ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2611

“สวัสดีทุกคน ผมชื่ออู๋เป่ย เป็นผู้เรียนใหม่”

ซวีเหวินหู่ตั้งใจจะแนะนำทุกคนให้รู้จักกัน แต่พอเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายก็ไม่กล้าเอ่ยอะไร ได้แต่ก้มหน้าเอ่ยเบา ๆ ว่า “ตรงนั้นมีเตียงว่างอยู่หนึ่งเตียง ยังไม่มีคนอยู่”

ด้านในสุดใกล้ห้องน้ำมีเตียงเดี่ยวหนึ่งเตียง บนเตียงกองของ杂 ๆ ไว้หลายอย่าง หัวเตียงยังวางถังขยะกับไม้ถูพื้นอีก

อู๋เป่ยเดินไปทางเตียงเดี่ยวนั่น กำลังจะเก็บกวาดของบนเตียง ชายหน้าตาเป็นเหลี่ยมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็เอ่ยขึ้นว่า “เฮ้ ของบนเตียงห้ามแตะ”

แต่อู๋เป่ยไม่หยุดมือ เขายกของบนเตียงไปวางบนโต๊ะตัวหนึ่งไม่ไกล โต๊ะนั้นว่างเปล่า พอดีใช้วางของได้

เห็นอู๋เป่ยไม่สนใจ คิ้วของหน้าตาเหลี่ยมก็ขมวดมุ่น “เจ้าหนู หูหนวกเหรอ ฟังไม่รู้เรื่องที่กูพูดหรือไง”

อู๋เป่ยหันไปมองเขา “เมื่อกี้พูดกับฉันเหรอ”

อีกฝ่ายยิ้มเย็น “ไม่พูดกับมึง แล้วกูจะพูดกับหมารึไง”

อู๋เป่ยดีดนิ้วเป๊าะหนึ่งที “อ้อ อย่างนี้นี่เอง ที่แท้มึงก็พูดภาษาหมาเป็นด้วย”

หน้าตาเหลี่ยมเดือดทันที เขาลุกพรวดขึ้นยืน พูดเสียงเย็นว่า “เห่า เห่า เห่า……”

พอเสียงหมาดังขึ้น สองสามคำ ทุกคนในห้องก็ชะงักงัน นี่มันอะไรเนี่ย? เจ้าหน้าตาเหลี่ยมเองก็ผงะไปเหมือนกัน เสียงนี่เขาเป็นคนเหรอ? เขาไม่ยอมเชื่อ ชี้หน้าอู๋เป่ยต่อ “เห่า เห่า เห่า……”

อู๋เป่ยปรบมือแปะ ๆ “ไม่เลว ๆ ภาษาหมามึงคล่องดีนะ”

หน้าตาเหลี่ยมเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ แววตาฉายแววกังวลวาบหนึ่ง จากนั้นก็ยกมือกำหมัดโค้งตัวคำนับอู๋เป่ยยาว ๆ

สีหน้าอู๋เป่ยนิ่งเฉย แต่ยังดีดนิ้วอีกครั้ง

หน้าตาเหลี่ยมสะดุ้งในใจ “ขอบคุณมากครับ!”

คนรอบข้างงงเป็นไก่ตาแตก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

หน้าตาเหลี่ยมเดินมาหยุดตรงหน้าอู๋เป่ย เอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “ผมชื่อหยางกั๋วหาว เรื่องเมื่อกี้ ผมขอโทษคุณ”

อู๋เป่ยพูดเรียบ ๆ “ไม่เป็นไร คนอย่างนายก็แค่คนผ่านมาในชีวิตฉันแป๊บเดียว ฉันไม่คิดอะไรหรอก”

หยางกั๋วหาวหน้าแตกไม่น้อย เขารีบเรียกซวีเหวินหู่ที่ยังยืนนิ่งอยู่ให้เข้ามา แล้วถามว่า “พี่ชายคนนี้ชื่ออะไรเหรอ”

ซวีเหวินหู่รีบตอบทันที “เขาชื่ออู๋เป่ย”

หยางกั๋วหาวว่า “พี่อู๋ เมื่อกี้พี่ใช้วิชาลับใช่ไหม”

พอได้ยินคำว่า “วิชาลับ” ทุกคนในห้องใจกระตุกพร้อมกัน ใช้วิชาลับได้ งั้นอู๋เป่ยก็เท่ากับเป็นผู้แข็งแกร่งแดนลับ?

ต้องรู้ก่อนว่า ทั้งวิทยาลัยการทหารต้าซา มีผู้แข็งแกร่งแดนลับอยู่ไม่กี่คนしか，而且แต่ละคนล้วนได้รับสิทธิพิเศษทั้งนั้น!

อู๋เป่ยไม่ปฏิเสธ เพียงเอ่ยว่า “กล้าทำตัวกร่างขนาดนี้ ดูท่าหลังบ้านคงไม่ธรรมดา”

หยางกั๋วหาวรีบบอก “ก็ไม่ถึงกับหลังบ้านหรอกครับ น้องรองในกลุ่มอย่างผมมีลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่ง เป็นรองผู้อำนวยการขั้นล่างของสถาบันการทหาร”

อู๋เป่ยว่า “ถึงว่า ถึงได้มีสิทธิ์กร่าง”

หยางกั๋วหาวยิ้มเจื่อน “พี่อู๋อย่าล้อผมเลยครับ”

พอดีมีคนเอาผ้าห่ม กะละมังล้างหน้าอะไรของอู๋เป่ยมาส่ง ซวีเหวินหู่กับหยางกั๋วหาวก็รีบช่วยกันขนของ

อู๋เป่ยนั่งอยู่ข้าง ๆ รอจนพวกเขาปูเตียงจัดของเรียบร้อย ถึงได้เอ่ยว่า “ขอบใจ”

หยางกั๋วหาวยิ้มแฉ่ง “พี่อู๋ พี่เก่งสุดในห้องแล้ว ต่อไปพี่ก็เป็นหัวหน้าหอพักของพวกเรา!”

ซวีเหวินหู่กับคนอื่น ๆ พยักหน้าหงึก ๆ ในที่แบบสถาบันการทหาร แทบทุกคนต่างก็มีเส้นสายมีภูมิหลังทั้งนั้น แต่พอเทียบกับผู้แข็งแกร่งแดนลับอย่างอู๋เป่ย พวกเส้นสายพวกนั้นแทบไม่เหลือความหมาย

อู๋เป่ยรับคำในลำคอเบา ๆ แล้วถามว่า “ทางสถาบันการทหาร ตอนกลางคืนมีฝึกไหม”

หยางกั๋วหาวตอบ “ไม่มีครับ กลางคืนเป็นเวลาว่าง แต่ออกจากสถาบันไม่ได้”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน