ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2612

อู๋เป่ยหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมา สีหน้าตกตะลึงสุด ๆ พูดว่า “ตั๋วทองคำใบนี้ ใครเป็นคนออกให้กันแน่?”

หยางกั๋วหาวหัวเราะแล้วบอกว่า “เป็นตั๋วที่ธนาคารซื่อไห่ออก เอาไปแลกเงินเมื่อไหร่ก็ได้ หรือจะหมุนเวียนใช้กันในย่านการค้าก็ได้ เพราะพกพาสะดวก คนรวย ๆ เลยชอบพกตั๋วทองคำแบบนี้กันทั้งนั้น แค่ลากกระเป๋าใบเดียวออกจากบ้าน ก็พกติดตัวได้เป็นหลายหมื่นล้านแล้ว!”

อู๋เป่ยว่า “ทำแบบนี้ ไม่กลัวเงินเฟ้อหรือไง?”

หยางกั๋วหาวตอบ “ไม่กลัวหรอก คนที่ใช้เงินพวกนี้ ส่วนมากก็เป็นผู้ฝึกพลังยุทธ์ทั้งนั้น ฉันได้ยินมาว่า ผู้ฝึกพลังยุทธ์หนึ่งเหรียญเงินเซียน สามารถแลกเป็นเงินสกุลต้าซาได้อย่างน้อยสิบถึงยี่สิบล้าน เงินโลกฆราวาสแค่นี้ พอเอาไปเทียบกับโลกแห่งเซียนก็ไม่ต่างจากเศษเงิน เล็กนิดเดียวในมหาสมุทร ไม่คุ้มเอ่ยถึงเลย เพราะงั้นไม่มีทางเกิดเงินเฟ้อแน่นอน”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ก็จริง โลกฆราวาสกับดินแดนพลังยุทธ์เชื่อมถึงกัน ต่อให้พิมพ์เงินออกมาเยอะยังไง ก็ยังมีที่ให้ใช้จ่ายอยู่ดี ท้ายที่สุด ทรัพยากรของดินแดนพลังยุทธ์มันไม่มีที่สิ้นสุด”

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามว่า “ตั๋วทองคำแบบนี้ ต้องเอาไปแลกที่ไหน?”

หยางกั๋วหาวตอบ “ข้างในมหานครก็มี จะแลกที่ไหนก็ได้”

พวกเขาเดินมาถึงหน้าอาคารยอดแหลมสีทองหลังหนึ่ง ด้านบนมีตัวอักษรใหญ่เขียนว่า “ธนาคารซื่อไห่”

พอเข้าไปในธนาคาร ก็มีชายกลางคนในเสื้อคลุมสีน้ำเงินเดินเข้ามาต้อนรับทันที ใบหน้าเปื้อนยิ้มถามว่า “คุณผู้ชายจะมาแลกตั๋วทองคำใช่ไหมครับ?”

อู๋เป่ยพยักหน้า “อืม แลกหน่อย”

ชายคนนั้นรีบเชิญอู๋เป่ยเข้าไปในโถงใหญ่ จากนั้นก็ถามต่อว่าอยากแลกเป็นจำนวนเท่าไหร่

อู๋เป่ยคิดอยู่สักพักก่อนพูดว่า “ขอแลกตั๋วทองคำหนึ่งหมื่นใบก่อน”

ตั๋วทองคำหนึ่งหมื่นใบ คิดเป็นมูลค่าหนึ่งหมื่นล้าน แบบนี้เรียกว่าลงทุนก้อนโตของแท้

ชายคนนั้นรีบพูดทันทีว่า “คุณผู้ชายเป็นแขกคนสำคัญ เชิญไปทำธุรกรรมที่ห้อง VIP ด้านในครับ”

หยางกั๋วหาวกับคนอื่นยืนรออยู่ด้านนอก เห็นอู๋เป่ยอ้าปากก็จะแลกทีเดียวหนึ่งหมื่นล้าน ต่างก็อึ้งกันไปหมด ซวีเหวินหู่ถึงกับอุทานว่า “หัวหน้ารวยจริง ๆ ว่ะ อยู่ ๆ จะแลกตั๋วทองคำตั้งหนึ่งหมื่นใบ!”

หยางกั๋วหาวว่า “นายรู้บ้างไหม? ผู้ฝึกตนแดนลับแต่ละคนล้วนรวยล้นฟ้า เขามีวิธีหาเงินกันสารพัด ขยับทีไรก็โกยเงินได้เป็นกอบเป็นกำ ความสามารถแบบนี้ ต่อให้มีเงินแค่ไหนก็ซื้อไม่ได้หรอก”

ซวีเหวินหู่ว่า “หัวหน้าเก่งขนาดนี้ จากนี้ไปพวกเราก็มีเส้นสายให้พึ่งพาแล้ว!”

หยางกั๋วหาวว่า “ก็ใช่น่ะสิ พรุ่งนี้ตอนเข้าเรียนวิชาฝึกซ้อม ขอดูหน่อยว่าไอ้หลานสกุลซูมันยังกล้ากร่างอยู่อีกไหม!”

ไม่นานนัก อู๋เป่ยก็เดินออกมา เขาแลกตั๋วทองคำเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงถามหยางกั๋วหาวว่า “เมื่อกี้อาคารรวมชาตินั่น น่าจะเป็นแค่สถานที่ไว้ใช้จ่ายทั่วไปใช่ไหม?”

หยางกั๋วหาวพยักหน้า “ใช่แล้ว สถานที่หรูจริง ๆ ของมหานครจะอยู่ใน ‘เขตศูนย์กลาง’ ทั้งนั้น ภายในเขตศูนย์กลางมีผู้มีฝีมือสูงเปิดพื้นที่กว้างใหญ่เอาไว้ ข้างในเหมือนถ้ำสวรรค์โลกหนึ่งเลย!”

อู๋เป่ยว่า “โอ้ ถึงกับเปิดเป็นถ้ำสวรรค์เลยเหรอ? น่าสนใจ ไปดูกันหน่อย”

พวกเขาเดินตรงไปข้างหน้ามาได้ระยะหนึ่ง ก็เห็นประตูโถงขนาดมหึมา สลักขึ้นจากหยกก้อนเดียวทั้งก้อน ประตูสูงกว่าสามสิบเมตร กว้างยี่สิบกว่าเมตร มีรถกับคนเดินผ่านเข้าออกประปราย

ด้านข้างประตู มีอาคารสองชั้นหลังเล็ก ๆ อยู่หนึ่งหลัง ภายในทำเป็นโถงเล็ก หยางกั๋วหาวรีบเดินเข้าไป ไม่นานก็ถือกระดาษใบเล็กสีฟ้าออกมาหลายใบ

เขาบอกทุกคนว่า “นี่คือบัตรผ่านประตู ใบละแสน ถ้าจะเข้าไปใช้จ่าย ต้องซื้อบัตรผ่านก่อน ตอนออกมา ถ้ามีใบรายการใช้จ่ายก็เอาไปขอเงินคืนได้ แค่ยอดใช้จ่ายส่วนตัวเกินสองใบตั๋วทองคำ ก็ขอเงินค่าบัตรคืนได้แล้ว”

ซวีเหวินหู่ยิ้มแห้ง ๆ “แค่ค่าบัตรก็แสนแล้ว ข้างในค่ากินเที่ยวคงโหดน่าดูเลย!”

หยางกั๋วหาวว่า “ก็ไม่แน่ว่าจะแพงขนาดนั้น ของกินของดื่มปกติ เขาไม่คิดเป็นตั๋วทองคำหรอก มีแต่ของที่ ‘สนุกจริง ๆ’ เท่านั้นแหละ ถึงจะคิดเป็นตั๋วทองคำ”

อู๋เป่ยถามเขา “นายเคยเข้าไปไหม?”

หยางกั๋วหาวเกาศีรษะนิดหนึ่ง “ยังไม่เคยเข้าไปหรอก แค่เคยได้ยินคนอื่นเล่าถึงข้างใน”

ซื้อบัตรผ่านกันเรียบร้อย พวกเขาทั้งกลุ่มก็เดินเข้าไปทีละคน พอผ่านประตูหยกแดงเข้าไป ก็เจอพื้นที่โล่งมหึมา มีรถหรูจอดอยู่เต็มไปหมด แต่ละคันราคาไม่ต่ำกว่าสองล้าน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน