ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2626

ในไท่หวงเจี้ยว ครูฝึกสอนมีฐานะไม่สูงเท่าผู้อาวุโส แต่เป็นคนรับผิดชอบฝึกอบรมคนใหม่ทั้งหลาย เป็นเหมือนผู้ช่วยของเหล่าผู้อาวุโส

ลานกว้างมีโต๊ะตั้งอยู่หนึ่งตัว ครูฝึกสอนคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงนั้น อู๋เป่ยทำตามที่จื่อซี交代 ส่งป้ายแสดงตัวตนของตนให้เขา

ครูฝึกสอนคนนั้นชำเลืองมองอู๋เป่ยครั้งหนึ่ง แล้วพูดว่า “ที่แท้ก็เป็นศิษย์หัวกะทิ ทั้งกลุ่มนี้มีศิษย์หัวกะทิเพียงสามคนเท่านั้น”

เขายื่นป้ายหยกสีขาวอีกแผ่นคืนให้อู๋เป่ย พลางว่า “นี่คือป้ายหยกที่เจ้าจะใช้ระหว่างการฝึกอบรม ช่วงไม่กี่วันนี้ การแสดงออกของเจ้าจะถูกบันทึกไว้บนป้ายนี้”

ผ่านไปสิบนาทีเศษ ครูฝึกสอนเจ้าหนวดคนหนึ่งก้าวออกมาข้างหน้า เอ่ยว่า “ข้าเป็นครูฝึกสอนของพวกเจ้า แซ่ลู่ นามว่าลู่จุ่น”

แล้วเขาก็พูดเสียงเย็นชา “ให้เวลาแค่สิบลมหายใจ ทุกคนจัดแถวเองตามส่วนสูง แบ่งเป็นห้าแถว”

อู๋เป่ยมองกวาดไปรอบ ๆ เห็นว่าในที่นั้นไม่มีใครออกมาควบคุม ทุกคนต่างก็ยืนกันมั่วไปหมด เขาจึงรีบก้าวออกด้านหน้า ตะโกนขึ้นว่า “ทั้งหมดร้อยยี่สิบห้าคน แถวละยี่สิบห้าคน เจ้า…เจ้า…มาทางนี้”

เพราะพลังยุทธ์ของเขาสูงกว่าคนอื่น พอเขาออกคำสั่ง เหล่าศิษย์ก็ยอมขยับปรับแถวตามที่บอกอย่างน่าแปลกใจ เพียงแค่แปดลมหายใจ อู๋เป่ยก็จัดให้ทุกคนเรียงเป็นห้าแถวได้เรียบร้อย จากนั้นเขาจึงเข้าไปยืนในแถวแรก

ครูฝึกสอนลู่จุ่นเห็นแล้วก็พอใจ ถามอู๋เป่ยว่า “เจ้าชื่ออะไร”

“ศิษย์อู๋เป่ย”

ลู่จุ่นว่า “อู๋เป่ย เจ้าไปหาคนมาช่วยอีกไม่กี่คน เอาคู่มือข้อกำหนดนิกายไท่หวงหนึ่งร้อยยี่สิบห้าเล่มนี่ไปแจกให้ครบทุกคน”

อู๋เป่ยจึงเรียกคนมาห้าคน ให้แต่ละคนช่วยกันส่งคู่มือออกไป

พอแจกคู่มือข้อกำหนดเสร็จ ลู่จุ่นก็พูดว่า “ให้เวลาพวกเจ้าครึ่งชั่วยาม ต้องท่องตัวอักษรห้าพันหกร้อยตัวในคู่มือนี้ให้ขึ้นใจ ห้ามตกหล่นแม้แต่ตัวเดียว ครึ่งชั่วยามจากนี้ ข้าจะสุ่มถาม ใครท่องไม่ได้ ไปคัดให้ข้าหนึ่งหมื่นรอบ!”

ทุกคนรับสมุดแล้วก็พากันนั่งลงอย่างว่าง่าย เริ่มท่องเนื้อหาในคู่มือ นี่ตั้งห้าพันหกร้อยกว่าตัวอักษร แค่อ่านรอบเดียวก็ต้องใช้เวลาหลายนาที จะให้ท่องจำให้หมดภายในครึ่งชั่วยาม พูดได้ว่าโหดเอาเรื่อง

อู๋เป่ยแค่มองผ่านหนึ่งรอบก็จำได้เกือบหมด พออ่านรอบที่สองก็ขึ้นใจราวกับสลักไว้ในสมองแล้ว

เห็นอู๋เป่ยเลิกอ่าน ลู่จุ่นจึงถามว่า “อู๋เป่ย เจ้าท่องขึ้นแล้วหรือยัง”

อู๋เป่ยลุกขึ้นยืน “ครูฝึกสอน ท่องจบแล้ว”

“ดี! ข้อกำหนดข้อที่สามสิบเจ็ดว่าอย่างไร”

อู๋เป่ยว่า “ห้ามรังแก ทำร้าย หรือทรยศสหศิษย์ หากฝ่าฝืน ให้ตัดมือหนึ่งข้าง หากหนักหนา ให้ควักลูกตา ตัดหู แล้วขังในคุกน้ำยี่สิบปี!”

ลู่จุ่นพยักหน้า “ไม่เลว เดี๋ยวอีกหน่อยช่วยข้าสุ่มตรวจคนอื่นด้วย”

“ขอรับ”

พอครบครึ่งชั่วยาม อู๋เป่ยกับลู่จุ่นก็เริ่มสุ่มตรวจ ทะยอยเรียกให้ทุกคนท่องข้อกำหนดใดข้อหนึ่งตามใจ คนไหนท่องไม่ได้ก็ต้องทำหน้ามุ่ย เดินแยกออกไปนั่งคัดตัวอักษรทันที

ท้ายที่สุด จากคนร้อยยี่สิบห้าคน มีผ่านเพียงห้าสิบสาม ส่วนที่เหลือต่างก็ถูกไล่ให้ไปคัด เขียนหนึ่งหมื่นรอบ ใช้เวลานานแสนาน

ลู่จุ่นให้ห้าสิบสามคนที่ผ่านเรียงเป็นสองแถว แล้วว่า “พวกโง่นั่นคงต้องคัดกันอีกนาน เอาล่ะ ต่อไปครูฝึกสอนผู้นี้จะฝึกพวกเจ้าต่อ”

พูดจบ เขาหันไปมองครูฝึกสอนอีกคนหนึ่ง “ทางวิหารใหญ่ไท่หวงเตรียมพร้อมหรือยัง”

ครูฝึกสอนคนนั้นตอบว่า “เตรียมพร้อมแล้ว ไปได้”

ลู่จุ่นพยักหน้า แล้วหันมาพูดกับทุกคนว่า “ต่อไป พวกเจ้าตามข้าไปวิหารใหญ่ไท่หวง ไปทำความรู้จักประวัติของไท่หวงเจี้ยว ไปสักการะแผนภาพไท่หวง และรูปปั้นบรรพาจารย์กับของใช้ที่ท่านเหลือไว้ในแต่ละยุคสมัย”

ว่าแล้ว ลู่จุ่นก็พาอู๋เป่ยกับคนอีกห้าสิบสาม เดินไปยังวิหารใหญ่หลังหนึ่ง วิหารนี้ก็คือวิหารใหญ่ไท่หวง หน้าประตูวิหารมีผู้พิทักษ์ยืนเฝ้าอยู่แปดนาย แต่ละคนกลิ่นอายลมปราณรุนแรง ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งอาณาจักรแห่งความรอบรู้ทั้งสิ้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน