ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2589

อู๋ข่อชีรีบกดโทรศัพท์ แล้วหันไปบอกคุณชายอู๋ว่า: “เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา เมืองหู่มีคนมาแจ้งเหตุ! เด็กสาวอายุสิบห้าปีคนหนึ่ง วันเกิดตรงกับวันชุนเฟิน (วันวสันตวิษุวัต)!”

อู๋เป่ย: “ให้พวกเขารั้งตัวผู้แจ้งไว้ก่อน เราจะไปทันทีครับ”

ไม่นาน สองเงาร่างร่อนลงมาจากฟากฟ้า ปรากฏตัวที่ศาลาว่าการความสงบเรียบร้อย ขณะนั้นคู่สามีภรรยาวัยกลางคนกำลังถูกซักถาม ทั้งสองต่างกระวนกระวาย ผู้หญิงคนนั้นเช็ดน้ำตาไม่หยุด

พออู๋ข่อชีมาถึง ก็ให้เจ้าหน้าที่สอบสวนออกไป เขาเชิญอู๋เป่ยนั่งแล้วพูดว่า: “ไม่ต้องตื่นตระหนกนะครับ เบื้องบนให้ความสำคัญกับคดีของคุณมาก พวกเราเป็นผู้รับผิดชอบคดีนี้ ท่านนี้คือคุณอู๋เป่ย คุณมีเรื่องอะไร บอกเขาได้เลย”

อู๋เป่ยหยิบบันทึกปากคำขึ้นมาดูคร่าวๆ แล้วถามว่า: “ขอทราบนามสกุลอะไรครับ?”

“ผมแซ่หวังครับ”

อู๋เป่ย: “คุณหวัง ตามบันทึกบอกว่า ชั่วโมงก่อนลูกสาวของคุณกำลังอาบน้ำ แล้วพวกคุณก็ได้ยินเสียงเธออาบน้ำอยู่ แต่พอผ่านไปราวยี่สิบนาที ด้านในเงียบลง และเรียกก็ไม่มีใครตอบ จึงใช้เวลาสิบกว่านาทีเปิดประตูห้องน้ำออกไป ผลคือคนหายไปแล้ว”

คุณหวังพยักหน้ารัวๆ: “ครับ ใช่เลย”

อู๋เป่ย: “พูดอีกแบบคือ ตั้งแต่ลูกสาวคุณหายไปจนถึงตอนนี้ ผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมงแล้ว”

“อืม ใช่ครับ!”

อู๋เป่ย: “พวกคุณมีเส้นผมหรือของจากร่างกายของลูกสาวติดตัวมาบ้างไหมครับ”

คุณนายหวังคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหยิบหวีออกมาจากกระเป๋าถือ บอกว่า: “หวีที่ลูกสาวฉันใช้ค่ะ บนนี้มีผมของเธออยู่”

อู๋เป่ยรับหวีมาแล้วถามว่า: “ทำไมคุณถึงพกหวีติดตัวมาด้วยครับ?”

คุณนายหวัง: “พวกเราเอามาไว้ เผื่อถ้าต้องตรวจพันธุกรรมอะไรทำนองนั้น น่าจะใช้ได้ค่ะ” ชัดเจนว่าคู่สามีภรรยานี้กำลังทำใจเตรียมรับกรณีเลวร้ายที่สุด

อู๋เป่ยพยักหน้าแล้วพูดว่า: “ดีครับ กลับไปรอฟังข่าวที่บ้านก่อน เราจะรีบช่วยหาลูกสาวของคุณให้เร็วที่สุดครับ”

ส่งคู่สามีภรรยาออกไปแล้ว อู๋เป่ยก็วาดผังเวทลงกับพื้นทันที จากนั้นโยนเส้นผมลงไป แล้วร่ายคาถา เขาร่ายเป็นคาถาสัมผัส ซึ่งสามารถใช้เส้นผมหรือผิวหนังเพื่อตามตำแหน่งจากกลิ่นอายของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ได้

เห็นอู๋เป่ยทำเช่นนั้น อู๋ข่อชีรีบบอกว่า: “คุณชายอู๋ ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคยลองหลายวิธี คล้ายๆ กันนี้ แม้จะพอมีสัญญาณสัมผัส แต่สุดท้ายก็ไม่พบอะไรเลย”

อู๋เป่ย: “ลองดูครับ คุณรอข่าวอยู่ที่นี่ ผมไปตามสืบเองครับ”

พูดจบ เขาก็ทะยานไปตามทิศที่คาถาสัมผัสบอกไว้ พอขึ้นสู่กลางอากาศ อู๋เป่ยเปิดพลังจิตเต็มที่ ครอบคลุมรัศมีราว 50 กิโลเมตร

บินไปได้สักพัก แยนเซียงกั๋วปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า เขายิ้มแล้วพูดว่า: “คุณชายอู๋ มาถึงเมืองหู่ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

อู๋เป่ยสรุปสั้นๆ ว่า: “คุณแยนเซียงกั๋วครับ ผมมาจัดการคดี ช่วงนี้มีคนลักพาตัวเด็กสาววัยรุ่น ตอนนี้กำลังลงมืออยู่ในเมืองหู่”

แยนเซียงกั๋วกล่าวด้วยความโกรธ: “ว่าแล้วทำไมพักนี้ถึงมีคนหายบ่อย เรื่องนี้แยนเจียของผมจะนิ่งดูดายไม่ได้! คุณชายอู๋ต้องการให้แยนเจียทำอะไร สั่งได้เลย!”

อู๋เป่ย: “ตอนนี้ยังไม่ต้องครับ กรุณาคุณแยนเซียงกั๋วกลับไปคอยข่าวที่บ้านก่อน หากมีอะไรคืบหน้า ผมจะแจ้งแยนเจียเป็นอันดับแรกครับ”

“ได้!”

ล่ำลาแยนเซียงกั๋วแล้ว อู๋เป่ยบินไปราวร้อยลี้ มาถึงเมืองเล็กแห่งหนึ่ง ตามคาถาสัมผัสบอกไว้ เด็กสาวที่หายไปน่าจะอยู่บริเวณรอบตัวเมืองเล็กนี้ ในพื้นที่รัศมีหลายสิบลี้

ทว่าเขาใช้พลังจิตค้นหาไปทั่ว ก็ยังไม่พบเด็กสาวที่หายไปคนนั้น

“แปลกนะ หรือว่าถูกย้ายตัวไปแล้ว…หรือว่าเสียชีวิตไปแล้ว?” เขาไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ในเมื่อรับคดีนี้แล้ว ก็ต้องหาตัวคนร้ายให้ได้

สังเกตการณ์อยู่กลางอากาศราวสิบกว่านาที เขาจึงลงมาที่ถนนในเมืองเล็ก มีถนนสายหลักตัดผ่านกลางเมือง สองฝั่งเต็มไปด้วยร้านค้าหลากหลาย เขาเข้าร้านอาหารเล็กๆ สั่งกับแกล้มสองสามอย่าง หยิบเหล้าที่พกติดตัวมาดื่มอยู่สองแก้ว เจ้าของร้านเป็นชายวัยสี่สิบกว่า คุยเก่งทีเดียว

“เฮีย ได้ยินข่าวไหมช่วงนี้ เด็กสาวหายตัวกันหลายคน” เขาตั้งใจโยนหัวข้อคุย

เฮียว่า: “แถวนี้ไม่มีนะ แต่ได้ยินว่าฝั่งตัวเมืองมีเด็กสาวหายตัวไปหลายคน เฮ้อ…ยุคสมัยอะไรเนี่ย!”

อู๋เป่ย: “เฮีย วันนี้ในเมืองมีคนแปลกหน้าหรือดูผิดสังเกตเข้ามาไหมครับ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน