ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2546

อู๋เป่ยมองหอยสังข์สีดำแล้วยิ้มพูดว่า ผมขอลองดูหน่อยได้ไหมครับ?

เว่ยซื่อหลงกงจื่อพูดว่า พี่อู๋ การลองนี่มีความเสี่ยงสูง คุณยินดีรับความเสี่ยงแบบนั้นไหมครับ?

อู๋เป่ยพูดว่า ผมอยากลองฟังเสียงมันดู ถ้าผมได้อะไรติดมือบ้าง รับรองจะไม่ลืมบุญคุณพี่เว่ยครับ

เขาหยุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า พี่เว่ย ตอนนี้อยู่ขั้นสัญลักษณ์แท้ระดับสี่แห่งแดนลับใช่ไหมครับ?

เว่ยซื่อหลงกงจื่อพูดว่า ใช่ ผมอยากทะลุทะลวงไปถึงแดนสวรรค์ลับมาตลอด แต่ก็ทำไม่สำเร็จเสียทีครับ

อู๋เป่ยพูดว่า เดี๋ยวผมจะให้ยาฟ้าสัจจะคุณหนึ่งเม็ดครับ

ยาฟ้าสัจจะ ช่วยให้คนทะลุทะลวงเข้าสู่แดนสวรรค์ลับ จัดเป็นยาอายุวัฒนะระดับเจ็ด ปรุงได้ยาก

เว่ยซื่อหลงกงจื่อดีใจมาก พี่อู๋มียาฟ้าสัจจะจริงๆ เหรอครับ?

อู๋เป่ยพูดว่า ยังไม่มี แต่ผมปรุงได้ครับ ทว่า สมุนไพรที่ต้องใช้ในการปรุง คุณต้องเป็นคนจัดหามาให้ครับ

เว่ยซื่อหลงกงจื่อตกใจอย่างยิ่ง คุณชายอู๋เป็นปรมาจารย์ด้านปรุงยาด้วยหรือครับ!

อู๋เป่ยให้คนเอากระดาษกับปากกามา แล้วรีบเขียนรายชื่อสมุนไพรออกมาเป็นชุด พูดว่า คุณลองไปหาให้ครบ ถ้าเตรียมได้ครบ ผมจะลองปรุงให้ครับ

เว่ยซื่อหลงกงจื่อรับสูตรยาอายุวัฒนะมาดูแวบหนึ่งแล้วถามว่า พี่อู๋ปรุงยาฟ้าสัจจะได้ระดับกี่เกรดครับ?

ยาฟ้าสัจจะเกรดต่ำ เขาก็พอซื้อได้ เพียงแต่ราคาแพงมาก ส่วนระดับกลางขึ้นไปยิ่งซื้อยาก ต้องพึ่งดวง และจ่ายแพงขึ้นหลายเท่าถึงหลายสิบเท่า

อู๋เป่ยพูดว่า อย่างน้อยระดับสามครับ

เว่ยซื่อหลงกงจื่อตัวสะท้าน งั้นก็ดีมากเลยครับ!

เขาส่งหอยสังข์สีดำให้แก่อู๋เป่ยทันที อู๋เป่ยพูดว่า ผมขอยืมไปหนึ่งวัน พรุ่งนี้จะคืนครับ

เว่ยซื่อหลงกงจื่อพูดว่า พี่อู๋จะศึกษาอีกสองสามวันก็ได้ ผมยังต้องอยู่จงโจวอีกสองสามวันอยู่แล้วครับ

หงเจียเห็นทั้งสองคนกลายเป็นเพื่อนกัน ก็เข้ามาใกล้พูดว่า คุณชายอู๋ คุณเว่ยกงจื่อ ร้องเพลงด้วยกันดีไหมคะ?

เว่ยซื่อหลงกงจื่อหันไปมองเธอแวบหนึ่งแล้วพูดเสียงเรียบว่า ไม่ใช่เรื่องของเธอ ไปได้แล้ว

หงเจียยิ้มแห้ง อยากจะพูดอะไรต่อ แต่ไม่กล้า ได้แต่ถอยไปอย่างกระอักกระอ่วน

เว่ยซื่อหลงกงจื่อก็ร้องอยู่สองสามเพลงจริงๆ เสียงเขาธรรมดา แต่ไม่สำคัญ เขาเพียงอยากร้องเพลงเพื่อหาแรงบันดาลใจ

พอร้องเสร็จก็ถึงเวลามื้ออาหารพอดี อู๋เป่ยก็เชิญเว่ยซื่อหลงกงจื่อขึ้นไปกินข้าวด้วยกันที่ชั้นหก ร้านอาหารที่นั่นถือว่าใช้ได้

พอออกจากห้องก็เห็นหงเจียยืนรออยู่หน้าประตู เธอรีบเข้ามาแล้วพูดว่า คุณเว่ยกงจื่อ พอมีเวลาสักหน่อยไหมคะ?

เว่ยซื่อหลงกงจื่อพูดเย็นๆ ว่า ไม่มีเวลาครับ

สำหรับหญิงสาวคนนี้ เขาไม่ชอบใจนัก ถ้าเขาไหวตัวไม่ทัน วันนี้มีหวังทำให้อู๋เป่ยขุ่นเคือง อาจซวยถึงตายโดยไม่รู้ตัวเลยก็ได้!

หงเจียคุกเข่าลงกับพื้นดังปุ คุณเว่ยกงจื่อ ขอร้องล่ะ ช่วยน้องสาวฉันด้วยค่ะ!

เว่ยซื่อหลงกงจื่อสีหน้าขรึม กำลังจะพูดอะไร อู๋เป่ยถามว่า เกิดอะไรขึ้นครับ?

เว่ยซื่อหลงกงจื่อพูดว่า ก่อนหน้านี้เธอเคยบอกว่า น้องสาวของเธอโดนไออัปมงคลเล่นงาน อยากให้ผมช่วยรักษาครับ

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า เราไปกินข้าวกันก่อน เดี๋ยวค่อยพาน้องสาวเธอมาครับ

หงเจียดีใจมาก ขอบคุณค่ะ คุณชายอู๋!

พอหงเจียเดินออกไป เว่ยซื่อหลงกงจื่อพูดว่า พี่อู๋ใจดี เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ของคนทั่วไปแบบนี้ ผมขี้เกียจไปยุ่งครับ

อู๋เป่ยพูดว่า แค่ช่วยนิดหน่อย ไม่เสียเวลาอะไรครับ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน