้ในร่างหมา

อู๋เป่ยตบหัวหมาเบา ๆ: ไปกัน

ทั้งคนทั้งหมาบินไปได้พักหนึ่ง มาถึงทุ่งรกร้างแห่งหนึ่ง แถบนี้แทบไม่มีผู้คน ภูเขากันดารทุรกันดาร ดูยังไงก็ไม่น่าจะมีถ้ำจวนอยู่

ทว่า หมาดำตัวใหญ่กลับเตือนให้อู๋เป่ยลงจอดที่ภูเขาเตี้ยลูกหนึ่ง ทั้งคนทั้งหมาตกลงบนยอดเขา หมาดำตัวใหญ่เดินไปที่หินก้อนมหึมาก้อนหนึ่ง ใช้อุ้งเท้ากดลงไปสามครั้ง ทันใดนั้น หินใหญ่รอบ ๆ สิบสองก้อนก็ลอยขึ้น แต่ละก้อนมีอักขระยันต์สีแดงปรากฏอยู่บนนั้น

อวี้กว่างเซียะ: คุณชายอู๋ จัดเรียงอักขระยันต์พวกนี้ใหม่ ประตูเข้าสู่ถ้ำจวนก็จะเปิด

อู๋เป่ยเห็นทันทีว่านี่คือค่ายกลรหัสลับ จึงจัดวางตำแหน่งหินยักษ์ทั้งยี่สิบก้อนใหม่ตามที่อวี้กว่างเซียะบอก

พอหินก้อนสุดท้ายถูกดันไปยังตำแหน่งหนึ่ง พื้นดินก็ผ่าออกเป็นช่อง เผยให้เห็นบันไดหินทอดลงสู่ข้างล่าง

อู๋เป่ยกวาดตามองแล้วกล่าวว่า: ที่แท้ถ้ำจวนอยู่ในภูเขานี่เอง

อวี้กว่างเซียะ: ลงไปจากตรงนี้ จะตรงถึงถ้ำจวน แต่ระวังไว้ ร่างเนื้อของผมติดค้างอยู่ข้างใน

หมาดำตัวใหญ่เดินนำหน้า อู๋เป่ยตามหลัง ทั้งหมาทั้งคนเดินลงไป พอลงไป ปากทางก็ปิดลงทันที

รอบด้านมืดสนิท บันไดเรืองแสงสีฟ้าอ่อนทอดวนลงไปในความมืด เดินตามบันไดลงไปหลายร้อยขั้น อู๋เป่ยมาถึงแท่นหนึ่ง

แท่นนั้นเป็นสี่เหลี่ยมจตุรัส บนแท่นมีธูปดอกหนึ่งจุดอยู่ เปลวไฟสีฟ้าอ่อน สายควันลอยพลิ้วขึ้นไปเป็นสายบาง ๆ

เห็นธูปดอกนั้น หมาดำตัวใหญ่ก็เครียดจัดพูดว่า: ตอนผ่าน อย่าให้เส้นควันไหวแม้แต่นิดเดียว ไม่งั้นเราสองคนซวย!

อู๋เป่ยเพ่งดูอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ ๆ ก็พุ่งเข้าไป ดึงธูปออกโยนไปด้านข้าง อวี้กว่างเซียะสะดุ้งเฮือก ร้องว่า: คุณทำอะไร!

อู๋เป่ยหัวเราะเย็น: คิดหรือว่า เจ้าของถ้ำจวนวางกลไกซ่อนเร้นพวกนี้ไว้เพื่อให้คนหลบเลี่ยงมัน?

อวี้กว่างเซียะชะงัก ถามว่า: ไม่ใช่หรือ?

อู๋เป่ย: เจ้าของถ้ำจวนตั้งกลไกซ่อนเร้นไว้ ก็เพื่อให้คนที่เข้ามาทำลายมันต่างหาก!

สิ้นคำ บนบันไดหินด้านหลังก็ปรากฏหุ่นยนต์โลหะตัวหนึ่ง กำดาบยาวสีทอง ฟันลงมาอย่างหนัก!

อู๋เป่ยไม่ถอยกลับพุ่งเข้าหา พุ่งเข้าประชิดตัวหุ่นเชิด ก่อนที่ดาบยักษ์จะฟาดลงมา ก็ประทับรอยฝ่ามือพลังเข้าที่หน้าอก ฝ่ามือนั้นใช้กำลังถึงเก้าส่วนสิบ หุ่นเชิดแตกกระจายเป็นชิ้นส่วนเกลื่อนพื้นในพริบตา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน